Figure skating in Ylmos

1. Roxy's 16e verjaardag

Ik word wakker van mijn telefoon.
Ik wrijf de slaap uit mijn ogen en kijk wie me een berichtje heeft gestuurd.
Het is Scarlett, ze vraagt of ze vandaag langs kan komen. Er staat een geel hartje er achter. Dat gele hartje doen we altijd, dat is een beetje ons ding geworden. Ik lees het bericht opnieuw en ik besef me dat ik jarig ben vandaag.
Er vormt meteen een glimlach op mijn gezicht en er ontstaat een vrolijk gevoel in mijn lichaam.
Nu ik er op let hoor ik wat gestommel, het komt van beneden. Zouden mijn broertje en zusje een ontbijtje op bed komen brengen?
Dit is een soort traditie geworden in ons gezin. Aangezien ik de verrassing niet wil verpesten, ga ik tekenen. Ik pak mijn schetsboek, potlood en een gum en begin met schetsen.

Na ongeveer een half uurtje gaat de deur van mijn kamer open. Ik leg snel mijn schetsboek weg terwijl mijn broertje, zusje en ouders "happy birthday" voor me beginnen te zingen.
Ik ben vandaag, op 14 augustus 4052, zestien geworden.

Als ik mijn ontbijt op heb en mijn familie mijn kamer uit is stap ik onder de douche. Ik moet vandaag gewoon trainen maar verder ben ik vrij. Ik ben eigenlijk altijd in de vakantie jarig dus dat is wel fijn.

Nadat ik mijn kleding aan gedaan heb loop ik naar beneden om mijn cadeaus in ontvangst te nemen. Jade en Vinn hebben het de hele week al nergens anders meer over: 'Roxy, je raad nooit wat ik voor je heb.' 'Roxy, je wil vast je cadeautje weten hè, nou dat zeg ik lekker niet!' en ga zo maar door.

Wanneer ik beneden kom is de hele huiskamer versierd met vlaggetjes en ballonnen, wat lief van ze. Ineens springt Jade op mijn rug.
'Ga zitten, ga zitten, ga zitten je moet je cadeautje openmaken!' zegt ze enthousiast.
Ik ga lachend op de bank zitten wanneer ze haar cadeautje in mijn handen duwt.
Het is een klein cadeautje en het is heel mooi ingepakt met lichtpaars papier. Als ik het papier er voorzichtig af haal, zit er een klein doosje in.
Het doosje is van de nieuwe juwelier. Ik maak hem open en zie een schattig kettinkje liggen met een zilveren steentje er in.
'Ah wat mooi, heel erg bedankt Jade!' zeg ik en ik geef haar een knuffel.
'Nu ik!' zegt Vinn en ik krijg nog een kleiner cadeautje, ook ingepakt met lichtpaars papier.
Ik haal het papier eraf en zie weer een doosje van de juwelierszaak.
In dit doosje zit een armband met hetzelfde steentje erin. 'Oh wat leuk dit hoort bij de ketting,' zeg ik en ik geef Vinn dankbaar een knuffel.
'Je moeder en ik hebben natuurlijk ook een cadeautje voor je,' zegt mijn vader terwijl hij een iets groter cadeautje maar ook ingepakt met lichtpaars papier aan me geeft.
Als ik dit papier er af haal zitten er twee doosjes in van de juwelier.
'Een van je vader en een van mij,' legt mijn moeder uit als ze mijn verbaasde gezicht ziet.
Ik maak er een open en zie bijpassende oorbellen liggen.
In het andere doosje zit een bijpassende ring. 'Heel erg bedankt mam en pap,' zeg ik waarna ik ook hen een knuffel geef.
Ik doe voorzichtig mijn nieuwe sieraden om en bekijk ze in de spiegel.
Ze zijn echt heel mooi, simpel maar wel sierlijk. Nadat ik nog even naar de mooie sieraden heb gekeken, ruim ik het cadeaupapier op.

We gaan allemaal nog even onze eigen gang voordat er een paar mensen langskomen om mijn verjaardag te vieren. Ik wil graag nog even tekenen dus loop ik naar mijn kamer.

Wanneer ik mijn schetsboek pak, valt mijn oog op een plekje aan de binnenkant van mijn pols. Met het topje van mijn vinger ga ik over de gladde huid van mijn pols.
Ik constateer dat het een litteken is, vreemd die heb ik nog nooit gezien. Ik kijk iets beter en zie dan dat het litteken een vorm van een ster lijkt te hebben. Is dit echt of is dit toeval?
Ik besluit dat het toeval is en ga verder met mijn schets.

Een half uurtje later gaat de bel. Ik leg mijn spullen aan de kant en loop naar de deur toe. Mijn moeder heeft de deur al open gedaan en ik zie Scarlett in de deuropening staan. 'Hey mop gefeliciteerd!' zegt Scarlett terwijl ze me een knuffel geeft.
'Sweet sixteen, nu ben je eindelijk ook zestien,' zegt ze er lachend achteraan.
Ik moet ook lachen en pak de envelop aan die ze me overhandigd.
'Ik kon natuurlijk niet met lege handen aankomen hè,' zegt ze terwijl ik de envelop open.
Ik haal voorzichtig de kaart uit de enveloppe en bekijk hem aandachtig.
Het is een kaart met handgemaakte versieringen er op. Scarlett maakt deze kaarten zelf weet ik, maar als je dat niet weet is het niet te onderscheiden van een kaart uit de winkel. 'Wauw wat een leuke kaart, hij is echt mooi geworden Scar. Bedankt!' zeg ik.
Als ik nog een blik in de enveloppe werp zie ik dat er nog wat geld in zit. Ik pak het uit de enveloppe en zeg: 'Scar, dit had toch niet gehoeven.'
Ik geef haar nog een knuffel en we raken in een gesprek terwijl we ons stukje taart opeten die mijn moeder voor ons had neergezet.