{...}
Αλ: "Εκλαιγες??" με ρωτάει
Μ: "Ο-όχι"
Αλ: "Είσαι τόσο πολύ πεισματάρα"
Μ: "Και αυτό σε πειράζει??"
Αλ: "Όχι αυτό είναι που μου αρέσει"
Μ: "Άλεξ..." του λέω και τον κοιτάω στα μάτια
Αλ: "Γαμα το" λέει και με μια κίνηση ενώνει τα χείλη μας
{...
Ι: "Έχω ένα κακό προαίσθημα" λέω στα παιδιά για 8η φορά
Η: "Αφού τελείωσε η συνάντηση με τις άλλες συμμορίες, και όλα πήγαν μια χαρά"
Ι: "Και αν συμβεί κάτι άλλο εκτός συμμορίας"
Αγ: "Μπορείς να ηρεμήσεις?"
Αλ: "Ρε μαλάκα Πάνο, που είναι η Μαρίνα??" λέει στον Πάνο που μόλις ήρθε
Ι: "Αχχ να το! Κάτι έπαθε η Μαρίνα! Σας το είπα εγώ"
Π: "Τίποτα δεν έπαθε απλά αρρώστησε και είπε στην μαμά μου ότι δεν μπορεί να έρθει σχολείο"
Η: "Την καημενούλα"
Π: "Αυτή είναι η καημένη ή εγώ?? Δεν φτάνει που γύρισα σπίτι στις 3 το πρωί, την ώρα που πήγε να κλείσει το μάτι μου εμφανίστηκε η Μαρίνα λέγοντας μας ότι είναι άρρωστη"
Ι: "Πο πο παραλίγο να χάσεις τον ύπνο σου. Τι συμφορά μας βρήκε"
Αγ: "Πάμε??"
Αλ: "Πάμε"
Μαρίνας pov Πριν 1 ώρα (7:00πμ)
Εκει που καθόμουν στο κρεβάτι μου κάνοντας την άρρωστη, ένιωσα κάποιον να με σκουνταει
Κ.Ε: "Μαρίνα μου, εγώ θα πάω στο γραφείο αν χρειαστείς κάτι πάρε με τηλέφωνο"
Μ: "Εντάξει μαμά"
Κ.Ε: "Γεια σου αγάπη μου"
Μ: "Μαμά??"
Κ.Ε: "Τι??"
Μ: "Σε αγαπάω πολύ"
Κ.Ε: "Και εγώ"
Θα μου λείψουν όλοι! Ακόμα και τα παιδιά και ας μου είπαν ψέμματα
Ξέρω ξέρω έχετε μπερδευτεί... Λοιπόν χτες το βράδυ σκέφτηκα ότι έπρεπε να βρω έναν τρόπο να φύγω εφόσον η πτήση μου ήταν στις 11:00 και εγώ θα έπρεπε να είμαι στο αεροδρόμιο στις 9:00 περίπου
Δηλαδή πάνω σε ώρα σχολείου
Σκέφτηκα λοιπόν να πω ότι είμαι άρρωστη, ώστε να μην πάω σχολείο. Οι γονείς μου θα είχαν να πάνε στην δουλειά, ο αδερφός μου στο σχολείο και εγώ στο Λονδίνο. Οπότε είπα ψέμματα στην μαμά μου και ετσι φτάνουμε στο τώρα
Σηκώθηκα από το κρεβάτι μου, έπλυνα τα δόντια μου, έπιασα τα μαλλιά μου μια κοτσίδα και φόρεσα αυτά
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
