Bad Love

Ζωντανή ή Νεκρή? Ιδού η απορία!

Μαρίνας pov

Είμαι σε ένα κήπο με κόκκινα τριαντάφυλλα και γύρω γύρω, κάπου τον ξέρω εγώ αυτό τον κήπο...

Φοράω ένα άσπρο δαντελωτό φόρεμα και τα μαλλιά μου είναι ελεύθερα

Μυρίζω τα τριαντάφυλλα ενώ έχω κλειστά τα μάτια μου

?: "Γεια σου Μαρίνα" ακούω μια γυναικεία φωνή

Γυρνάω και βλέπω ένα κοριτσάκι γύρω στα 16 με ένα γαλάζιο φόρεμα και τα μαλλιά της μια κοτσίδα να κρατάει ένα από τα τριαντάφυλλα

Νιώθω ότι την ξέρω...

Μ: "Αρια?"

Η Άρια η αδυναμία μου... Την αγαπούσα τόσο πολύ... Οπότε τσακωνονταν με τον Άλεξ ερχόταν σε εμένα και με έβαζε να του τα ψαλω επειδή ήξερε πως πάντα τσακωνομαστε και πως θα μου ήταν εύκολο. Έλεγε πάντα ότι εγώ με τον Άλεξ θα καταληγαμε μαζί... Ήταν μικρή μωρέ και αφελής λιγάκι

Μ: "Κοριτσάκι μου, μου έλειψες..." της λέω και την αγκαλιάζω

Άρ: "Και εμένα Μαρίνα... Όλοι μου λείψατε... Κυρίως εκείνος..."

Μ: "Αριακι μου, που είμαστε?"

Άρ: "Σοβαρά τώρα ρε Μαρινάκι μου, δεν αναγνώρισες τον κήπο μας?" μου λέει κάπως απογοητευμένη

Ο κήπος μας...

Όταν ήμασταν μικρά εγώ, ο Αλεξ, η Άρια και ο Πάνος είχαμε έναν κήπο... Τον προσεχαμε όλοι μαζί αλλά μόνο η Άρια ήταν τόσο ξετρελαμενη με τα λουλούδια μας... Για αυτό κιόλας την θάψανε εκεί... Για να μην αποχωριστεί τον κήπο μας...

Μ: "Τον θυμάμαι Άρια, αλλά μου κάνει εντύπωση πως από το ατύχημα βρέθηκα εδώ με αυτά τα ρούχα και με... εσένα...αφού έχεις πεθάνει"

Άρ: "Άκου Μαρίνα, είμαι εδώ μαζί σου γιατί είσαι ανάμεσα στην ζωή και στον θάνατο και σε λίγο θα ξέρουμε αν θα ζήσεις ή αν θα πεθάνεις... Και συνήθως είσαι με αγαπημένα σου αλλά χαμένα πρόσωπα... Αλλα Μαρίνα θέλω να γυρίσεις πίσω" μου λέει με την γλυκιά φωνή της

Μ: "Αρια..."

Άρ: "Άστο ξέρω" λέει

Η Άρια πάντα είχε ωραία φωνή και μου τραγούδαγε

Άρ: "Αγάπη μου σου γράφω ένα ποίημα
Θα θελα να ζήσω σ' ένα κύμα
Να με πάει και να με φέρνει
Και στις σκέψεις σου να μπαίνει

Να γλιστράω στα μαλλιά σου
Στον λαιμό σου να κρυφτώ
Να μεθάω με το άρωμα σου
Να χορεύω στο κενό