Huh?, i'm gay 2

14

Pov. Ivan

Ik ben hier ook nog hoor!

Ik vind het zo sneu dat ze dit moet mee maken. Hopelijk gaat het beter met haar als we haar gedachten een beetje verzetten.

Nou ja, wat ik tegen Hailey wou vertellen is dat ik zelf ook op jongens val.
Waarschijnlijk gaat ze wel blij zijn nu ze zelf lesbisch is.

Nu voel ik me tenminste niet alleen.
Ik ben al bij mijn familie uitgekomen en ze vinden het helemaal prima en zijn blij voor me.

Maar bij vrienden durf ik het niet.
Het zijn goeie maten van me en zij denken er denk ik anders over dan dan mijn ouders.
Ik weet echt niet wat ik nu zou moeten doen.
Zelf heb ik geen vriendje in dit geval.

Maar 1 ding hoop ik wel.
Dat Yana en Hailey weer samen komen.
Dat is het belangrijkste.

We lopen een klein café binnen en zo te zien zijn er niet zoveel mensen.
Nou ja, Wie komt er om half 1 s'middags.

We gaan aan een klein tafeltje zitten en Hailey zucht wanneer ze zit.

"Wat is er?"
"Ik weet het niet... Ik denk dat ik haar moet laten gaan, ze komt er toch wel achter denk ik toch..."
"Je moet niet opgeven! Bewijs dat je echt van haar houd en dat Vanessa puur een barbiepop is, ok, ik overdrijf maar probeer!"

"Zou ik met haar praten?"
"Ik weet niet of het een goed idee is of dat ze het wilt. Maar je kan altijd proberen!"

"Thanks Ivan... Ik had echt iemand nodig de laatste tijd."
"Dat zag ik heel goed ja, sorry dat ik meeging met de andere he..."
"Is niet erg" Zei ze met een glimlach.

Ik heb oprecht spijt dat ik haar eerst niet geloofde maar nu besef ik pas dat Vanessa zich anders gedraagt enzo...

"Wat is er zo erg aan Vanessa kun je het even uitleggen" vroeg ik. En ik ging naar achtere leunen op de stoel.

"Zoals ik al zei, Vanessa bedreigt me met Hans, ja Hans doet eraan mee."

Ik luister aandachtig mee.

"Ze heeft gezegt dat als ik iets vertel tegen iemand dat ze iets..."
Ze snikt.

Ik kom naast haar zitten en probeer haar te troosten.
De tranen rollen over haar wangen.
Ik wil haar echt niet zo zien!

Ik veeg de tranen weg en ze vertelt verder.

"Dat ze mij en Yana iets zouden aan-aandoen..."
"We moeten naar de politie, dit kan niet zo langer!"

"Ik kan het niet! Ze vermoord ons Ivan!"
Zei ze weer snikkend.

"Ok,als je dat niet wilt hoeft het ook niet, maar pas alsjeblieft op voor haar en blijf uit haar buurt..."

"Ze zit bijna elke dag in de kamer! Hoe kan ik dan uit haar buurt komen?!"

Ik denk erover na.
Ik heb wel een idee.

"Je komt bij mij?"
"Neem ik niet teveel plaats in beslag?"
"Nee joh, Kyan woont er ook bij dus het maakt echt niet uit!"

Ze geeft me een dankbaar knuffel waar ze me niet zo stevig vastpakt als daarnet.

"Echt waar dankje, je bent echt de beste!"
"Weet ik toch?"

En doe een soort hairflip.

Ze lachte.

"Laten we iets gaan drinken en eten?"
"Sure!"

Zo hebben we nog uren gepraat en verder gerateld.

Het was geweldig dat ze weer kon lachen...