Huh?, i'm gay 2

54

1 week later...

Pov. Yana

Ik heb besloten om het tegen Vanessa te vertellen over mij en Hailey. Hailey is deze hele week niet komen opdagen waardoor ik me echt zorgen maak.

Tegen Vanessa ga ik ook vertellen dat het uit is. Ik denk dat we niet goed bij elkaar passen en mijn gevoelens gaan meer en meer weg en ze moet het ook gewoon weten.
Ik adem nog eens goed uit voor dat ik uit mijn kamer stap.

Ik doe de deur dicht en ga naar Vanessa toe.

Nu ik bijna aangekomen ben bij haar kamer staat de deur op een kier waardoor ik de stem van Vanessa en iemand aan de telefoon hoor.

Ik neem mijn telefoon erbij en zet mijn microfoon aan.

"Hailey die is voor goed weg..."
Ik kan de persoon aan de telefoon niet horen. Ik kom dichter bij de deur en keek naar binnen.

"Hailey is naar Engeland. Dus we zijn goed van haar af."

Mijn hart stopt met kloppen. Ze is weggegaan...

"Met Yana? Ik heb haar gewoon gebruikt dus ik dump haar wel."

Ik moest twee keer eens slikken om te geloven wat ze net heeft gezegd. Ze heeft nooit van me gehouden.

Een traan rolt naar beneden. Waarom huil ik? Dit is toch wat ik zelf wou?

"Ja Hailey hoeven we niet meer te bedreigen. Ze is voorgoed weg. Ze zal niet meer terug komen denk ik."

Ze laat haar gemene lach horen. Dit is genoeg voor mij.

Ik doe de deur open.
Ze draait haar om en kijkt geschrokken naar mij. Ze hangt de telefoon op.

"Hey... Yana!"
"Het is uit..."
"Ik heb toch nooit van je gehouden. Dat zal niemand ook meer doen."

"Door jou is ze weg. Door jou heb ik haar niet geloofd wat ze al die tijd zei. Ze zei de waarheid voor mijn neus!"

"Jij bent ook zo dom om mij te geloven. Wil je me even excuseren ik moet weg."

"Jij gaat nergens heen. Ik bel de politie..."
Bij het horen van politie schrok ze zich tekeer. Voor het te laat is neem ik haar arm vast en neem haar naar de balie.

Ik leg bij de balie alles uit wat er aan de hand is.

"Ik denk dat we de politie inschakelen in de plaats van de directie..."

Vanessa kijkt bang voor zich uit en zucht.

De sirenes hoor ik in de verte. Andere leerlingen komen naar buiten. Lena en de andere kijken me geschrokken en vragend aan.

"Mevrouw kunt u ook meekomen?"
"Ja." zei ik.

Ik stap de auto in en ga naar het politie bureau.