SOĞUK KENT [Soğuk Şehrin Soğuk Adamı]

XIII. Soğuk Kent ❄

13.BÖLÜM
"SOĞUK KENT"

"Herkesin görmezden gelip yanından geçip gittiği hayatıma yaptığım hangi iyilik seni soktu. "

❄️

Şok dalgası. Korku. Panik. Titreme.
Bedenimi ele geçirmiş durumdaydı. Hâlâ daha olduğum yerde sayıyordum. Hareket etmeden. Az önce sadece polisiye filmlerinde izlediğim bir olaya denk gelmiştim. Kuruyan boğazımı yutkunarak ıslatmaya başladım.

"Ecrin!" Uzaktan kulağıma tanıdık bir sesin dolmasıyla bakışlarımı çoktan gözden kaybolan hırsızlardan alıp arkama çevirdim. Bana doğru seri adımlarla gelen Harun abiyle çakıştı gözlerim.
Yanıma vardığında elini koluma attı.
"Sen iyi misin? Burada ne işin var?" Diye sordu art arda. Gözleri ile hasar kontrolü yaptığını fark ettim.
"İyiyim ben. Markete gitmiştim." Diyerek cevapladım sorularını.
"Asıl siz iyi misiniz?" Diye sordum onun gibi gözlerimle hasar kontrolü yaparak. Harun abi bakışlarını benden alıp karşı yolda kalan polis araçlarına çevirdi bakışlarını.
"Kimseye bir şey olmadı Allah'a şükür. Ama yine elimizden kaçırdık o piç kurularını!" Deyip sustu ve mahçupça bana baktı.
"Kusura bakma yanında küfür etmemeliydim." Dediğinde sorun yok dercesine başımı salladım.
"Önemli değil. Bu adamlar peşinde olduğunuz hırsızlar mı?" Diye sordum merakla. Harun ağabey başını olumlu anlamda salladı.
"Evet."

Sesi ve beden dili stresini, gerginliği ve sinirini gözler önüne seriyordu. Haftalardır bahsettikleri ve babamı vuran o hırsızları yeniden ellerinden kaçırmışlardı. Salih amca ve babamın tepkilerini merak etmeme gerek yoktu.
"Yine elimizden kaçırdık!" Öfkeyle söylenip bir elini saçlarının arasından geçirip ensesini ovdu.

"Başkomiserim! Buraya bakmanız lazım!" Arkadan bağıran bir polisin sesi ile bakışlarımız ona saplandı. Elinde şeffaf bir poşet poşetin içinde de bir bileklik vardı.
"Ecrin sen eve git. Sonra görüşürüz."

"Tamam. Allah'a emanet olun."

Harun ağabey arkasını dönüp olay yerine geri dönerken bende arabama binip eve gitmek için yola koyuldum.

❄️

Arabamı annemin arabasının yanına park edip indim. Vakit kaybetmeden bagajdan alışveriş poşetlerini çıkarttım. Elim dolu olduğu için bagajın kapağını ayağımla kapattım. Beş dakika önce olanların etkisi üzerimde hüküm sürmeye devam ediyordu. İçimde bastıramadığım bir merak vardı. Poşetlerle birlikte asansörde yerimi aldığımda elimdekileri yere bıraktım. Asansör durduğunda yere gelişi güzel bıraktığım poşetleri geri alıp asansörden indim. Dairemizin kapısının önünde durup elimdekileri tekrar yere bıraktım. Zile basıp annemin kapıyı açmasını bekledim. Eğilip giydiğim botun fermuarını açtım. Ayakkabının diğer Tekin'in fermuarını açarken kapı açıldı. Yere bıraktığım poşetleri alıp doğruldum ve başımı kaldırdım.