GL Book 2: Forgotten Memories

Chapter 51

UD AGAIN HAHA.. Tatapusin ko na to bago mag christmas.. Enjoy. :)

-------------------------------------------------------------------------

ZOE'S POV

A lot of things happened to us 3 years after our encounter with my sister.

Xander and Kath? Well both of them are leaving together as a happy family. Yes. They're married for three years. and they have a daughter namely Alexa Castillo.

Mikko and Sab. Ofcourse like kath and xander these two are also married. Sila nga ang naunang ipakasal saaming magbabarkada eh. Meron silang dalawang anak. Twins to be exact. Si nico at si rheena.

Lastly si carlo at liz. Magpapahuli ba naman tong dalawang to? Siyempre..... Oo! Hindi parin sila kasal. Pero kay anak na sila si Tristan Oh diba? Siraulo talaga ung dalawang yun eh. Sabi nila next year nalang daw sila magpapakasal.

Well as for me.. Im currently living here at L.A, well actually pauwi na rin naman kame sa pilipinas. Kuya decided kasi na dito ako magpagaling. Hindi biro ang nangyari sakin dati.

=FLASHBACK=

Matapos ang dramahan naming magkakapatid naramdaman ko nanaman ang sakit triple pa sa sakit na naramdaman ko kanina.

Nang dahil dun nawalan ako ng malay. And when i woke up nasa ospital na pala ako.

"Zoe! Thank goodness and you decided to wake up!"

Akap kaagad nung tatlong bruha ang sumalubong saakin pagkagising ko.

Napangiti ako, buhay ako. Hindi ako natuluyan. Hay, salamat naman.

"Asan si--"
"Kevin? Pinauwi lang namin saglit para naman makatulog at makaligo."

Tiningnan ko naman si sab ng makahulugan at buti naman hindi siya slow at nagets niya.

"Te, fyi! 2 weeks ka pong nagmala sleeping beauty dyan. At 2 weeks na din na walang tulog ang hubby mo."

T-two weeks???? O____O What the hell? Biglang bumukas ung pintuan pero hindi ko kaagad nakita kung sino ang andun pero..... =__= Doctor lang pala. Psh.

"Gising ka na pala, zoe!"

Ay hindi hindi. Tulog pa ko. -___-

Bigla akong binatukan ni kath dahil mukhang alam niya na binabara ko na ang doctor sa isipan ko. Dinilaan ko lng ito at inirapan niya ako.

"Zoe. You will be moved to LA."

Kaagad na nanlaki ang mata ko at napatingin sa doctor. Grabe ang straight forward naman nito.

"A-ano? AT BAKIT NAMAN???"

Siniko ako ni kath sa braso pero hindi ko pinansin. Aba aba! Anong lipat lipat sa LA?! Ayoko noh!

"Zoe. It's just a matter of time until you recover. Ang sugat mo dyan sa tyan mo ay hindi biro biro lang. Hindi lang simpleng kutsilyo o ano pa man ang natusok dyan, kundi tubo. Wala kameng kakayahan masiyado para tuluyang magamot yan dahil hindi pa tayo ganon kaadvance sa mga technologies di kagaya ng sa ibang bansa."

Naiyak nanaman ako. Who knows when i will get better?! A year. More than a year?! Iiwan ko nanaman si kevin? Bakit ganon.

"Z-zoe."

Umalis ung doctor sa harapan ko at bumungad si denisse na pulang pula ang mata sa kakaiyak, katabi niya si kuya na kagagaling lang din sa iyak. Inakap nila ako pareho.