Forbidden

10

8 maanden later.

Door de ziekenhuiskamer klonk babygehuil. Ik sloot mijn ogen en liet me uitgeput in het kussen vallen. De afgelopen negen uur waren vreselijk geweest maar de kleine baby die nu op mijn buik werd gelegd maakte meteen alles goed. 'Een jongetje. Gefeliciteerd!' Mijn hand ging langzaam van het hoofdje naar de voetjes van mijn pasgeboren zoontje. Mijn andere hand vond die van Floris die zijn arm om me heen had geslagen en me een kus gaf. Ik liet mijn hoofd tegen de zijne zakken. We hadden al wel een naam, waar nu ook naar gevraagd werd. Ik knikte naar Floris. Hij mocht het zeggen. 'Daimian, Daimian Wolfs.' Daimian was bijna twee weken te vroeg geboren en werd daarom nog even extra onderzocht. Ook ik werd volledig onderzocht. Toen we daarop wachtten was Floris bij mij in bed komen liggen en ik hing nu tegen hem aan. Zijn armen om me heen en mijn hoofd in zijn nek. Ik was naar een andere kamer gereden en niet veel later kwam er alweer een zuster met zo'n ding aanrijden waar baby's altijd in ziet liggen. Belachelijk ding eigenlijk maar nu interesseerde me alleen de inhoud. Ze hadden Daimian het pakje aangetrokken dat Floris nog vlug uit de tas had getrokken toen ze hem meenamen. Ook het bijpassende mutsje was bij hem opgedaan. Naast de kleine slapende baby lag het mutsje dat hij meteen na de geboorte had op gekregen. Ik had gezegd dat ik dat graag wilde hebben. Floris had die van Rick ook ergens vandaan geplukt en in een speciale fotolijst gedaan. Nu zou die van Daimian er ook bij komen te zitten. De zuster pakte Daimian voorzichtig uit het 'karretje' om zo maar even te noemen en legde hem in mijn armen. De oogjes van Daimian gingen heel voorzichtig open en knepen weer dicht tegen het felle licht. Ik meende daarstraks al te zien dat hij donkere haartjes had en mijn vermoeden werd bevestigd toen ik heel even zijn mutsje af deed. Een volle bos donker haar was te zien en de oogjes van Daimian bleven nu wel open. Zijn handje omklemde de pink die Floris hem gaf en ik zuchtte even van geluk. Floris haalde met zijn vrije hand zijn telefoon tevoorschijn en maakte een paar foto's van Daimian. 'Zal ik ze bellen of wil jij dat doen?' 'Zet hem maar op speaker.' Zo bellen we toch nog allebei. Floris zocht het nummer van Alex op in zijn mobiel en koos meteen voor de luidspreker. Blijkbaar had Alex hem in zijn handen want na nog niet eens twee keer overgegaan te hebben werd meteen de telefoon opgenomen.

--'Met Sasha?'
'Hee Sas, waar heb je Alex gelaten?'
--'Ow ehh ja die zit naast me hoezo?'
'Heb je de telefoon op speaker staan?'
-- 'Uhuh... Maar hou me verdomme niet langer in spanning trut!'
'Zeg! Blijven we wel lief? Ik hang op hoor!
-- 'Waag het niet Eef!'
'Oké oké rustig maar... We hebben een zoon!

Door de telefoon werd luidruchtig gegild en gejuicht.

-- 'Gefeliciteerd allebei!!! Hoe heet ie?
'Daimian.'
-- 'Tante Sas?' Klonk een slaperig stemmetje door de telefoon. Het was Rick. Het was ondertussen al negen uur geweest en Rick lag dus eigenlijk al in bed. Hij was waarschijnlijk wakker geworden door het gegil van Sasha en kwam nu polshoogte nemen. Hij was nu net vijf geworden en stiknieuwsgierig. Ik hoorde Sasha zachtjes tegen hem praten en de telefoon werd duidelijk tegen iets aangehouden.

--'Mama?' Klonk er dan ook even later.
'Heey Rick! Ben je nog wakker?'
-- 'Nee ik werd wakker van tante Sasha.' Waar ik net nog aan dacht werd nu bevestigd.
'Hee Rick, kom je straks naar je kleine broertje kijken?'
-- 'JAAA!'

Ik lachte zachtjes om zijn reactie. Hij had al lang duidelijk gemaakt dat hij graag een broertje wilde maar we hadden ervoor gekozen niet te willen weten wat we zouden krijgen. We sloten het telefoongesprek af en besloten dat we ze hierheen zouden laten komen.

Ik had nog even geslapen en toen ik net wakker was kwam er diezelfde zuster binnen als die daarstraks Daimian kwam terugbrengen. Ze stelde zich voor als Demi. Ze feliciteerde ons nog en vertelde dat alle onderzoeken goed waren verlopen en dat de uitslagen niets vreemds hadden opgeleverd. 'Jullie mogen hier vannacht nog blijven, omdat het nu zo laat is en het spreekt voor zich dat jullie nu gewoon bezoek mogen ontvangen mits dit rustig verloopt uiteraard.' We knikten allebei. Het was net ook stil maar nu liet Daimian zich horen. 'Ach die zal wel honger hebben. Ik zal even iemand halen die u helpt met aanleggen en voeden. Tot die tijd kunt u uw bort vast ontbloten en hem deze geven.' Demi reikte me een speentje aan die ik al uit de tas had gehaald. Ik gaf hem aan Daimian die meteen stil was. Niet veel later kwam er inderdaad een andere vrouw binnen die ons een hand gaf en zich voorstelde als Sandra. Ze gaf me aanwijzingen hoe ik Daimian moest aanleggen en toen hij ondekt had wat hij moest ontdekken begon hij meteen te drinken. Ik glimlachte en een warm gevoel ging door me heen. 'Ik laat jullie even alleen.' Glimlachte Sandra toen ook zij dit zag. De volgende twintig minuten was het stil en alleen het tevreden gesmak van Daimian was hoorbaar. Toen hij losliet hield ik hem voorzichtig rechtop waarna ik wat lucht hoorde ontsnappen. Ook dit had Sandra me nog uit gelegd en ik pakte Daimian goed vast om vervolgens voorzichtig op te staan en naar Floris te lopen die met een glimlach op een stoel het tafereel voor zich bekeek. Ik legde Daimian in zijn armen en hij omsloot zijn zoon meteen. Ik pakte mijn mobieltje van het kastje naast mijn bed en knielde naast de twee neer om een mooie foto te maken. Een trotse Floris en onze zoon in zijn armen sierde nu mijn achtergrond.

Rond elf uur kwamend Alex, Sasha, Maurice en Rick binnen lopen. Ricks been was goed genezen en hij had weer opnieuw leren lopen. De plaat die toen in zijn been was gezet zat er nogsteeds en als hij er geen last van zou krijgen zou die ook gewoon blijven zitten. Daimian lag op mijn birst rustig te slapen en Rick liep nog een beetje verlegen naar zijn vader toe die hem knuffelde. De anderen Feliciteerden eerst mij en toen Floris. Daarna kwamen ze Daimian bewonderen die ik ondertussen tegen mijn opgetrokken benen had neergelegd. Hij zat heerlijk ingepakt in een dekentje en had het dus zeker niet koud. Zijn handje had nu mijn vinger omklemd. Floris zette zijn oudste zoon naast me op het ziekenhuis bed en ik sloeg meteen mijn vrije arm om hem heen. Ik seinde Floris of hij Daimian even wilde pakken en zette toen Rick dwars op mijn schoot om vervolgens Daimian bij hem in zijn armen te laten leggen. Floris wilde hiervan een foto maken maar na de eerste werd zijn mobiel uit zijn handen getrokken door Sasha en duwde Alex hem naar me toe. Hij begreep de hint en ging achter Rick staan om daarna zijn hoofd tegen de mijne te laten leunen. Ik draaide mijn hoofd naar hem toe en we glimlachten allebei. Op dat moment klonk het geluid van de mobiel die een foto maakte. Floris gaf me een korte kus en ging toen zijn mobiel weer terughalen om het resutaat te bekijken. Hij liet hem ook aan mij zien en stuurde hem meteen naar me door via Whatsapp. Nu zou deze mijn achtergrond innemen en de andere zette ik als mijn profielfoto van Whatsapp.

Die nacht werd ik wakker van zacht babygehuil. Daimian had natuurlijk honger. Ik pakte hem op en legde hem aan. Toen hij weer losliet en een boertje gelaten had legde ik hem weer terug. Nog heel even hoorde ik tevreden babygeluidjes en ik keek naar Rick en Floris die samen lagen te slapen in het bed wat voor hen de kamer in was gereden. Niet veel later werd het stil naast me en vielen we allebei weer in slaap. Niet wetende dat Floris dit alles met een glimlach van oor tot oor lag te bekijken en daarna ook zijn ogen weer sloot.