The player and the shy girl

(17)

POV LUCAS

Την φίλησα...
Γιατί; δεν μπορώ να καταλάβω τον εαυτό μου...
Κατεβαίνει από πάνω μου και κοιτάει αλλού από αμηχανία...
Δεν ξέρω τι έκανα πραγματικά

"Μήπως πρέπει να φυγουμε;;"
Με ρωτάει και με κοιτάει άβολα

" Ναι πάμε "
Της απαντάω και προχωράμε προς το πάρκινγκ...

" Γιατί το έκανες αυτο? "
Με ρωτάει αλλά χωρίς να με κοιτάξει αυτό με νευριάζει πάντα όταν μ μιλάει λέω να με κοιτάει!!!

" Δεν ξέρω "
Της απαντώ και ανοίγω τι αυτοκίνητο και μπαίνω μέσα
Αυτή κάθετε λίγο απέξω και μετά από λίγο μπαίνει και αυτή μέσα στο αυτοκίνητο...

ΡΟΝ ΕΜΜΑ

Τι εννοεί δεν ξέρει;; Πάντα υπάρχει ένας λόγος που κάνεις κάτι!
Μπαίνω μέσα στο αυτοκίνητο βολεύομαι στην θέση μου και κοιτάω το παραθυρο...

Βάζει μπρος...τοσην ώρα οδηγάει και δεν το χω δώσει σημασία...
Το αυτοκίνητο φρενάρει απότομα καθώς κάνει στην άκρη και με κοιτάει κοιτάζοντας τον τρομαγμένη...

Έρχετε κοντά μου, πάω προς τα πίσω με κοιτάει και περνει την ζώνη και την κουμπωνει...

Τον κοιτάω παράξενα και βολεύομαι ξανά στην θέση μου κοιτώντας το παραθυρο...

Άρχισε να βρέχει, εξακολουθώ να κοιτάω έξω, ήταν τόσο ήρεμα πάντα μ'άρεσε να κοιτάω την βροχή να πέφτει και να ακούω τον ήχο της με χαλαρώνει...

Νιώθω το βλέμμα του πάνω μου , δεν δίνω σημασία όμως και εξακολουθώ να κάνω την δουλειά μου...

" Σ'αρέσει η βροχή; "
Με ρωτάει και τον κοιτάω

" Ναι , με χαλαρώνει "
Του απαντάω και χαμογελάει

" Δεν είσαι η μόνη "
Μου λέει και χαμογελάω αχνα...

Δεν ξέρω αλλά για κάποιο περίεργο λόγο, νιώθω ακόμα τα χείλη του πάνω μου λες και με φιλάει ακόμα...
Τον κοιτάω καταπίνω και γυρνάω πάλι το βλέμμα μου προς το παραθυρο...

" Σε λίγο θα ήμαστε σπίτι σου "

" Επιτέλους γιατί έχω νυσταξει "
Του λέω και με κοιτάει

Η ώρα ήταν 2 και μισή περίπου

" Φτάσαμε "

" Σε ευχαριστώ για σήμερα "
Του λέω και πάω να βγω έξω από το αυτοκίνητο
Βγαίνει και αυτός μαζί μου και οβ κοιτάω παραξενα

Η βροχή μας έβρεχε κάθε λίγο και λιγάκι που καθόμασταν...

" Δεν θα σε αφήσω να πας μόνη σου "
Μου λέει δυνατά ώστε να με ακούσει