Bewitch me #1 (Dutch Dramione Harry Potter)

1. de Pad

Hermelien liep door de trein zoekend naar een plekje. Harry en Ron had ze gezocht maar ze kon hen nergens meer vinden. Ze had echt geen zin om het vierde schooljaar zo alleen te beginnen. Als ze hun vond waren ze nog niet jarig.

Alle coupés waren vol. Ze zeulde met haar veel te zware hutkoffer.

Uitendelijk vond ze een lege coupe wat ze best raar vond aangezien het zo druk was. Hermelien propte haar hutkoffer door de smalle deur. Ze had geen zin om dat loodzware ding ook nog eens op te tillen en in het rek te leggen, dus liet ze hem op de grond staan. Ze ging zitten en hijgde uit. Ze keek door het raam. Het werd langzaam donker en ze voelde hoe moe ze werd. Haar ogen vielen uiteindelijk dicht. Hermelien was zo druk bezig geweest met het uitzicht dat ze niet had gezien dat er een koffer in het rek boven de bank tegenover haar lag. Het was precies dezelfde koffer als Hermelien had maar dan op twee kleine details na: er stonden twee andere initialen op een D en een M. Ook was de koffer versierd met een grote groene slang. Zwadderich...

Ze opende haar haar ogen. Ze keek recht in een paar groene ogen. Ze zag netjes wit haar. 'Malfidus!' Zei ze en ze was meteen wakker. 'Hé Griffel.' Zei hij zacht en lief.

'Wat doe jij hier!?' Riep Hermelien kwaad en gepikeerd.

'Dit is mijn coupe.'

'Ik ben hier weg!' Ze pakte haar koffer en deed een poging hem in een keer door de deur te proppen.

'Zal ik je helpen?' Vroeg hij.

'Waar zijn je praatjes gebleven Draco!' Het was geen vraag.

'Wat praatjes!?' Zegt hij beldigd.

'Ik ben toch maar een modderbloedje!' Zegt ze en de sleept de koffer stuntelig de gang op.

'Ga toch weg!' Roept hij kwaad en hij smijt de deur dicht.

'Met alle plezier!' Roept ze nog harder terug.

Ze loopt nog een tijdje met de koffer. Soms kijkt ze de coupés binnen of ze Harry en Ron ziet. Maar dat is niet het geval. Ze zet uiteindelijk haar koffer in de smalle gang. Uitgeput gaat ze erop zitten. Ze staart geïrriteerd voor zich uit. Dan kijkt ze op haar horloge. Ze zucht verslagen, ze moet nog vijf uur. Om elf uur weg en om zes uur bij Zwijnstein. Dan heeft ze echt kort geslapen.

Zo zit ze zich nog vet een half uur te vervelen. Ze heeft zich al omgkleed, nu zit ze wat met haar staf te spelen.

Dan oppeens voelt ze wat glibberigs op haar hoofd. Haar hoofd word plakkerig en nat. Ze begint te gillen van schrik. Schud met haar hoofd. Maar het wil niet weg. Er is een groep kinderen om haar heen gaan staan, ze lachen haar uit.

'Wingardium Leviosa!' Hoort ze iemand roepen. Het slijmerigs is verdwenen.

'Willibrord!' Hoort ze marcel achter zich roepen en hij raapt de pad van de grond.

'Gaat het Griffel?' Vraagt Draco en hij staat met zijn toverstaf in de aanslag. Hij heeft dus die pad van haar hoofd gehaald.

'Mijn naam is Hermelien!' Zegt ze en ze hersteld zich van haar paniek aanval. 'En ja het gaat.'

Ze kijkt kwaad naar Draco. Hij grinnikt.

Langzaam druipen de lachende kinderen af en gaan terug naar hun coupés.

Draco loopt naar haar toe 'nog iets te zeggen Hermelien Griffel?'