Bewitch me #1 (Dutch Dramione Harry Potter)

15. Vuurvloek

Hermelien pov

Ik loop naast Draco we zijn op weg naar Zwijnsveld een dorpje vlakbij de school. Onverwacht pakt hij mijn hand en vlecht zijn vingers door de mijne. Er ligt geen sneeuw meer maar het is nog steeds glad. Al snel lig ik onderuit, als hij me overeind wil helpen valt hij zelf ook om. We hebben bijden de slappe lach.

Uiteindelijk komen we bij de markt, het is er gezellig en alles is versierd met fonkelende lichtjes. Het is allang lente maar het weer gedraagt zich heel vreemd. Veel mensen zeggen dat er dementors rond zwerven. En dat daarom alles bevroren blijft. Ik wacht op een bankje op Draco die warme chocolademelk is gaan halen.

Ik wrijf over mijn armen. Het is écht ijs en ijs koud. Al snel hoor ik dat er naar me gefloten word op een flirterige toon. Ik draai mijn hoofd en zie een stel mannen staan van een jaar of twintig. Snel draai ik mijn hoofd weg en ik probeer ze te negeren. De fluiten nog een paar keer en ik negeer ze. Ik ben opgelucht als ze stoppen maar dan beginnen ze ook nog eens te roepen. Ik begin nu een beetje bang te worden. En als er zelfs een naar me toe loopt begraaf ik mijn gezicht in de kraag van mijn jas. En als het al niet erg genoeg is komt hij ook nog naast me zitten. Ik schuif een stuk bij hem vandaan. En dan komt er nog een aan mijn andere kant zitten. Ik wil opstaan en weg lopen maar ze pakken me beet en zetten me terug op het bankje. 'Niet zo snel meisje.' Ze de man die als eerste bij me is komen zitten.

'Wat doet zo'n mooie dame hier zo alleen?' Vraagt de ander.

'Wachten op haar vriendje.' Zeg ik brutaal en ik probeer weer op te staan.

'Vast geen goed vriendje als hij je hier alleen laat.' Zegt de eerste.

'Dat gaat je niets aan.' Bijt ik hem toe.

'Nou nou. Niet zo kattig he!' Zegt hij en hij knijpt hard ik mijn been. Ik hap naar adem, ik voel hoe zijn nagels in mijn huid boren. Het doet pijn. Normale mensen hebben niet zulke nagels. Ook zien ze er ook niet erg uit als normale tovenaars. En ze ruiken naar natte hond. Wacht eens even... hond... hond! Het zijn bloedhonden. De enige die bloed honden kan sturen naar  Zwijnsvels is Bellatrix van Detta. Zei is de enige die bloedhonden zo ver krijgt om voor haar te werken, en ze hun bos uit te krijgen. En Bellatrix is de tante van Draco en hem zullen ze nooit wat aandoen wanr dan maakt Bellatrix ze af. En aangezien ik zijn vriendin ben...: 'Draco!' Gil ik zo hard als ik kan. De honden kijken elkaar met een verbaast en twijfelend gezicht aan maar gaan daarna vrolijk door met hun aanranding. Ze likken me en raken me aan. En als ik ze probeer weg te slaan staat er nog een derde bloedhond achter me met een toverstok op me gericht. Als ik ook maar iets zou doen zou ik er geweest zijn. Tranen wellen zich op in mijn ogen en er lopen er al een paar over mijn wangen. Ik zit helemaal te shaken.

'Draco!' Gil ik nog eens. Ik voel een schok en een brandende pijn trekt door mijn lijf. De derde hond heeft een vuurvloek op me afgevuurd. De pijn is zo erg dat ik niet kan gillen.

Dan komt Draco aanrennen. Hij ziet me zitten met de honden om me heen. Zijn ogen worden groot en zijn hoofd rood. Het kwartje valt bij hem meteen: 'Ik maak jullie af! Als Bellatrix dit hoort zijn jullie dood!' Schreeuwd hij en met een dondervloek kaatst hij een van de honden weg. Ik val op de grond. En kruip weg tegen een muurtje.

'Jonge heer Malfidus, het spijt ons als we wisten dat-' zegt de eerste hond.

'Ach hou je bek toch stomme hond! Als Jullie nog een keer terug komen in dit dorp op bij de school zorg ik dat Bellatrix jullie vermoord!' Schreeuwt hij.

Snel rennen de honden weg. Draco komt snel naar me toe gerend. Ik pak hem beet en de tranen lopen over mijn wangen. Ik schok door het snikken. Hij slaat zijn sterke armen om me heen houd me vast. 'Het spijt me. Het spijt me zo.' Zegt hij zacht en hij wrijft over mijn rug. Als zijn hand het midden van mijn rug raakt krimp ik in een. Dat is de plek waar ik werd geraakt door de spreuk van de bloedhond.

'Wat heeft hij gedaan!?' Vraagt hij bezorgd.

'Een... een... vuurvloek...' weet ik huilend uit te brengen. Hij wrijft de tranen van mijn wangoen.

'Hermelien mag ik kijken?' Vraagt hij. Ik knik en probeer niet te gillen als hij voorzichtig mijn shirt omhoog trekt.

'Wow...Hermelien je moet echt naar madame Pleister...' zegt hij bezorgd. Ik hoor aan zijn stem dat hij zijn afschuw binnen probeert te houden. Het is dus erger dan ik mag weten van hem. Hij helpt me overeind.

Even later verschijnselen we zo dicht mogelijk bij de school. De rest lopen we. Of eigenlijk loopt Draco want hij tilt me.

Hij komt de ziekezaal ik en legt me snel op een bed. Madame pleister komt naar ons toe gelopen. En Draco verteld over de vuurvloek en de honden.

Draco pov

Er komt nog een zuster bij en ze doen het gordijn dicht. Ze doen het shirt van Hermelien uit en ze moet op haar buik gaan liggen. De zusters vertellen haar zich vast te houden aan de tralie hoofdeinde van het bed. Ze drukken een doek met groen spul op de wond. Een luide kreun komt over haar lippen. En haar greep om de tralies verstrakt. Dit doen ze nog een paar keer voor ze het verbinden. En elke keer lijkt het meer pijn te doen. Ze doen een verband op haar rug en geven haar een drankje. Ze mag voorlopig gaan maar als de pijn te erg is moet ze terug komen. Gelukkig had de bloedhond een gestolen toverstok dus kon hij er niet heel veel mee.

Ik draag haar naar haar kamer. Ik leg haar op haar bed. En geef haar een kus. Ze gaat slapen en ik moet zelf ook weg.

De gangen lijken nog killer te zijn dan normaal. Ik glij uit als er zich inneens een ijslaagje op de vloer vormd. Ik sta op en loop snel door. Dit is niet normaal. Ook mijn vrolijke stemming is plots verdwenen. Ik schud het van me af en als ik de hoek om loop kijk ik recht in gedaante van een dementor. Voor ik me kan verweren lig ik al met een leeggezogen ziel op de grond.