San kochał WooYounga.
a WooYoung kochał siebie.
San nie mógł żyć bez WooYounga, był nikim, szczęście mógł odnaleźć tylko dzięki niemu.
Był dla niego najważniejszy. Ważniejszy niż on sam. Sytuacja, którą widział wyniszczyła go. Nie przejmował się zdradą. Nie bolało go to, że jego ukochany uprawia stosunek z kimś innym. Bolało go to, że po raz kolejny nie on dostał tą miłość.
WooYoung nie mógł żyć bez Sana, był nikim, szczęście mógł odnaleźć tylko dzięki niemu.
Mężczyzna podnosił swoje ego jego strachem, uległością. Czuł się jak jego władca, jak ktoś ważny, ktoś piękny kogo należy miłować. Władca ma dostawać, nie musi nic dawać. Dlaczego nie mógł poszukać tej cichości w kimś innym?
Książka opowiada historię dwóch mężczyzn zatraconych w miłości. San myślał, że kocha WooYounga, a WooYoung myślał, że kocha siebie.
San jest przykładem osoby wiernej, przywiązanej, potrafiącej poświecić własne dobro i szczęście na rzecz mężczyzny, którego kocha.
WooYoung jest przykładem osoby narcystycznej, która była w związku, dla podwyższenia samooceny.
San zatracił się w miłości ponieważ, kiedy nie otrzymywał upragnionej miłości, podjął decyzje o zakończeniu życia. Nie pomyślał nawet, aby pozwolić komuś innemu pokochać siebie.
WooYoung zatracił się w miłości, ponieważ to na strachu i uległości Sana mu zależało. Tylko jego. Dzięki niemu kochał siebie. Zatracił się w miłości do siebie, był biernym kochankiem, nie pomyślał nawet aby odnaleźć posłusznika w kimś innym.
Czy nie interpretujemy źle całej tej historii?
To San był z ukochanym z powodu przyzwyczajenia, a WooYoungowi zależało na kochanku, ponieważ nie wyobrażał sobie dać pokochać siebie komuś innemu.
,,ludzie wolą się często oszukiwać, byleby tylko nie poznać prawdy"
Jak interpretujesz moją historię?
