❤{{{ UNICODE }}}💚
ရီပေါ်က ကုတင်ပေါ်မှလူးကာလိမ့်ကာနှင့် အလုပ်စားပွဲမှာတရားမှတ်နေသော ရှောင်းကျန့်ကျောပြင်ကိုကြည့်ကာ..
"ကျန့်..."
"အင်း ပြောလေ၊
အချစ်ကလေး"
ရီပေါ်က ခြေကိုဆောင့်ကာနှုတ်ခမ်းကိုစူရင်း ကုတင်ပေါ်မှခုန်ဆင်းလာသည်။ ပြီးနောက် Laptopတစ်လုံးနဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေသော ကျန့် ပေါင်ပေါ်မှာ မရ ရအောင်တိုးဝှေ့ဝင်ထိုင်ရင်း..
"ကျန့် အလုပ်တွေပဲလုပ်မနေနဲ့လေ ၊ ကျွန်တော့်ကိုလဲ ဂရုစိုက်ပါဦး"
ရှောင်းကျန့်က မိမိလည်တိုင်နားကိုတိုးဝှေ့နေသော လေပြေနုနုလေးနှင့်နှုတ်ခမ်းအိအိလေးကို မျက်ကွယ်ပြုကာ တင်းပါးလုံးလုံးလေးကိုသာခပ်ဖွဖွပုတ်ပေးရင်း...
"ဂရုစိုက်ပါတယ်ကွာ၊
ကိုယ့်မှာ ဂျစ်တူးတစ်ယောက်တည်းရှိတာလေ"
"အင်း ကျွန်တော့်ကိုယ်ကလေးလားဟင်?"
မေးတတ်ပါပေ့ ၊ အလုပ်ကိုလဲအာရုံစိုက်နေရတယ့်အထဲ အာရုံများအောင်လုပ်နေပြီ။ မျက်နှာချင်းဆိုင်ခွထိုင်နေသည့်အပြင် လက်တွေကလဲအငြိမ်မနေတာမို့ ရှောင်းကျန့်မှာ Laptop ကိုပိတ်ပစ်လိုက်ပြီး..
"ဂျစ်တူးကောင် မြှူဆွယ်တာတွေရပ်လိုက်တော့"
ထိုအခါမှ ခပ်အစ်အစ်အသံလေးက အလိုမကျစွာနှင့်...
"ဘယ်မှာမြှူဆွယ်လို့ဘဲ?
ဒီအတိုင်းပဲ မာဆယ်တွေကိုကိုင်ကြည့်နေတာလေ၊ တွန့်တိုတာလားပြော!!!"
အပြောနဲ့အတူမျက်စောင်းတစ်ချက်ပါ အဆစ်ပါလာတာမို့ အူယာလာတာအမှန်ပင်။ အူယားတာကိုမည်သို့ ဖြေဖျောက်ရမည်နည်း။ တရားခံကိုသာတာဝန်ယူခိုင်းသင့်သည်မဟုတ်လား???
နှုတ်ခမ်းတို့မှာ အပြုံးတို့ကတွဲလဲခိုရင်း ရင်ခွင်ထဲတိုးဝှေ့နေသော ဂျစ်တူးကောင်ကိုဆွဲထုတ်တော့ မျက်လုံးမှေးလေးများနှ့်မော့ကြည့်လာသည်။
"ကျန့် ကျွန်တော်အိပ်ချင်နေပြီ"
"အိပ်လို့ရမလား??
ဇာတ်လမ်းစပြီးမှတော့ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်ထားခဲ့လို့ရမလား ဂျစ်တူးရ ကိုယ့်ကိုကြည့်ပါဦး"
YOU ARE READING
"REASON"{COMPLETED}
Fanfiction( Unicode ... +Zawgyi...) မုန်းချင်လို့...မုန်းတယ်...၊ ချစ်ချင်လို့...ချစ်တယ်...၊ အကြောင်းပြချက်မရှိဘူး...။ Start( 2.10.2019) Ending (2.5.2020) Ownstory Sanay Moe Swe
