01 /Eylül /2019
Zihnimdeki kapıyı çaldım ve bizi ne karşıladı dersiniz? Hiçbir şey.
Çünkü bu sefer misafir olduğumuz dünya biraz yasaklarla çevrili.
Sonra gölgede iki kişiyi kaçarken gördük, onlar da bizi gördü...
Biri kız, biri erkek. Şaşırdık mı? Hayır...
Şimdi onlar hakkında ne düşünüyoruz? Bu telaşları niye?
Neden şu karanlıkta bocalamış bir haldeler? Neyi bekliyorlar?
Kaybolmuşlar, yardıma muhtaçlar; şaşkın ve meraklılar...
Çünkü burada hiç kimse onlara neler olduğunu anlatmamış.
Çünkü burada hiç kimse onlara bir kitap okumamış.
Aradıkları yardım kitapmış, kitap da onların diyarında yasakmış.
Zaten biz de onlar kadar kitaba muhtaç değil miyiz?
Kitabın olmadığı bir dünya hayal edin...
Ettiniz mi?
Biz de bu gençler gibi bocalamış bir halde mi oluruz, yoksa hiç ol'maz mıyız?
Hım?
İtiraf edelim, biz de onlar kadar kitaba muhtaçtık ve hep beraber bu diyarda okunabilecek bir sayfa aradık.
Bu gölgeli, ancak ufak da olsa bir umut içeren diyara hoş geldiniz efendim.
Eğer gölgelerden hoşlanmıyorsanız, ışık da gözünüzü alıyorsa bu kitabı okumanızı tavsiye etmeyiz.
YOU ARE READING
K İ T Â P
Short Story*kitapları kemiren böcek 01/09/2019 #spiritüel Yazar: geçmişte kalan Konu: bir avuç gelecek Bir hikâyeden daha çok, bir an gibi... Telif hakkı, gölge diyarındaki mavi güneşin ardında saklıdır; fazla yaklaşmayın, zehirler. ©
