Bad Boys Need Good Girls

14

Κατερίνα's pov

-Σταύρο;

Λέω σχεδόν ψιθυριστά. Δεν γίνεται να είναι αυτός!

-Δεν περίμενα να σε έβλεπα εδώ!

Μου λέει χαρούμενος και εγώ σχεδόν τα χάνω.

-Εγώ σπουδάζω εδώ. Εσύ τι κάνεις εδώ;

-Ψάχνω τον αδερφό μου!

-Γιατί που τον έχασες;

Λέω γελώντας αμήχανα. Αυτός με κοιτάει με το σοβαρό του βλέμμα.

-Είχαμε τσακωθεί και είχε φύγει.

Λέει και με κοιτάζει από την κορυφή ως τα νύχια.

-Τα ξέρω όλα Σταύρο. Δεν χρειάζεται να μου λες άλλα ψέματα!

-Ο Πάνος έτσι;

-Ναι ο Πάνος μου τα είχε πει όλα τότε. Και γιατί είχαμε χωρίσει. Είναι κολλητός μου τώρα.

Ο Σταύρος γνέφει και κοιτάει γύρω του για να μην δείξει πόσο έχει νευριάσει. Δεν πέρασαν και πολλά χρόνια για να αλλάξει τόσο.

-Τι σπουδάζεις;

-Δεν σπουδάζω. Δεν πέρασα κάπου.

Κουνάω το κεφάλι μου και εγώ με την σειρά μου και από τα μεγάφωνα ακούγεται η στάση που θέλω να κατέβω. Σηκώνομαι και κολλάω πάνω στον Σταύρο, ο οποίος σηκώθηκε και αυτός απότομα για να κατέβει. Το μετρό σταματάει και ξεκολλάμε. Βγαίνουμε μαζί από την πόρτα και περπατάμε για να βγούμε από τον σταθμό.

-Περίμενε!

Φωνάζει ο Σταύρος, καθώς προσπαθώ να χαθώ μέσα στον κόσμο. Ο Σταύρος πιάνει το χέρι μου και με γυρνάει προς αυτόν. Βρισκόμαστε σε απόσταση αναπνοής ο ένας από τον άλλον και κοιταζόμαστε στα μάτια, ενώ ο κόσμος περπατάει γύρω μας.

-Τι έγινε;

Τον ρωτάω και εκείνος κολλάει τα χείλια του στα δικά μου. Είναι πολύ ωραίο συναίσθημα να φιλάς αυτόν που τόσο επιθυμείς μετά από τόσο καιρό.

-Μου έλειψες..

Μου ψιθυρίζει και συνεχίζει να με φιλάει. Οι άνθρωποι τριγύρω μας κοιτάνε περίεργα. Ακούγονται και κάποια σχόλια, όπως "Αω" ή "Υπάρχουν και μικρά παιδιά". Αλλά δεν μας ένοιαζε καθόλου. Όλος ο κόσμος μου γύριζε γύρω από το φιλί του Σταύρου. Είχα τόσο καιρό να νιώσω τόσο χαρούμενη.

-Έλα μαζί μου!

Μου λέει και με τραβάει. Μετά από λίγα λεπτά φτάνουμε σε ένα μικρό ξενοδοχείο.