Bad Boys Need Good Girls

20

*μετά από πανελλήνιες

Πάνος's pov

Γυρίζω το κεφάλι μου προς την γυναίκα που με έσωσε. Πλησιάζω προς το μέρος της και τραβάω την κουκούλα της. Η γυναίκα δεν μοιάζει να ξαφνιάζεται και περιμένει να πω κάτι. Είναι η Ρωσίδα από το τραπέζι πριν.

-Σε είδα να βγαίνεις πριν και φοβήθηκα μήπως σου κάνουν τίποτα.

Μου λέει στα αγγλικά με αυτή τη σπαστική Ρώσικη προφορά.

-Και πως το ήξερες Ιζαμπέλ;

-Όλοι είμαστε εδώ για έναν λόγο. Ο Γρηγόρης σε χρειάζεται στο πλάι του όμως.

-Μισό. Είσαι μαζί τους;

-Όχι όχι. Ο Μάριο προσπαθεί να αναπτύξει σχέσεις με την ομάδα μου στην Ρωσία, αλλά δεν θα συνεργαστούμε μαζί τους.

-Και εγώ τι σχέση έχω;

-Δεν ξέρω απλά η μαφία σε έχει βάλει στο στόχαστρο για κάποιο λόγο και δεν ξέρουμε αν είναι και τόσο καλό αυτό!

Το μυαλό μου πάει στον Γρηγόρη. Σίγουρα αυτός έχει κάνει κάτι. Αλλά μήπως πειράξουν την Κατερίνα; Πρέπει να πάω πίσω! Όμως η Ιζαμπέλ από ότι φαίνεται έχει άλλα σχέδια. Η βάρκα απομακρύνεται συνεχώς από την Βενετία.

-Ιζαμπέλ, μήπως πρέπει να γυρίσω πίσω να δω την Κατερίνα αν είναι καλά;

-Εσένα έχουν βάλει στο μάτι. Ο Αλεξάντερ συμπαθεί την Κατερίνα.

Αυτό να πάθω τώρα! Να τα βρει η Κατερίνα με τον Αλεξάντερ. Πρέπει να πάω πίσω οπωσδήποτε!

-Πρέπει να πάμε πίσω!

Λέω στην Ιζαμπέλ και αυτή σταματάει την βάρκα. Με κοιτάει έντονα και με πλησιάζει απειλητικά. Ωραία Πάνο θα μπλέξεις και με την Ρώσικη μαφία τώρα! Αντιθέτως, κολλάει τα χείλη της στα δικά μου και αρχίζει να με φιλάει παθιασμένα. Είχα καιρό να πάρω τέτοιο φιλί γιατί συνήθως σκέφτομαι την Κατερίνα, αλλά πραγματικά αυτή είναι τέλεια. Παίρνει τα χέρια μου και τα ακουμπάει στο πλούσιο στήθος της. Άθελά μου σφίγγω τις παλάμες μου και από ότι φαίνεται της άρεσε γιατί έβγαλε έναν αναστεναγμό. Συνεχίζουμε να φασωνόμαστε. Που θα φτάσει αυτό;

Κατερίνα's pov

Ο Πάνος έχει βγει εδώ και τόση ώρα έξω και μιλάει στο τηλέφωνο. Ούτε ο Αλεξάντερ είναι εδώ και δεν έχω με ποιον να μιλήσω. Ο άλλος ιταλός και ο ρώσος μιλάνε μεταξύ τους και δεν θέλω να τους ενοχλήσω. Τελειώνω το φαγητό μου και σηκώνομαι να πάω έξω να βρω τον Πάνο ή έστω τον Αλεξάντερ. Έξω από το κτήριο δεν είναι κανείς. Λίγο πιο κάτω βλέπω μια σκιά. Λογικά θα είναι ο Πάνος! Που αλλού να έχει πάει; Περπατάω προς το μέρος της σκιάς και η σκιά αρχίζει να έρχεται προς το μέρος μου. Δίπλα από την μια σκιά εμφανίζεται και μια άλλη. Δεν μπορώ να τους διακρίνω αλλά ο ένας με πιάνει και μου κλείνει το στόμα με ένα χαρτί. Όλα αρχίζουν να μαυρίζουν και τα μάτια μου κλείνουν.

Τα μάτια μου ανοίγουν και βρίσκομαι σε ένα τεράστιο δωμάτιο. Χωρίς τα ρούχα μου!

-Μην αγχώνεσαι δεν στα έβγαλα εγώ. Αν και θα το ήθελα πολύ!

Λέει κάποιος και γυρίζω προς το μέρος του, προσπαθώντας να κρύψω ότι δεν κρύβεται. Ο Αλεξάντερ με κοιτάει.

-Σου έφερα τα πράγματα σου από το ξενοδοχείο! Θα μείνεις εδώ!

-Ο Πάνος θα με ψάχνει! Που είναι ο Πάνος;

-Τον κρατάω απασχολημένο μην αγχώνεσαι!

Λέει και σηκώνεται πλησιάζει την πόρτα, την ανοίγει και πριν βγει έξω αρχίζω να τρέχω να προλάβω να βγω.

-Βολέψου θα περάσεις καιρό εδώ!

Λέει ο Αλεξάντερ και κλείνει με δύναμη την πόρτα. Εγώ σκάω πάνω στην πόρτα και την κοπανάω φωνάζοντας στα ελληνικά για βοήθεια. Γιατί είμαι εδώ; Και γιατί με απήγαγαν;

Πάνος's pov

Ξυπνάω δίπλα στην Ρωσίδα καλλονή. Δίκιο έχουν για τις Ρωσίδες τελικά! Ανοίγει και εκεί τα μάτια της και με κοιτάει. Αμέσως ανεβαίνει πάνω μου και μου δίνει ένα από τα καυτά φιλιά της.

-Νομίζω πρέπει να γυρίσουμε πίσω τώρα! Ξημέρωσε!

Της λέω ενδιάμεσα από το φιλί μας και εκείνη ετοιμάζεται να καθίσει πάνω στο εργαλείο μου για έναν ακόμα γύρο.

-Ιζαμπέλ φτάνει!

Φωνάζω και εκείνη αρχίζει τις ταλαντώσεις. Άντρας είμαι δεν μπορώ να αντισταθώ στο σεξ και μάλιστα με μια τόσο ωραία γυναίκα.

Κατερίνα's pov

Η πόρτα ανοίγει ξανά μετά από ώρες. Ευτυχώς πρόλαβα να ντυθώ και ψάχνω να βρω πως θα φύγω χωρίς καμία επιτυχία. Ο Αλεξάντερ μπαίνει στο δωμάτιο με έναν δίσκο φαγητό. Η πόρτα κλειδωνει απέξω και ο Αλεξάντερ με πλησιάζει. Αφήνει τον δίσκο δίπλα μου και μου δείχνει να φάω. Κουνάω το κεφάλι μου και κοιτάω από την άλλη. Ο Αλεξάντερ σκύβει μπροστά μου και μου πιάνει το πρόσωπο. Προσπαθώ να απομακρυνθώ χωρίς επιτυχία.

-Απλά περίμενε να με γνωρίσεις!

Λέει ο Αλεξάντερ και χαϊδεύει τα χείλη μου με τον αντίχειρα του. Αμέσως σηκώνεται και πλησιάζει στην πόρτα. Χτυπάει και γυρίζει να με κοιτάξει. Η πόρτα ανοίγει και φεύγει, αφήνοντας με μόνη μου μέσα στο δωμάτιο. Που είσαι Πάνο; Δεν θα με ψάξεις;

Ελπίζω να σας άρεσε!