Bad Boys Need Good Girls

19

Πάνος's pov

Η ώρα κοντεύει 2! Αυτός ο Αλεξάντερ, θα μας δείξει την πόλη και θα μας πάει να φάμε. Μου την σπάει που το παίζει τόσο τζέντλεμαν! Και ειδικά στην Κατερίνα! Χτυπάω την πόρτα της Κατερίνας για να πάμε να συναντήσουμε τον Αλεξάντερ. Μετά από δύο-τρία λεπτά, η Κατερίνα ανοίγει την πόρτα. Τα μάτια μου πέφτουν στην υπερβολικά κοντή τζιν φούστα της και το στενό άσπρο μπλουζάκι, που τόνιζε το στήθος της.

-Έχω κάτι;

Με ρωτάει και αρχίζει να κοιτάει τα πράγματα της.

-Όχι τίποτα! Απλά είχα καιρό να σε δω έτσι ντυμένη.

Η Κατερίνα με κοιτάει με ένα βλέμμα απορίας και κατεβαίνουμε τα σκαλιά του πολυτελέστατου ξενοδοχείου. Ο Αλεξάντερ στέκεται στην πόρτα, με τα χέρια του πίσω από την πλάτη του. Φοράει ένα τζιν παντελόνι και από πάνω ένα πουκάμισο. Ξαφνικά νιώθω άσχημα για το πρόχειρο ντύσιμο μου! Μόλις μας βλέπει, μας χαμογελάει και κατευθύνεται προς το μέρος μας. Η ξενάγηση στην πόλη γίνεται με γόνδολα. Μάλλον ο σεισμός που απειλεί την Βενετία να χαθεί για πάντα, προσέλκυσε περισσότερο κόσμο για να δει το ιστορικό και μαγευτικό κέντρο της Βενετίας. Οι ζημιές από τον σεισμό στα κτήρια δεν είναι μεγάλες, λόγω της καλής συντήρησης. Φαίνονται μόνο σε μερικά κάποιες ρωγμές, που φυσικά, δεν είναι τίποτα μπροστά στο μεγαλείο των κτηρίων. Η γόνδολα μας σταματάει σε ένα μεγάλο εστιατόριο. Ευτυχώς δηλαδή! Ο Αλεξάντερ μιλάει ασταμάτητα με την Κατερίνα, λέγοντας της ιστορίες και διάφορες πληροφορίες για το κέντρο της Βενετίας. Η Κατερίνα από την άλλη, φαίνεται να είναι ενθουσιασμένη με τον Αλεξάντερ. Μάλλον το έχει η μοίρα να μην γυρίσει να με κοιτάξει ποτέ. Κατεβαίνω πρώτος από την γόνδολα και ακολουθεί από πίσω μου ο Αλεξάντερ. Ύστερα δίνει το χέρι του στην Κατερίνα, για να βγει και εκείνη και μπαίνουμε στο εστιατόριο. Μέσα στο εστιατόριο υπάρχουν άτομα στην ηλικία μας, από διάφορες χώρες. Λογικά είναι όλοι αυτοί που θα βοηθήσουν. Ένας σερβιτόρος μας πλησιάζει και συνεννοείται κάτι στα ιταλικά με τον Αλεξάντερ. Ο σερβιτόρος δείχνει ένα τραπέζι, που κάθονται άλλα τρία άτομα και κατευθυνόμαστε προς τα εκεί.

-Αυτή είναι η ομάδα μας!

Λέει ο Αλεξάντερ και τα άλλα τρία άτομα μας κοιτάνε.

-Μάριο!

Μας συστήνεται ο ένας, που κρίνοντας από το ντύσιμο του και τα χαρακτηριστικά του είναι ιταλός με τον Αλεξάντερ.

-Ιζαμπέλ!

Λέει η κοπέλα και μας δίνει το χέρι της.

-Σάσα!

Λέει το αγόρι και είμαι έτοιμος να σκάσω στα γέλια. Άκου εκεί Σάσα αντρικό όνομα! Η Κατερίνα με χτυπάει διακριτικά για να μην γελάσω και δίνουμε και εμείς τα χέρια μας λέγοντας τα ονόματα μας.

-Τα παιδιά είναι από την Ρωσία και όλοι μαζί είμαστε μια ομάδα. Από αύριο θα πιάσουμε δουλειά.

Το φαγητό σερβίρεται και αρχίζουμε να τρώμε.

-Άκουσες το όνομα του άλλου;

Λέω στην Κατερίνα και γελάω πια ανενόχλητα.

-Ρε Πάνο αφού ξέρεις ότι είναι ρώσικο όνομα γιατί σου φάνηκε τόσο αστείο;

Λέει η Κατερίνα και γελάει και αυτή. Και η Ρώσοι απέναντι μας κοιτάνε περίεργα και μιλάνε μεταξύ τους.

-Σιγά μην μας συμπάθησαν! Οι Ρώσοι δεν συμπαθούν κανέναν!

Λέει η Κατερίνα και με κοιτάει για να αποφύγουμε την οπτική επαφή μαζί τους. Το τηλέφωνο μου χτυπάει. Το όνομα που βλέπω στην οθόνη είχα να το δω πολύ καιρό. Σηκώνομαι από την καρέκλα και βγαίνω έξω.

"Τι θες;"

"Να δω τι κάνεις αγαπημένε μου φίλε!"

"Δεν είμαι φίλος σου Γρηγόρη! Ποτέ δεν ήμουν!"

"Έμαθα ότι είσαι στην Βενετία!"

"Λάθος κάνεις..."

"Α ναι;"

Λέει και το τηλέφωνο κλείνει. Ένας αναπτήρας από πίσω μου ανάβει και γυρνάω ξαφνιασμένος. Ο Γρηγόρης βρίσκεται ακριβώς πίσω μου!

-Τι θες Γρηγόρη;

-Μια χάρη!

-Όχι δεν πρόκειται να σου κάνω ποτέ κάποια χάρη, αν είναι σαν αυτές που ζητούσες από τον Σταύρο στο Λύκειο!

Ο Αλεξάντερ εμφανίζεται και στέκεται δίπλα στον Γρηγόρη.

-Το ήξερα ότι δεν θα συνεργαζόταν.

Λέει ο Αλεξάντερ στα αγγλικά, με αυτήν την απαίσια ιταλική προφορά.

-Μισό γνωρίζεστε;

Ρωτάω με απορία και ο Γρηγόρης πάει να με πιάσει. Αποφεύγω γρήγορα τον Γρηγόρη και αρχίζω να τρέχω.

-Δεν μπορείς να πας μακριά!

Φωνάζει ο Γρηγόρης και τους βλέπω να τρέχουν με τον Αλεξάντερ από πίσω μου. Δυστυχώς μου τελειώνει η γη και αρχίζει η θάλασσα. Κοιτάω πίσω μου. Δεν απέχουν πολύ από το σημείο που βρίσκομαι. Μια βάρκα σταματάει μπροστά μου. Μια γυναικεία φιγούρα με κουκούλα, μου φωνάζει στα αγγλικά να μπω στην βάρκα. Παρά τον φόβο μου για την θάλασσα και τις βάρκες, πηδάω μέσα και εκείνη γκαζώνει. Οι δύο άντρες με κοιτάνε να απομακρύνομαι! Έχω τρία ερωτήματα: Πως γνωρίζονται ο Αλεξάντερ με τον Γρηγόρη; Γιατί θέλουν τόσο πολύ να συνεργαστώ μαζί τους; και Ποια είναι αυτή η γυναίκα που με έσωσε;

Ελπίζω να σας άρεσε! Λόγω πανελληνίων, που ξεκινάνε αύριο, υπάρχει μια πιθανότητα την άλλη Κυριακή να μην προλάβω να ανεβάσω κεφάλαιο!