I'm so sorry... || The Blaze House

[00]

Kayla:

– Nie mogę w to uwierzyć, że to nasz ostatni dzień razem przed rozłąką – Dominik stanął w drzwiach kuchni.

– Jak ty beze mnie dasz sobie radę te dwa tygodnie? – teatralnie przewróciłam oczami.

– Bardzo zabawne –chłopak powtórzył mój gest – Co robisz? – zaciekawiony spojrzał przez moje ramię.

– Naleśniki, jesteś głodny? – zapytałam, zaczynając nakładać kilka na talerz.

– Jeszcze pytasz? –chłopak wykonał obrót wokół własnej osi, zabierając talerz z moich rąk i udał się w stronę kanapy.

Podparłam się pod boki i westchnełam, kręcąc głową z politowaniem.

– Też cię kocham – Dominik posłał mi swój uroczy uśmiech, siadając na kanapie.

Przewróciłam oczami i zabrałam z blatu wcześniej przygotowane kawy mrożone.

– Nie zapomniałeś o czymś? – usiadłam obok niego, podając mu kawę.

– Dzięki, jesteś najlepsza – chłopak pocałował mnie w czoło – A ty nie jesz? – po chwili spojrzał na mnie podejrzliwie.

– Już jadłam śpiochu – puściłam mu oczko.

– Nie spałem wcale tak długo – naburmuszył się.

Już miałam odpowiedzieć, gdy usłyszałam dzwonek do drzwi.

– Ja otworzę– wstałam z kanapy zanim Dominik zdążył wykonać jakikolwiek ruch.

Po chwili byłam już przy drzwiach. Gdy tylko je otworzyłam do środka weszli Paweł i Filip, najlepsi przyjaciele mojego chłopaka.

– Hej – przytuliłam ich na powitanie.

– Hejka – nie minęła minuta, kiedy Filip rozłożył się na kanapie.

– Co wy tutaj robicie tak wcześnie? – Dominik najwyraźniej nie spodziewał się tej wizyty.

– Wcześnie? Wiesz która jest godzina? – Paweł spojrzał z politowaniem na przyjaciela.

Blondyn przeczesał swoje włosy palcami.

– No nie wiem, jakaś 10?– odparł.

– Może była jakieś dwie godziny temu– odezwał się Filip.

Wszyscy, poza Dominkiem, wybuchnęliśmy śmiechem.

– Ha Ha, bardzo zabawne, byłem po prostu zmęczony– zaczął się tłumaczyć.

– No, ale jak już wstałeś, to możemy jechać na miasto i spędzić trochę czasu razem przed twoim wyjazdem – Filip klasnął w dłonie.

Dominik spojrzał na mnie przepraszająco. Mieliśmy spędzić ten dzień we dwoje, a szykuje się grupowa randka.

– Nie martw się – poruszyłam wargami, bezgłośnie dając mu do zrozumienia, że jest okej.

W niecałe 15 minut byliśmy gotowi. W międzyczasie zadzwoniłam do Leny i zaprosiłam ją do nas.

Już wszyscy razem pojechaliśmy na miasto. Na początek postanowiliśmy pójść do wesołego miasteczka.

✰︎✰︎✰︎

– No chooodź – Dominik zaczął ciągnąć mnie w stronę diabelskiego młynu.