AYNALARIN ÖTESİNDE

|A.Ö| ∆§∆ 1.9 ∆§∆ [Kimseye Güvenme]

  ~7 Ay Sonra~

  Omuzumda oluşan dürtü hissi ve kafamda yankılanan ses gözlerimi birazda olsa aralamama neden olmuştu, olduğum yerden yavaşça doğrulurken  zihnimde yankılanan sesi kafamın içinde toparlayabilmiştim, kısa bir süre sonra ise nihayet kelimeleri idrak etmeyi başarmıştım. Biri adımı papağan misali durmadan tekrarlıyordu, sesin kafamın içinde yankılanmasına şaşmamalıydı.

  Gözümün önünde beliren siyah benekler gittiğinde kocaman sırıtan Sarp ile karşı karşıya kalmıştım. 'Ne oldu ?' dercesine kaşlarımı kaldırıp yüzüne baktığımda yüzündeki gülüş ile karşımda dikilmeye devam ediyordu, "uykum var." diyerek mırıldanıp arkamı döndüm. Yataktan bir andan ayrılıp yere yapıştığımda Sarp'a öfkeyle bağırdım. "Sabah sabah kafayı mı yedin ?!" Yatağın bir ucundan kafasını çıkardı.

"Böyle yapmasam işe hazırlanmaya niyetin yoktu." dediğinde kolumu kapalı gözlerimin üzerine koydum.

"Ne işi ?" dediğimde aniden bir aydınlanma geldi. Hızlıca kalkıp banyoya girdim, banyodan çıktığımda Sarp çoktan hazırdı. "Neden erken kaldırmıyorsun ?" dediğimde bana şaşkınlıkla baka kalmıştı.

"Bu işten zararlı nasıl ben çıkabiliyorum. Herneyse onu boşver de yakışıklı müstakbel eşin nasıl ?" dediğinde duraksadım.

"Bu konuda konuşmak istemediğimi biliyorsun." dedim.

"Özür dilerim aklımdan kaçıyor hep ama bu konuyu daha ne kadar ertelemeyi planlıyorsun." dediğinde duraksadım. Murat vefat ettikten sonra bütün her şeyden uzaklaşmıştım, bu hareketlerim Sarp'ı üzdüğünü bilsemde engel olamıyordum. Hasta raporuyla uzaklaştığım işin ise evde yapılmayacak evraklar şirkette dağ gibi birikmeye devam ediyordu.

   Derin bir nefes aldım ve komidinin çekmecesini açıp içindeki yüzük kutusunu çıkardıktan sonra bir süre kararsızlıkla yüzük kutusuna öylece baktım. Murat böyle olmasını isterdi bir 'abi' olarak. Kutuyu açıp içindeki yüzüğü parmağıma taktıktan sonra gülümseyerek Sarp'a yüzüğü gösterdim. Sevinçle yanıma gelip sıkıca sarıldı. "Kendini toparlayabileceğini biliyordum." dedi. Ben de Sarp'a sıkıca sarıldım.

   "Bir tek sen kaldın ne olur sen de..." dediğimde boğazım düğümlenmiş cümlemi bitirmeme müsade etmemişti.

  "Seni bırakmayacağım her ne olursa burada olacağım daima." dedi ve kalbimi işaret etti.

  "Teşekkür ederim." dedim. Biraz daha sarılarak kaldıktan sonra geri çekilen Sarp olmuştu.

   "Eee o zaman beklemenin ne anlamı ?"  var dediğinde duraksadım ve devam etti "Nikah için tarih alalım." dediğinde durdum.

   "Hemen şimdi mi ?" şaşkınlıkla ona bakarken gülümseyerek saçlarımı karıştırdı.

  "Biliyorum evlenmek için çok heycanlsın ben de öyleyim ama maalesef iki dakikalık iş değil o hafta içi izin aldığımız gün ikimizde izin alıp gideriz." duraksayıp düşündükten sonra  devam etti "Hem senin bugün önemli bir hissedarlık toplantısına katılman gerekmiyor muydu ?" dedi.

   "Doğru, neredeyse unutmuşum ama tarih almak için bu kadar acele etmemize gerek yok sanki sonuçta kışın ortasındayız." dedikten sonra parmağını dudağımın üzerine koyup gülümsedi.