Yağmur durmuştu ve eve dönüyorlardı. Jimin ısrarla Jungkook'un boynuna sarılmayıp sırtını ona yaslamıyordu. Jungkook sürekli uyarıyordu ama inat etmişti. Çünkü Jimin biliyordu ki sarılırsa Jungkook'un kokusunu alacaktı ve hemen affetmek isteyecekti.
"Jimin tutun artık yoksa düşeceksin."
Jimin tutunmamaya devam etti ki bu son damlaydı.
"Gıcık,kendin yürü o zaman."
Jungkook , Jimin'i yere bırakıp önden yürümeye başlamıştı.
Dudaklarını büzüp kuyruğunu eline aldı ve peşinden gelmeye başladı. Aynı zamanda da kendisiyle konuşuyordu.
"Gelişimin kötü olacak Jiminie."
Gerçekten de öyleydi çünkü catboylar sevgiye bağlı gelişirlerdi. Boyu olağandan kısa olacaktı kesin.
Jungkook ise dediği şeyi anlamadığı için umursamadan eve girmiş ve kapıyı aralıklı bırakmıştı.
Jimin aralıktan girip kapının önünde beklemeye başladı. Çünkü ayağı kesilmişti evi kirletmek istemezdi. Aslında kesik ayağının üst tarafındaydı ama olsun o Jungkook'un bağırmasını istemiyordu çünkü çok üzülüyordu o zaman.
Jungkook içerde ilk yardım çantasını arıyordu. Onunda ayağı kesilmişti eğilip ayağına baktı ve gördüğü şeyle havaya küfür savurdu.
"Siktir ya."
Çünkü kesiği yarım kalp şeklindeydi. Kafasını iki yana sallayıp çantayı aramaya devam etti.
Heralde kendisi yanlış görüyordu.
Jimin küçük bedeniyle neredeyse 10 katı olan kapıyı zorla da olsa kapatmıştı. Olduğu yere oturup Jungkook beklemeye başladı.
Jungkook yaklaşık beş on dakika sonra onun yanına oturup ayağına baktı gözleri önce kendi ayağına sonra Jimin'in ayağına bakmıştı.
Jimin'in ayağında da yarım kalp şeklinde kesik vardı.
Jungkook içinden 'hadi ama şaka mı? Gerçek değil ben yanlış görüyorum' diye düşünmüştü. Ancak Jimin'e bakmaya başlayınca. Ufaklık gibi güzel bir varlık bile tesadüfen olmadıysa buda olamaz diye düşündü. Haklıydı...
İç çekip miniğin kendisi gibi küçücük olan ayağına pansuman yapmaya başladı.
"Biraz acıyacak bebeğim."
Yarayı temizlerken mırıldandı.
"Neden ayakkabı giymedin ki."
Düşününce soru saçmaydı. Jimin evden kaçmıştı ayakkabı giyip mi kaçmalıydı?
Miniğin gözleri acıdan dolayı dolmuştu ve elini Jungkook'un koluna attı.
"A-acıyoy..."
Jungkook güven verircesine gülümseyip Jimin'in alnına öpücük bıraktı.
"Biraz acıyacak miniğim."
Jimin gözlerini sıkıca kapatıp bitmesini bekliyordu. Jimin'in ayağını sarıp kendi ayağına da aynı şeyleri yaptıktan sonra durgun şekilde kendi ayağına bakıyordu Jungkook.
Jimin emekleyerek yaklaştı.
"Çunkuk,acıyoy mu?"
Jungkook kafasını iki yana salladı.
"Artık acımıyor miniğim."
Jungkook, miniğini kucağına alıp salona geçti.
Bu sanırım biraz kısa oldu):
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
