Pretending HEARTS

CHAPTER 7

Nakakainis ang araw ko ngayon, dahil ultimong sarili ko.. napakaweird!

Dahil ba maganda ako? ^__^
Tingin ko sa salamin at ngiting wagi.

Tss,baliw ang AUTHOR!

pero INSPIRED ^____^❤️
.

AUTHOR'S NOTE!

Aba,mga readers ngayon lang nakapag-update! Busy kase ako e, dahil maraming gawain! Bakit ikaw ba ang AUTHOR?? SASAGOT KAPA E HAHAHAHAHAHAHA MANAHIMIK NA! Osya,manatiling sumupporta mga readers ^__^ ang warning ha..
Baka tamaan ka!? Nako,ipacheck mo na! spread the love readerrrrsss!!!!

π__π
❤️❤️

To be continued~

Dahil nga naman puro aral ang inaatupag ko nakalimutan ko nang libangin ang sarili ko,pero nakakalibang naman ah.

Ang libro maging kabaliwan ko,saka ikaw! Hahaha.

Joke lang,nais ko lang kayong paasahin! D'joke hahahahaha. ^__^

Ayon nga masanay kang mag isa dahil through ups and down sarili ko lang ang makakatulong in the end,syempre si God nandito rin always!! Kaya ikaw na nagbabasa,manatili kang matatag alam mo kung bakit?kasi kahit anumang pagsubok yan malulutas mo rin, the word 'God is nothing impossible' kasi kung parati kang nakakapit sa kaniya,hindi mo ine-expect ang hiniling mo dahil malay mo nasa harap mo na pala..

Nakaramdam ako ng bigat saking katawan,sabi ko nga kaya ko. Sino bang claire ang mahina?wala.
Since wala akong boyfriend it just a dream,kathang isip. Malamang wattpad lang ito mga readers! But,oo nanliligaw siya pero sa kanya lang puso ko pero hindi siya akin. Gets?? Matuto kang umintindi,hindi puro utak nalang. Wala namang sense. Lets be fair.

Kaya naman nagmamadali akong kumilos,at tiklopin lahat ng comforter..
Tss,bigat rin. Wala bang mas ipapahirap?? Di kasi tumatalab e.

Nakakapanghinayang dahil yung iba kong libro na di ko na napakinabangan,
Sa sobrang dami pati paglakad ko yata papunta sa dulo ng pahina ng buhay mo.. masyadong mabagal. don't need to rush thing! Mababaliw ka sa dami.

Nakakatawang isipin dahil lahat ng libro ay may silbi 'yon sa buhay ko. Hindi man ipahiwatig ng puso kong linawin ang damdamin ko. Minsan nang naging manhid ito pero wala akong pakealam sa nararamdaman ko.
Ganoo man ako kataas sa sarili pero hindi ko nagawang alisin sa isipan ko ang pag-aaral ko,kaya nga wala naman akong dapat ipagmadali sa lahat ng bagay na 'yon.

Walang humpay ang pasasalamat ko kay God,dahil hindi ko makikita ang sarili ko.

Malaman laman nga ang utak ko pero hindi ako maramot sa ayon na iniisip ng iba tungkol sa'kin,bagaman naturingan nga akong honor student noon hanggang ngayon hindi pa rin ako sumusuko hanggang sa maabot ko na ang goal. Konting panahon nalang lax,maririnig mo na rin ang matamis na 'yon sapagkat sa ngayon tanging mabibigay ko sa 'yo ang bilang kaibigan lang. Wala akong ramdam e,puso kong manhid na kelan man magiging buo muli. Charot. Hindi ko rin maintindihan kung bakit ako binu-bully ng mga kabarkada niya,at saka wala akong karapatan maghiganti atleast wala akong ginagawang masama sa buong buhay ko,never ko pang nakausap si mommy about my life in past wala kasi siyang oras makipag usap sakin at puro nalang sarili ko ang kinakausap ko kapag nanghihina ako, kaya ko naman ang sarili ko kaso masyado akong tanga kung ipapahalata akong okay lang talaga ako. sabagay walang taong perpekto lahat may pinagdaranaan sa kanilang buhay. Tsss saka mo malalaman kung sino ang totoo sa 'yo.

MISCHEVOUS UNIVERSITY

Pinark ko na ang kotse ko,at saka kinuha ko ang mga gamit,projects na ipapasa ko mula ro'n sa compartment. Dahil minsan man akong nagmayabang sa buong buhay ko pero hindi ko kayang mangapak ng taong di ko kilala ng lubos.nakakapagod kasi kapag puro ganiyan ang iisipin mo buong araw... Kapag alam mong baliw kana,sa RMC kana. Parang AUTHOR pala. Hindi ko alam kung tama ba ang 'yong naririnig ko mula ro'n sa dulo at sino 'yon. Nais kong alamin kung sino ngunit ang oras ko ay malapit nang maubos paniguradong late nanaman ako sa HISTORY kay MADAM BARBARA.. yung diwa mong magigising sa bawat oras at pagsasalita niya sa harap. nagulat ako at nabitawan ko ang mga hawak ko.