trouvaille

dokuz,

Trouvaille: bir dakika,

Trouvaille: kim olduğumu nereden biliyorsun?

Aydan: başından beri biliyordum.

Trouvaille: ne?

Aydan: defterimi bilerek düşürdüm.

Trouvaille: iyi de neden?

Aydan: defterin içinde yazan tek şey ablamın hayalleri değil.

Aydan: benim de hayallerim var o defterde.

Aydan: sen varsın.

Aydan: şimdi o defterin son sayfasını aç ve oku.

Trouvaille: Aydan, sen şimdi...

Aydan: evet, Efken.

Aydan: seni seviyorum.

Aydan: hadi, dediğimi yap.

Trouvaille: tamam..

•

sevdiğim adama, Efken'ime;

merhaba, sevdiğim.

sanırım şu an senin için sıkıcı şeylerden bahsedeceğim. ama sen yine de saygısızlık yapmadan okursun. çünkü insanları incitmek istemezsin, bilirim. en çok da bu yüzden seviyorum seni. ben seni en ince yanınla severim, adam.

küçüktük o zamanlar.

bana Yıldız derdin. çünkü bir yıldız kadar parlak olduğumu ve asla ışıltımın gitmeyeceğini düşünürdün.

yıldızların da öldüğünü çok sonra öğrendim, sevgili.

senin küçük, yavru bir köpeğin vardı. tüyleri de bembeyazdı. bu yüzden onun ismini Köpük koymuştun. hep onunla oynardık. o küçük, tatlı şeyi her şeyden çok severdin.

bir gün Köpük hastalandı diye gelip ağlamıştın kollarımda. o gün, küçücük gözyaşların kalbimde büyük yaralar bırakmıştı.

ben, sana orada aşık olmuştum.

ömrüm boyunca,
kalbimde çiçekler açtıran sana, yüreğimdeki çiçekleri armağan etmek istedim.

Köpük'ün öldüğü an hâlâ zihnimin en durgun yerlerinde yaşıyor. zihnimde o an için güzel bir oda oluşturdum. ara sıra girip tekrar canlandırıyorum o anı. senin gözlerindeki acıyı görüp acıyı unutmamak için tekrar tekrar hatırlıyorum. sonra hep hatırlıyorum, sevgili. çünkü seninle tekrar yaşayabileceğim anılarım yok, unutursam seni zihnimde öldürmüş olurum.

kalbim mi? ah, o bende değil. biliyorsun.

küçük Köpük'ü hiç kimse kurtaramamıştı. hiçbir yardım onun yaşamasını sağlayamamıştı. Allah'a karşı çıkabilecek güç hiçbir yerde yok çünkü.

bir kez daha ağlamıştın kollarımda.

ben o an başka çocuklar da ağlamasın diye veteriner olmak istedim. başkalarının da kalbi sızlamasın diye veteriner olmak istedim.

Köpük'ü kaybettin diye uzun bir zaman dışarı çıkmak istememiştin. seni hep beklemiştim ben de. her kapınıza geldiğimde annen çıkmak istemediğini söylüyordu.

küçük kalbim beni artık istemediğini düşünerek kırılmıştı. toplamaya çalışsam da can kırıklarım ellerime battı, canım daha da yandı. ben de onları bir kutuya koyup zihnimin en güzel yerine sakladım.

kalbimin kırılmasını boşvermiştim zaten. çünkü seni seviyordum. hâlâ da seviyorum. seni nasıl sevmem ki zaten?

bir gün kapınıza geldiğimde kapıyı açmamıştı kimse. onlarca kez zile basmama, onlarca kez kapıyı çalmama rağmen kimse bakmamıştı. saatlerce merdivende oturup beklemiştim. sonunda karşı komşunuz gelip beklemememi, taşındığınızı söylemişti.

kalbimi hissedemedim o an.

ağlayarak eve dönüşümü unutmayacağım.

her gün kapınızda bekleyişimi unutmayacağım.

olur da bir gün dönersin diye, o eve kimsenin taşınmaması için gelen müşterilere çocuk aklımla uydurduğum peri masallarını da unutmayacağım.

ama sen beni unuttun.

yıllar geçti aradan.

veteriner oldum. gerek can kurtardım, gerekse kurtaramadığım canlar için canımı yaktım. hayır, kendime fiziksel zarar vermedim. sadece ağlayabildim. o kadar.

geçen yıl, kliniğime gelmiştin. hatırlıyor musun?

sen beni tanıyamamıştın ama ben seni kapıdan ilk girişinde tanımıştım.

elindeki köpeğini tedavi ettirmek için geldiğinde bir an çehrende takılmıştı gözlerim. sonra anılarım odacıklarından fışkırırcasına çıkmıştı.

yüzündeki naif gülüşe, kalbimdeki papatyaları kuruttum.

ben seni adam,
ben seni,
gülüşünden tanıdım.

sen beni adam,
sen beni,
ismimden bile tanıyamadın.

bu yazıları da defteri senin önüne bilerek düşürmeden hemen önce yazıyorum. seninle konuşmaya ihtiyacım var çünkü. senden ayrı nefes almak artık acı veriyor. kalp artık dayanmıyor, güzel gözlüm. çünkü o da kırık, bıkkın, usanmış... aşka susamış.

bana ulaşabilen için defterimin kişisel bilgi kısmına numaramı vs. ekleyeceğim. yoksa oraya o kadar şey yazacak kadar sıyırmadım.

eğer şu an bu yazıları okuyorsan, defteri almışsındır. zaten yerde bırakmayacağına güvenerek düşüreceğim.

merak etme, kalmayacağım hayatında. sadece seninle birkaç cümle paylaşabilmek için yapıyorum bunu. sonra çekip giderim. sessizce giderim. şimdiden binlerce kez teşekkürler sana. benimle paylaşacağına inandığım harfler için sonsuz teşekkür ederim.

seni çok öpüyorum ama en çok da gülüşünden.

seninle geçirdiğim günler kadar güzel bir hayat geçirmen dileğiyle...

-yıldız

-

diğerbölümfinal