ŞİZOFREN MİSİN?~texting~

20~

Gözlerimi açtığımda yaşadığıma küfür ettim. İlk olarak Yasmin'i ve ağlamaklı gözlerini, kızarmış yüzünü gördüm. Gözlerimi açtığımı görünce heyecanlandı ve daha çok ağlamaya başladı.

"Çok korktum." Dedi seruma dokunmamaya itina ile yaklaşıp sarılarak. "Özür dilerim." Dedim. "Dileme suçun yok." Dedi.

"Bencillikti."dedim.

"Üzgündün. Düşünemedin."

"Hayır bi daha olsa bi daha denerim."

"Pol ne biçim söz o." Dedi gözlerime sinirli sinirli bakarak. "Kızma şaka yaptım."

"Yapma öyle şakalar bi daha böyle bi şey olacağını düşünmek bile istemiyorum."

"Babam?"dedim kırgın kırgın alacağım cevaptan korkarak. "Eyşan abla ile evdeler. Hemen üzülme ben dedim gidin diye istemediler ama zorladım."

"Peki."

Bir kız binlerce cümleyi ardarda sıralayabilirken bir 'peki'ye sığdırıyorsa gerçekten kırılmıştır.

Annem öleli 1 aya yakın süre oluyordu. daha doğrusu 3 hafta 2 gün. Babam annemin bir arkadaşı ile konuşmaya başlamıştı. 'Eyşan' her ne kadar bu birlikteliği onaylamasam bile babam beni 'Kendi kararımı ben veremiyor muyum?' diyip kırarak susturmuştu.

Baba ve Eyşan abla ... azıcık yas tutsaydınız. Annemin hatırı için....

1 aylık rapor almıştım annemin ölümünden sonra. Hocalarım zaten duruma yakından şahit olduğu için üzülmemem arına çabalamış bazıları ise birkaç satırlık motivasyon mesajları atıp yanımda olduğunu belirtmişti.

Okula gitmek istemiyordum. İnsan içinde olmak istemiyordum. Sadece yalnız olmak istiyordum fakat bunun benim 'başarısız' sonuçlanan intihar girişimimden sonra da pek imkanı olacağını sanmasam bile umut ediyorum.

"Uyu güzelim. Yarın hastaneden çıkacağız."

Gözlerimi kapatırken açılmaması adına bir kaç dua etsem bile sabah açılan göz kapaklarım bana ölüm zamanımın gelmediğini anlatmayı çabalar gibiydi.

Gözümü açtığımda bir vazo girdi görüş alanıma. Üzerindeki notu aldım.

Özür dilerim güzelim yanında olmak isterdim fakat Eyşan ablan ile işimiz çıktı. Biraz para bıraktım taksi ile eve geçersiniz.

-baban

Kağıdı zorlanarak- güçsüz kalmıştım- yırtıp yere fırlattım. Yasmin de gözlerini araladığında kağıdı yırttığımı fark edince beklediği tepkiyi verdiğimi anlamıştım. Onun bile gözlerinden mahcupluk akıyordu. Oysa mahcup olması gereken başkaları varken...