Merhaba yine ben. Sonra tekrar ben olacağım ve sonra da. Biliyor musunuz bugün hayatımın en boktan günlerinden biri.
Bugün kaybetmekten korktuğum bir şeyle yüzleştim. O kadar çok korkuyormuşum ki bende anlamadım. Bir anda o korku sardı bedenimi. Ben hayatımın anlamını kaybediyordum.
Ben hayatım boyunca ağladığım kadar çok ağladım bugün. Babam giderken ağladım bi. Ama bu farklı. O gelince aklıma gözlerim doluyor hala. Hep ağlıyorum. Her dakika gözlerimi hissetmiyorum artık.
Günlerdir uyumuyordum, bugün uyudum belkide günlerce uyuduğumdan daha çok uyudum bugün. Bildirim geldiğini duydum sadece. Gözlerimi açmayı denedim. Yapamadım o kadar çok uykum vardı ki.
Biraz zaman geçince açabildim gözlerimi. Keşke açmasaydım dedim. Ya da hiç kapatmasaydım. Bugün onu kaybediyordum. Söylemesi bile benim için zor.
Az önce anneme sarıldım biraz uyuduk onunla. Gözlerim doldu birden. O geldi yine aklıma annem görmesin diye çok uğraştım. Sonra birden durduramadım kendimi gözyaşlarım hakettiği yeri buldu.
Hepsi aktı. Hemen kalktım ordan. Konuşsam anlardı ağladığımı. Konuşmamayı tercih ettim. Geldim buraya ve ağladım dakikalarca. Artık gözlerimi hissetmiyorum.
O kadar çok ağrıyor o kadar çok acıyor ki. Gözlük bile fayda değil. Uyumayı denedim. Ama annemin yanındaki huzuru bulamadım. Annemin yanına gitmeyi düşündüm. Gözlerim şişik. Kıpkırmızı ve oraya gidince gözlerimin dolacağına o kadar eminim ki.
Bak bunu derken bile gözyaşım aktı. Ve bak bir tane daha. Ağlıyorum.
O kadar çok duygusalım ki...
Bu onu bile bile gitmeyi denedi. Benim onun gidişini kabullenemeyeceğini bile bile gitti.
Sevmek güzel çok güzel. Ama fazlası zarar. Severseniz asla tam sevmeyin. Bie gün gideceğini aklınıza sokun. Ben bunu yapmadım. Pişman mıyım ? Hayır ama siz yapmayın.
Şimdi buraya bir fotoğraf koymak istiyorum.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
