Och! Bogowie!
Zeusowy piorun czyha na me życie,
Czyż nie wystarczyło mu nektaru picie?
On pragnie mej zguby, ukochany!
Wiedz, że Twoją winą nie są te rany,
Nie chcę byś cierpiał, nie płacz na mym grobie,
Pamiętaj, że me serce powierzam wyłącznie Tobie!
Ma ukochana!
Twoja dusza nie zostanie mi odebrana,
Cóż mu do mej miłości?
Skoro nie pozowala Ci być śmiertelną zaznasz boskości.
Me serce należy do Ciebie od pierwszego spojrzenia,
Uratowałaś mnie, pokochałaś, ofiarowałaś pragnienia,
Bez Ciebie ma dusza odeszłaby w zapomnienie,
Żyję, me Słońce, przez Twoje promienie.
YOU ARE READING
Ostatnie Słońca Promienie
PoetryPewnej równonocy wiosennej w głowie Apollina zabrzmiał znajomy głos nawołujący go do zaprzestania żałoby i oddania serca komuś, kto stanie się jego własnym promieniem słońca. ~•~ 7/7 → Praca bierze udział w Konkursie Literackim "Papierowe Róże" o...
