Karışan numaralar, yanlış kişiye giden mesajlar ve küçük tesadüfler...
Çelebi çocukluğundan beri Galatasaray aşığıdır ve bilet aldığı Galatasaray - Beşiktaş derbisini sürpriz bir aile yemeği yüzünden kaçırmıştır. Masada sıkışıp kalan genç adam maça...
Selam, ben geldim. Bölümleri olabildiğince sık atmaya çalışıyorum, arayı açmak istemiyorum. Yine size yaklaşık 4000 kelimelik bir bölümle geldim, daha yazmak istediklerim vardı ama hem bölüm erken gelsin hem de çok uzamasın diye böyle kaldı. Gelecek bölümü yazmaya yarın başlayacağım.
Sizi bölümle baş başa bırakıyorum, oy ve yorumlarınızı çekinmeden bırakabilirsiniz.
İyi okumalar...
Bölüm Şarkısı: Bu Kız - Son Feci Bisiklet
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Televizyonun ekranında boşa akan bir film vardı. Dört kadın karanlık odanın içindeki gri koltuklara yayılmış derin bir sohbet içindeydi. Aleda ayaklarını karnına çekti ve kucağındaki kese kağıdından bir avuç çekirdek daha aldı. Konuşmanın en heyecanlı yerinde durmuştu, buna sinir olan Cemre elindeki yastığı ona savurdu. "Söylesene be, dizinin en heyecanlı yerinde reklam arasına giriyor sanki."
Genç kız yüzüne çarpan yastıkla biraz sarsılsa da umursamadı. Çekirdek kabuğunu önündeki kaseye atarak devam etti. "Şimdi mesajlaştığım Galatasaraylı var ya, bir de üst kattaki avukat." Genç kız onlara ikisinden de uzun uzadıya bahsetmişti.
"Evet?"
"İşte bunlar aynı kişi." Genç kız anlattığı iki konuyu tek cümleyle bağlamıştı.
"Hadi be?" İlk tepki Cemre'den gelirken Elif ufak bir şaşkınlıkla kaşlarını kaldırmıştı, genelde ifadesiz olan yüzünde görülebilecek en büyük tepkilerden biri buydu. Duyduğu şeyi aklında tarttı. Böyle bir tesadüfler silsilesi kulağa imkansız gibi geliyordu. Milyonların yaşadığı bir şehirde yollarının kesişmesi kaderin cilvesi olmalıydı.
"Ciddi mi la?" Selin içindeki Ankaralıyı saklayamamıştı. Kızlar apandisit ameliyatı olduğunu bahane ederek evine ziyaretine gelmişlerdi, zaten burası onların toplanma yerlerinden biriydi. Selin beş sene önce üniversite okumaktan için İstanbul'a taşınan fanatik bir Beşiktaşlıydı, onların tayfadan olan Alper'le dört sene önce bir maçta tanıştığından beridir genç kız da onlardan biriydi. Onlar kalabalık bir arkadaş grubuydu ve kendilerine "Kara Sevdalılar" diyorlardı.
Kara Sevdalılar birbirleriyle kardeşti, Selin gibi aralarına sonradan katılanlar olsa da çoğu beraber büyümüştü. Birbirlerine her zaman destek olmuşlardı. Onlar için birinin başının belaya girmesi demek hepsinin başı belaya girdi demekti. İhtiyacı olana hep beraber yardım edilirdi. Biri düşse ona sayısız el uzanırdı, gerekirse birbirlerini sırtlarında taşırlardı. Kardeşliği onlara büyükleri öğretmişti, onlarda kendilerinden küçüklere örnek oluyorlardı.
"Bunun olasılığı ne kadar? Matematiğim iyi değil ama Messi'nin Real Madrid'de oynaması gibi imkansız bir şey bu." dedi Cemre, elini çenesine koyup birkaç saniye düşündü. "Edoş, bu adam sana takıntılı falan olmasın? Filmlerdeki gibi belki gizlice numaranı bulmuştur ve yanlışlıkla yazmış gibi yapıyordur. Karşına çıkmalar falan, beni şüpheye düşürdü." Genç kız aklına gelen fikri heyecanla anlatıyordu.
