Chapter 29

1.6K 33 3
                                    

"...wag ka namang masyadong OA! Kita mo naman humihinga yan oh!"

"Alam ko, pero--"

"Pero? Pero ano? Alam mo, umuwi ka muna! Ang baho-baho mo na oh!"

"Alam mo, tangina mo!"

Rinig kong sigawan sa paligid ko. Ang sakit-sakit ng ulo ko, tapos eto pa ang madatnan ko. Pinikit ko nang diin yung mga mata ko, kasi ang ingay talaga ni Blake at ni Miguel. Umungol nalang ako para alam nilang nagising ako. Dahan-dahan kong idinilat and mga mata ko, at ang unang nakita ko, ang mukha ni Blake.

"Oh, nagising na." Anunsyo naman ni Miguel.

Hindi ko muna sila pinansin. I looked around to see that I'm in an unfamiliar room. Everything was clean, though. There is a book shelf on my left, a table and a chair. The furnitures were very modern looking. The walls were white and the interior designs were gray.

Napansin ko ding nandito lahat ang mga kaibigan ko. Halatang nag-aalala sila dahil kita na sa mukha nila. Relief and concern were drawn to their faces. They're on my right side. Nandito din lahat ng kaibigan ni Blake. Nasa left side naman sila. All of them are standing. Malaki ang kwarto pero parang lumiliit dahil sa dami nila dito.

"Nasaan ba ako?" tanong ko sa kanila, agad namang sinagot ni Blake.

"Nandito ka sa guest room. Dito parin kina Cristina."

Guest room ni Cristina? Bakit naman?

"Bakit? Anong nangyari?" Tanong ko sa kanila.

The last thing I can recall is that lumabas ako sa bahay ni Cristina. Wala na agad akong naalala pagkatapos nun. Pero bakit ba masakit ang ulo ko? Hindi naman ako nakainom. Paano ako napadpad dito? Ang daming tanong na lumulutaw sa isip ko pero kahit anong pilit ko, wala pa rin akong maalala pagkatapos nun.

"Blake, iwan ko muna kayo." anunsyo ni Miguel sa aming dalawa.

Agad namang nanlaki ang mga mata ko. Ano? Iwan kaming dalawa? Dito sa kwarto? Kaming dalawa lang?

Before I open my mouth to say something, dali-dali silang lumabas. I feel like they know there's something up between us. That's why they let themselves out to talk about it.

But I don't want to talk about it!

Ayoko! Kailangan kong lumayo sa kanya! Who knows what that bitch--I mean, Emily would do? Emily can sweep out anyone that she wants with just a snap of her fingers. Me? I can't level her. Her privileged life makes me tremble in fear. That's how scary the power of money is. Anyone can do for money. That's the sad reality. While us, the unfortunate, have to earn it. We gotta offer our blood, sweat and tears just to buy something that we need.

"Deseree, are you okay? Wala ka bang nararamdaman na sakit sa katawan mo?" nag-aalalang tanong nya sakin.

Hindi ko sya sinagot pero sinunod ko yung tanong nya. I checked my body. Meron akong nararamdaman na konting sakit sa binti ko. Kahit naguguluhan ako kung bakit meron akong sugat sa binti ko, tinuro ko iyon para malaman ni Blake.

Agad naman nyang tinignan ang binti kong tinakpan ng kumot.

He sighed and murmured something under his breath.

Hindi ko narinig yung sinabi nya kaya tinanong ko siya, "Ano?"

He looked at me, "Wala."

I bit my lip, "Ano bang nangyari sa akin? Bakit nandito ako sa guest room?"

Blake took a moment to look at me, making me divert my eyes somewhere else. There is just something about the way he looks at me. It's like he's staring right into my soul. As if one wrong move, he'll do something that I won't like. The problem is, I don't know what he will do. That's his advantage to me. I can't predict what he will do next. It's like I'm Edward and he's Bella. Weird, but yes, that's how I can portray it.

Her Billionaire BossTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon