Beauty is a Beast (Salvador Series #1)

Kabanata 4

"Lola."

Napatingin ako sa batang lalaki na nasa puno umaakyat. He looks like a 4-year-old. I looked at my surroundings and it was all filled with green grass. The kid was busy climbing while I was lying down on the carpet, holding a doll. 

"Lola. Try mo kayang umakyat dito?" tanong ng bata sa akin. 

"Ano ba? Sinabing tawagin mo akong 'Colette' eh!" iritadong kong sabi sa kaniya habang tinignan siya nasa isa sa mga malalaking sanga ng puno, umuupo. 

"Ang taas, ang hirap ibigkas." aniya ng bata. 

"Hoy, ano? Halika ka na. Umakyat ka nga dito. Lola! Woy!" aniya ng bata. 

Napagising na lang ako noong narinig kong may kumatok sa bintana ng kwarto ko. Same old dream, palagi ko na lang iyon mapapanaginipan. I keep on remembering on what is that kid's face pero hindi ko pa rin maalala. Everthing is vivid yet his face is blurred out.  

Napabangon ako at itinulak ang bintanang kanina pa may kumakatok. Nasa ulohan ko lang kasi ang bintanang iyon. Kung makakalimutan kong isara ang bintanang paniguradong kitang kita talaga ako na matutulog. 

I have still my bed hair and hindi pa rin ako nakahilamos. 

Sino ba naman kasi ito? I look at the mini-clock na nasa maliit na mesa. It is just six o'clock in the morning. Ang aga-aga pa. Rinig na rinig ko ang pagtilaok ng mga manok, as if nagcho-choir iyon sa sobrang ingay. 

Tinignan ko kung sino ang kumatok and it was Uno, habang nakasakay na sa kaniyang itim na kabayo. 

"What?" Iritado kong sabi sa kaniya. 

He is wearing a plain black shirt and black shorts. Trip ba ng lalaking to ang black and white? I haven't seen them wearing bright colors or kahit hindi man lang black or white, pati kabayo kulay itim. 

"Get up already." he said, wala man lang emosyon sa pagsabi. 

"It's still damn early, wait for another hour or two." aniya ko habang humikab. I laid back to bed. Sino namang tao ang gigising ng maaga? Eh sa kaalam alam ko dalawang tao lang ang gising sa oras ngayon. Isa ay may importanteng gawin or may trabaho at pangalawa ang walang tulog. 

I opened my eyes kung umalis na ba siya because I already heard footsteps noong biglang nagulat nalang ako sa aking nakita. 

"Oh, shit! What the hell?" sigaw ko dahil sa gulat. He just let his horse's head to get in the window, rason kung bakit nagulat ako. I can clearly see the horse's face dahil sa sobrang lapit nito. I can vaguely see Uno's face dahil sa mukha ng kabayo. Kulang nalang kainin ako. 

Oh, wait. I forgot.

They are herbivores. 

"Can you get this horse out? What the hello, Uno?" sambit ko sa kaniya. 

"Get up. Maligo ka na." niya habang pinaalis ang kabayo sa bintana.

Hindi ko siya sinunod. I just went back to my back to my bed at natulog ulit. Nung biglang may malamig na tubig na binuhos sa mukha ko. 

"What the hell?" sagot ko habang bumangon ako sa aking pagkhiga sa kama. I was covered with blanket kasi sobrang lamig dito. I don't know na ganito pala ka lamig dito kapag sobrang aga, dagdagan mo pa sa taong walang hiyang nagbuhos ng malamig na tubig sa mukha ko. 

Noong nakabangon na ay nakita ko si Uno na nasa harapan ko, nakatayo habang hawak-hawak ang basong wala ng laman na tubig. Wala siyang salitang sinabi at umalis na rin sa kwarto ko. 

Jerk. 

Idiot.

Asshole. 

I should have locked the door last night. 

Bumangon na ako at lumabas. What the fuck ang lamig! 

Lumabas na ako sa bahay at nakita si Uno na umupo sa may balconahe, kung saan doon ako umupo kahapon. He was busy looking at his horse na kung saan doon tinali sa harapan ng bahay. 

Napatingin ako sa kaniya habang nakatingin na siya ngayon sa akin, looking at me from head to toe. 

"What?" iritado kong sabi. 

He chuckled at binalik ang tingin niya sa kabayo niya. 

"Hindi ko alam trip mo pala ang powerpuff girls." 

Bumilog ang aking mata noong nalaman kong powerpuff girls pala ang suot kong pajamas ngayon. Si Mommy kasi, bakit ba kasi  sinama pa niya ito sa bagahe. 

Napatakbo na lang ako papunta sa kwarto ko at kumuha na ng damit, tuwalya, sabon, conditioner at shampoo ko. 

Sapagkat nasa labas kasi ang CR ng bahay nito. I have to go out at doon na maligo. The space is even small kaya ang hirap maligo roon. I can go out using the other door kung saan nasa kitchen but sadly, kahit ano pang gawin ko para hindi makita ni Uno ang pj's ko. He could still see it because before going to the kitchen, I should pass to the main door, na kung saan andoon si Uno. 

Paniguradong makikita talaga ako. 

Bakit ba kasi ang liit lang ng bahay?

Binilisan ko ang pagtakbo papuntang kitchen. 

May nakita akong basong may laman na tubig sa mesa at naalala ko na naman ang ginawa niya kanina. I suddenly have the urge to take revenge on him. I slowly tip toed to the balconahe habang dala dala ko ang baso na may malamig na tubig. 

Nakita kong nandoon pa rin siya. Resting his face to his palm habang tinitingnan ang kabayo niya na abala sa pagkain ng mga damo. 

I slowly lifted my arm at tinapon na nga sa mukha niya. Hindi ko mapigilang napangiti sa nagawa ko. 

"Serves you right, loser." aniya ko sa kaniya. 

Tumakbo na ako papuntang cr habang tawang tawa sa aking ginawa. Bakit ang isip bata ko ngayon? But I can't just help but laugh on what I just did to him. I can still remember his face na galit na galit na. His brow na mukhang it would now form a line. I just didn't expect that face, akala ko emotionless ang lalaking iyon. 

I slowly tapped my shoulder habang tumango pa ako. 

Nice one, Colette. It was a good game. 

What a nice strategy for winning. 

--------------

<3