Ang Basagulerang Si Ako (COMPLETED)_Under Editing

71

"So... ano ng mangyayari sa pagitan niyong dalawa?" tanong ni Ivory bago inabutan ako ng milk tea.

Kinuha ko naman ito't tahimim na ininom. Pagkatapos ng pag-uusap namin ni Lawrence, hindi na siya pumasok sa afternoon class.

Tapos si hunghang naman, tanong ng tanong kung saan ako pumunta at bakit daw namumugto ang mata ko. Hindi na lang ako nagsalita at piniling pinakinggan ang mga tanong niya.

In the end, nagsawa rin siya sa kakatanong at parang naramdaman niyang wala ako sa mood. After ng klase, sinabi niyang may aasikasuhin siya kaya nauna na ako sa dorm.

Pero syempre, hindi muna ako bumalik sa dorm dahil pagkaalis ni hunghang, nilapitan ako ni Ivory at niyaya rito sa lounge. Pagkainan ulit sa school.

"Hindi ko alam," wala sa sarili kong sagot.

Naikwento ko na kay Ivory ang nangyari, kasi feeling ko masyadong masakit para sa akin kapag wala akong napagsabihan. Pero ang naiwang tanong sa utak ko, ay ang huli niyang sinabi.

Iniisip ko kung ano bang kasalanan ang nagawa niya't kailangan ko pa siyang kamuhian.

"Haay nako. Grabe rin pala 'yang pagmamahal niya sa'yo. Akala ko kasi wala ng ganun sa panahon ngayon," sabi niya't umupo na sa harapan ko.

Malalim akong napabuntong hininga. "Hindi ko rin naman inaasahan na ganun kalalim para iyakan niya ako ng ganun."

"Hindi mo naman kasalanan, eh," nakangiting pagpapalakas ng loob ni Ivory sa akin.

Nakakainis naman kasi ang gunggung na 'yun! Nakikisabay sa uso! Sa lahat pa ng pwede niyang mahalin, ako pa! Pwede namang itong si Ivory na lang! Sumasakit ang utak ko sa kanya!

"Maiba tayo ng usapan," panimula ni Ivory kaya naman napatingin ako sa kanya habang umiinom. "Bakit parang galit kanina si Tristan ng may iabot siya sa'yo sa room?" tanong niya na nagpaubo sa akin. "Ay hala. Grabe yung effect sa'yo ng pangalan niya?" natatawa niyang sabi na inabutan ako ng tubig.

Sinamaan ko siya ng tingin. Nakakainis ka rin talaga Ivory, noh?

"Nananadya ka ba?" inis kong sabi pagkatapos kong uminom.

"Hindi naman, ikaw ha. Sabihin mo nga sa akin, gusto lang ba talaga ang nararamdaman mo sa kanya? Baka naman nag-level up na," curious niyang tanong.

"Tigilan mo nga ako Ivory. Ikaw naman kasi ang may kasalanan nito, eh!"

"Anong ako? Joke lang naman ang sinabi ko nun, ah. Malay ko bang totoo pala."

"Kasalanan mo pa rin," giit ko't uminom ulit sa milk tea na nasa harapan ko.

"Pero ano nga, bakit galit siya kanina?"

Inirapan ko siya bago kinuha ang note na nilagay ko sa bag. "Dahil diyan," paglalapag kong sagot ng note sa ibabaw ng mesa.

Kinuha niya ito't binasa. Lumaki ang mata niya bago tumingin sa akin. "Woah... bilib na talaga ako sa'yo," sabi niya saka ibinalik sa akin ang note na agad ko namang tinago ulit sa bag.

"Anong bilib na naman ang sinasabi mo diyan?"

"Kasi naman... ang daming nagkakagusto sa'yo. Haba ng hair mo, ah."

"At sa tingin mo talaga gusto ko ang nangyayari?"

Yung pag-amin pa nga lang ng gunggung na Lawrence hindi ko ma-take.

"Hahaha! Paano kung si Tristan ang umamin sa'yo? Siguro matutuwa ka, noh?" may panuksong sabi nito na ikinairap ko.

Pero nakaramdam ako ng kaunting saya sa sinabi niya. Aish!