Zawgyi
Bunnyတေယာက္ အေစာႀကီးကထဲကႏိုးေနၿပီ ထိုင္မရထမရ ဦးစိုင္းကေတာ့ မေန႔ညက အျပင္သြားထားတာေၾကာင့္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေလသည္
စိတ္မခ်ဖူးဆိုရင္ပို႔မွန္လိမ့္မယ္ ဘာေရာဂါမွန္းလည္းေသခ်ာမသိေသးဖူး chinaကိုသြားမယ္ဆိုတဲ့ ကိစၥကို ဘယ္လိုမွ စိတ္မခ်သည္မွာ အမွန္ပင္
ဒါေပ့မယ့္လည္း အလုပ္ကိစၥကေတာ္ေတာ္အေရးႀကီးေနတဲ့ပံုပဲ စိတ္ပုလိုက္တာေနာ္ ေမေမနဲ႔ေဖေဖေရာ ဘယ္လိုေနက်မလည္း မဆက္သြယ္ရဲဖူး ေမေမ့ကို ေမေမစိတ္ကို သူသိတယ္ေလ
ထိုသို႔ထိုင္မရထမရလုပ္ေနေသာကေလးေၾကာင့္ဦးစိုင္းႏိုးလာေလရဲ႕
"ကေလး ဘာျဖစ္လို႔လည္း အိပ္မေပ်ာ္လို႔လား ဘာျဖစ္ေနတာလည္း ဦးကိုေျပာ"
"ဦးဟာ သားေျပာရင္ စိတ္မဆိုးဖူးမလား"
"ကိုက မင္းကို ဘယ္တုန္းကစိတ္ဆိုးဖူးလို႔လည္းကေလးရဲ႕ "
"ဦးမသြားလို႔မရဖူးလား"
"ဟင့္အင္း အေရးႀကီးတာ္ကိုမသြားလို႔ကို မျဖစ္တာမို႔လို႔ကေလးရဲ႕"
Bunnyတေယာက္ သက္ပ်င္းခ်၍
"အာဆို ကြၽန္ေတာ္ေရာလိုက္ခဲ့လို႔မရဖူးလား"
"ဟာမရဖူးေလ ကေလး ရဲ႕ဒီေလာက္ ႐ႈပ္႐ွက္ခက္ေနတဲ့ဟာကို ကေလးကအိမ္မွာပဲ ေနပါကြာ"
ဟင့္အင္းသူတေယာက္ထဲမေနခဲ့ခ်င္ပါ
"ေမေမ နဲ႔ တူတူ ျပန္ေနလို႔ေရာမရဖူးလား သားအိမ္မွာေနရတာ တေယာက္ထဲဆို ပ်င္းစရာႀကီး တေယာက္ထဲမေနခ်င္ဖူး".
"ေတာ္စမ္း မင္းအေမနဲ႔ငါနဲ႔ ေနာက္တေခါက္ထပ္သတ္ရေအာင္လုပ္မလို႔လား မင္းကိုဒီလိုအေျခအေန အထိကိုေတာင္မနည္းရေအာင္လုပ္ယူထားရတာသိရဲ႕သားနဲ႔ မင္းအေမဆီသြားရင္ဟိုက မင္းကို ျပန္မလြတ္ပဲေနမွာေပါ့ မင္း႐ူးေနလား"
ဦးစိုင္းတေယာက္ ေအာ္လိုက္ၿပီးေတာ့မွ လြန္သြားမွန္းသိတာေၾကာင့္
"ကေလးေရ ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္ မင္းကို ေအာ္လိုက္မိတာေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္"
