Kuzay.•BL•

23

Bir tepeye doğru çıktım, büyük ağacın altına motoru park edip indim, ağaca yaslanıp bir dal yaktım. Yağmur çoktan yağmaya başlamıştı. Ben ise sinirden üzerime bir şey almadan çıkmıştım, pantolon ve kısa kolluyla yağmurun altındaydım..

Dumanı içime her çekişimde içimdeki yangın sanki daha da fazlaşıyormuş gibiydi..
Heh sanki mümkünmüş gibi...

Neden bunu bana yaptın Kuzey?
Neden?
Anlamıyorum ki?

Hep soğuk biriydin.
Benim gibi seni seven bir salağı neden üzdün ki?
Ben senden canını istemedim ki...
Verebilirsen bir dal sevgine muhtaçtım..

Sigarayı fırlatıp attıktan sonra başımı ağaca yasladım ve kendimi uykuya bırakmıştım..

----
Toprak'tan

2 gündür uzay'ı arıyorduk ve hiç bir şekilde bulamamıştık.
Abisinin mezarına bile baktım ama yoktu.

"Betül ben biraz daha bakacağım geç oldu sen Eve git inşAllah bulurum ve eve onunla gelirim."

"Toprak yağmur yağıyor. Üzerinde hırkadan başka bir şey yok... U-uzay'ın da yoktur.. Bebeğim benim, ya başına bişey geldiyse. Ya hız yaptıysa.. Ya şarjı bittiyse kimse haber veremediyse.. N-ne yaparım ben.."

Uzay'ın ani gidişi bize çok vurdu heleki Betül'e.. bebeklik arkadaşıyıdı..

Betül'ü kollarımın arasına alıp kafasını öptüm.

"Sen arabayla git, bizi merak etme onu bulacağıma söz veriyorum..
Üzme kendini ona bir şey olmamıştır. Dağ gibi çocuk biliyorsun."

Başını tekrar öptüm.

"Ben arabayla gidersem sen?"

"Uzay'ı bulursam zaten motorla geleceğim sen üzüme kendini daha fazla, Kuzey'i bul ona iyi bak ben Uzay'ı bulup gelicem. hadi görüşürüz.."

"Görüşürüz."

Sonrasında yola koyuldum..

O gün uzay'da buluşmayı düşünüyorduk Betül ile, Betül bana geldi beraber Uzay'a gidicektik, aradığımız da açmamıştı..

Evine gittiğimizde Kuzey bizi kızarmış gözlerle ve sinirli bir yüzle karşılamıştı..

Olanları anlatınca konuşmanın ortasında daha fazla dayanamayarak evden çıktım. Arabaya atlayıp uzay'ı bulmak için yola çıktım.

Betül telaşla yanıma gelip. "Çocuğu bi dinleseydik, Toprak apar topar nereye?"

"8 yıllık arkadaşımı bulmaya."

"Kuzey çok üzgün görünüyordu.. Bence ortada bir yanlış anlaşılma var."

"Betül ben anlamam gidiyorum. Görüşürüz."

Tabi bu dün olmuştu.

Bugün Betül ile birlikte aramaya başlamıştık sabahın nurun da, Betül çok dağılmıştı. Bebek gibi yüzü çökmüştü, 2 gündür ne yiyorduk ne içiyorduk..

Kuzey desen bitkisel hayatta gibiydi..
Onun için de zor..
Bir yandan evlenecek bir yandan da Uzay,
çok baskı olmuştur..

Yürürken tekrar Uzay'ın abisinin mezarına geldiğimi fark ettim..

Mezarlığın yanında ki yoldan dümdüz saptım..

İçimden bir ses doğru yolda olduğumu söylüyordu..

Saatlerdir yürüdüğünü yemin edebilirim.. Çok yoruldum ama.. Onu bulmadan eve dönmeyecektim... Zaten yaklaşık 5 km uzaklıktaydım.. Yada ben çok yürüdüğüm için öyle sanıyordum..