Ƙυмѕαℓ νє ∂єηιz

4. Bölüm - MEYUS BAŞLANGIÇ

Vҽ ɳҽԃҽɳʂҽ ȥαɱαɳ ԃҽɳҽɳ şҽყ, ԋιƈ̧ Ⴆιɾ ιşҽ ყαɾαɱıყσɾ.

Avukatlıkla ilgili olan iş görüşmesine gitmek için hızlı bir şekilde evden çıkmam gerekiyor ama o kadar geç uyanmışım ki daha hazırlanamadım bile.

Oda nın içindeki kutulara çarpa çarpa dolabın kapağını açtım. Ve açar açmaz önüme gelen ilk elbiseyi seçip hemen giyindim. Aynadan kendime bakınca bir anda istemsizce buruk bir şekilde tebessüm ettim.

'Müslüm gürses' in de dediği gibi sevgisizliğine bir kalp verdim..'

Ama artık geri ver. İçim acıyor, kendimi aynada gördükçe. sen beni kendi kendime acıyacak hale getirdin. Yüzüm halk arasında derler ya aynı kireç gibiydi. Zaten hamile olduğumu öğreneli 1 hafta olmuştu. Haftaya da tekrar kontrol' e gitmem gerekiyor zaten . Ve çocuğum için ümitsiz bir başlangıç yapmaya karar vermiştim.

Çünkü benim ondan başka kimsem kalmadı şu hayatta. Ailem desem hiç olmadı, ben ailemi hiç tanımadım. Daha bebekken terk etmişler beni. Ama karşıma iyilik meleğim diyeceğim biri çıkmış, evlatlık almış beni. Ve gerçekten elinden geldikçe aile yokluğunu hiç yaşatmadı bana.

Yeri geldi anne oldu, yeri geldi baba oldu. bazen yemedi yedirtti, giymedi giydirtti. Okuttu beni. bana apayrı bir dünyaya açılan kapının anahtarını verdi..

Ama baya yaşı vardı işte. Zaten bugüne kadar çocuğu olmamış diye evlatlık almıştı beni. 5 sene önce vefat etti. Ondan geriye de bana bu ev ve araba kaldı.

Ben kendi kendime aynanın karşısında bunları konuşurken bir anda aklıma iş görüşmesi geldi. Ve saate baktım baya geç kalmıştım. Arayıp 20-25 dk sonra orda olacağımı söyledim. Son  kez tekrardan aynaya yaklaşıp yüzüme aceleyle fondöten sürdüm. Pek doğru da süremedim. Gerçi umrumda değil ya yüzümdeki bu kireç gibi ifade gitsin diye sürdüm zaten.

Ayakkabılarımı giyip, arabaya bindim hemen.

°°°°°°

İş görüşmesi anca bitti şükür. Ama tüm  eşyalar için olmasa dahi taşınmak için gerekli olan tüm parayı
Bulmuştum bu iş sayesinde. Eve gitmeden önce markete uğrayıp ordan da eve geçtim. Eve varınca tüm kutuları bir kenara topladım. sonuçta 2-3 gün sonra taşınacağım. Ve taşınma esnasında bu şekilde daha kolay olur diye düşündüm.

Aldığım hazır yemeklerden birini açıp yedim. Birdenbire aklıma hamileliğin ilerleyen aylarında aşermeye başlayacağım geldi. Gülümsedim. Ama gülümsemem o kadar da uzun sürmedi.

Her kadın aşerdiğin de kocasına söyler. kocası  da gece yarısı dahi olsa ne isterse istesin aramaya koyulur. De mi? Hep böyle bildim. Ama benim hamileliğim böyle olamayacak.

Herhalde hamilelikten kaynaklı olacak ki artık bazı şeyleri kabullenmeye, yeni kararlar almaya başladım. Gerçi hamilelikten kaynaklı mı, yoksa kemiği olmamasına rağmen paramparça olmuş kalbimden dolayı mı emin değilim..

Çok insan tanıdım şu hayatta. Bazıların tanıdığım için pişman oldum. Bazılarını tanıdığıma memnun oldum. Her insan iyi veya kötü tecrübe sahibi yaptı beni. O yüzden kimseyi kötüleyemem. Ama artık gereksiz samimiyeti ve her tanıştığım insanı hayatıma almayacak kadar olgunlaştım. Bir yerden sonra hayatını gereksiz insanlarla doldurmaktansa, yalnızlığı daha çok tercih ediyor insan. Çünkü eriştiğin olgunluk, boş insanlarla vakit kaybetmemeyi gerektiriyor. Sanırım aldığım en iyi ders te bu.

Saat gece 03.06 ama bir nebze uykum dahi yok. Arada uzaklara dalıp dalıp gidiyorum. Ama şuan yapacak daha iyi birşey olmadığından Gazapizm - Mektup şarkısını dinleyip tekrar ediyordum.

'Giden hiç gelmezmiş. ben inanmak istemedim. hep bir umut besledim. hep onunla bekledim. '

Sanırım içimi en çok yakan bu kısım.  Bence benim acımı daha iyi ifade eden böyle bir nakarat başka hiç bir şarkı da yoktur.

°°°°°
Buz gibi balkon da uyuyakalmışım.  Soğuktan Sabah' ın köründe uyanıp, halsizlikten yatağıma geçtim ve tekrar uyumaya çalıştım. Lakin uyku tutmuyordu.

Yataktan kalkıp su içmek için mutfağa gittim ve dolaptan bir bardak çıkardım. Tam dolabı kapatacakken dalgınlık ve yorgunluktan elimdeki bardağı yere düşürüp, kırdım.
Ve o camların arasında olduğum yerde sırtımı duvara yaslayıp yere çöktüm. Ağlamaya başladım.

Artık dayanamıyorum, daha doğmamış bir  masum için tekrar hayata tutunmaya çalıştım lakin beceremiyorum. Aynı bu bardak gibi paramparçayım. Ne yaparsam yapayım faydasız..

Yaklaşık 1-2 saat camların arasında öylece oturdum. Ve sonra yerdeki camlara baktım. Elime Birini alıp dikkatlice inceledim, yaşadıklarımı düşündüm.

İşte bu da benim Meyus başlangıç'ım
Diyerek bir anda düşünmeden bileklerimi kestim.