When Fate Failed

22

CHAPTER22

HE'S BACK

"Ba't mo kasi dinala ang mga bata roon, Yna!?" Singhal ko sa kanya.

God! Muntik na ako mabuking kanina sa harap ni Ammara kung hindi pa ako nakapagdahilan. Sinabi ko na ninang lang nila ako kaya nila ako tinatawag na mommy. Buti nga aynaniwala siya.

"Aba malay ko ba na pupunta rin sila doon sa dinami-dami na grocery store sa probinsya. Tsaka hindi ko rin alam na gagawi ka roon, di mo naman nasabi kailan uwi mo. Pumunta lang naman kami doon dahil bibili kami ng icecream nitong mga inaanak ko."

Napabuntong hininga na lang ako. Pati siya napabuntong hininga rin.

"Sorry." nasabi ko na lang matapos ma realize na mali ako dahil hindi naman talaga niya alam na pupunta rin roon sina Ace.

Bumuntong hininga siya tsaka ako yinakap.

"It's okay. I undestand. By the way, what did Ammara told you." she curiously said.

" She was informed by Ace that nothing happened to us that night." I said as I reminisce what happened that night.

Bahagya akong nagulat ng bigla siyang tumayo, na para bang handa ng pumatau ng tao.

"Ay kay gago naman ng lalaking 'yon. Talagang palatayin ko siya kapag nakita ko." galit na sabi niya.

I smiled weakly ,as I remembered that he was the one who drove the plane I was in the other day.

"Siya ang piloto ng sinakyan ko noong isang araw." I confessed na ikina-laki ng mata niya sa gulat dahilan para mapaupo na namn siya pabalik sa gilid ko.

"Totoo? So, nagkita kayo?" she curiously ask and I quickly shook my head a little.

Bumuntong hininga siya bago nagsalita.

"Hindi mo na talaga siya maiiwasan. Gumagalaw kayo sa iisang mundo and that is flying." She said.

"Alam ko." Sagot ko sa kanya.

Maya-maya pa ay may nag door bell at alam kong si Paul 'yon.

"Hi babe. What's up?" He said and kissed my cheeks.

"I'm okay." I shortly answered.

"You sure?" He asked as if he didn't believe me.

I just nod slightly to answer his question and he smiled. But I know hindi pa rin siya naniniwala.

"Nasaan ang mga bata?" He asked.

"Nasa loob ng kwarto." I answered at nagpaalam siya na pupuntahan ang mga bata.

Then I decided to cook chicken afritada para sa hapunan. It last a few hours before I called them because dinner is ready.

"Mommy, mommy you know what? I saw daddy at the grocery earlier." Napatigil ako sa pagkain sa sinabi ni Rain at napatingin kay Yna. Nagkibit balikat lang siya.

Napabaling ako kay Rain.

"You sure baby, it's daddy?" I asked her and she nod.

Alam kong alam ng mga anak ko ang itsura ng daddy nila. Even when we're just in California I keep showing them a picture where Ace and I are still close. I mean, still Bestfriends.

"Baka naman namamalik mata ka lang baby." Sabi ni Paul.

"Hindi talaga papa eh. Si daddy 'yun." sabat naman ni Storm.

Hindi pa nasundan ang usapan na 'yon sa hapag. Kapag na oopen up ang topic ng mga bata palaging iniiwas ni Paul. Hayts. What would I do if I don't have him.

Ako na naghugas ng pinagkainan namin. Pinapatulog na ni Yna Ang mga bata sa kwarto. Habang naghuhugas ako ay may biglang nagsalita sa likuran ko.

"You okay?" Tanong ni Paul and I just nod while still washing the dishes.

"Okay I'll go now. By the way nasa kwarto mo ang gift ko sayo." He said at napakunot ang noo ko.

"Anong regalo? Tsaka para saan?" Tanong ko perp hindi siya sumagot.

"Para saan? Birthday ko ba? Hindi naman eh." Sabi ko at humarap sa kanya habang pinupunasan ang kamay ko.

"Wala lang trip ko lang." He said and chuckled.

I rolled my eyes.

"Lakas ng topak mo." Sabi ko.

He chuckled again.

Lumapit siya sa 'kin at hinapit ang bewang ko tsaka hinalikan ang noo ko. Yes ang sweet niya.

"Eh ano ba yun?" I asked.

" See it for yourself. Text me If you already saw it. Okay? By the way thanks for the dinner." He said and pull his self away from me.

I just smiled.

"Okay take care." I said as he walk out of the condo.

Nagulat ako ng may biglang mag doorbell. Wala na naman akong inaasahan na ibang bisita ngayon. Baka si Paul lang ito may nakalimutan.

"May nakalimu--"

I stopped when I saw a familiar eyes.

"Hi bespren. Kamusta?"

It's Ace.

----