Better Days ~Namjoon~

~2o~

                           ~

O Namjoon είχε κλείσει σχεδόν δύο χρόνια από την στιγμή που ελευθερώθηκε χάρις τον πατέρας του που πρόσλαβε έναν καλό δικηγόρο, κι ας ήταν κατηγορηματικά αρνητικός με την ιδέα να τον βοηθήσει αυτός ο άντρας. Ήταν ακόμα στα δεκαπέντε του χρόνια όταν αυτός που είχε τον τίτλο του "πατέρα" του, εγκατέλειψε την μητέρα του σε μια δύσκολη περίοδο για την ίδια.
Δεν είχαν περάσει ούτε δύο χρόνια από την στιγμή που έπεσε βαριά άρρωστη στο κρεβάτι, παλεύοντας καθημερινά να κρατηθεί λίγο παραπάνω στην ζωή. Όμως ποιος κέρδισε ποτέ τον καρκίνο στο τρίτο στάδιο;
Η μητέρα του ενώ είχε χρόνιο αναπνευστικό πρόβλημα, κάπνιζε από πολύ μικρή ηλικία πάρα της φωνές του μεγάλου γιου της που άλλο δεν ήθελε πάρα να την προστατεύσει. Τα πνευμόνια της σάπισαν πριν καν το καταλάβει, σε σημείο που ανέπνεε με δυσκολία και αυτό με ειδικά μηχανήματα. Όταν τους παράτησε ο πατέρας του, προφασιζόμενος πως είχε κουραστεί να νταντεύει μια ξεροκέφαλη γυναίκα που δεν την ένοιαζε η υγεία της, ο Namjoon έμεινε μόνος του να φροντίζει την μητέρα του και την κατά δύο χρόνια μικρότερη του αδερφή, την Kyung Min.

Προσπαθούσε πολύ σκληρά να δουλεύει όπου έβρισκε δουλειά ενώ ταυτόχρονα πήγαινε στην τελευταία τάξη του σχολείου, ώστε να καταφέρει να το τελειώσει. Οι συνθήκες στην ζωή τους όμως τον δυσκόλευαν πάρα πολύ, κι ας μην ήθελε να το παραδεχτεί. Τα λεφτά δεν ήταν ποτέ αρκετά για να πληρώσουν της θεραπείες της μητέρας του και να ταΐσουν το άδειο στομάχι της αδερφής του. Για τον ίδιο δεν τον ένοιαζε και πολύ, αρκεί να μπορούσε να εξασφαλίσει για της δυο γυναίκες της ζωής του, σαν ο μοναδικός άντρας του σπιτιού που ήταν, ένα πιάτο φαΐ και ακόμα μια μέρα θεραπείας.

Ο πατέρας του ήταν άνθρωπος ευκατάστατος με μια υψηλή κοινωνική θέση, αλλά ο Namjoon ήταν αρκετά εγωιστής για να δεχθεί χρήματα από τον άνθρωπο που τους άφησε μόνους στην πιο δύσκολη στιγμή της ζωής τους, ρίχνοντας έτσι τον βάρος όλων των καθηκόντων πάνω στον μεγάλο του γιο, που τότε ήταν ακόμα πολύ μικρός. Δεν έζησε εφηβεία, έρωτες και νυχτερινές διασκεδάσεις διότι πλέον είχε αναλάβει της υποχρεώσεις του σπιτιού που δεν του έδιναν τον απαιτούμενο χρόνο για την δική του προσωπική ζωή.

Τα μόνα λεφτά που δέχτηκε ποτέ του απ αυτόν, ήταν τα δίδακτρα για το σχολείο της Min, κι αυτό γιατί ήξερε πολύ καλά πόσο πολύ ήθελε η αδερφή του να συνεχίσει σε αυτό το σχολείο που της υποσχόταν πλήρη υποτροφία για το κολέγιο με βάση τους καλούς βαθμούς της. Εξάλλου αυτή δεν έφταιγε σε τίποτα και ούτε είχε κάποιο λόγο για να αρνείται τα λεφτά του, από την στιγμή που τα δικαιούταν σαν κόρη του που ήταν. Ο ίδιος όμως ήταν πολύ υπερήφανος μα και ταυτόχρονα πληγωμένος από την συμπεριφορά του για να του επιτρέψει να του προσφέρει κάποια βοήθεια, κι όταν αναγκάστηκε να δεχθεί την βοήθεια του, το έκανε με μισή καρδιά μόνο και μόνο εξαιτίας του μίσους που κουβαλούσε μέσα του για εκείνους που τον πέταξαν σαν σκουπίδι μέσα στην φυλακή. Θέλοντας απεγνωσμένα να τους εκδικηθεί με κάθε κόστος.