"Ah...က်စ္"
ေခါင္းေပၚက ျပင္းထန္တဲ့ ဒဏ္ရာေၾကာင့္
ၿငီးသံေလး ထြက္လာတဲ့ jisoo ေၾကာင့္
"နိုးၿပီလား"
အသံၾကားရာကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့
သူ႕ေဘးနားမွာ အိပ္ရင္းၾကည့္ေနတဲ့
Jennie
Jisoo ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့
Jennie ကုတင္ေပၚမွာ သူအိပ္ေနတာပဲ
ေမ့ေမ်ာေနတယ္ဆို ပိုမွန္မယ္ ထင္တယ္
Jisoo ထဖို႔လုပ္ေတာ့
Jennie ဆြဲထားၿပီး
"ဘယ္သြားမလို႔လဲ...ေခါင္းမွာ ဒဏ္ရာႀကီးနဲ႕ ထပ္မူးလဲ မယ္...နင္ 8 နာရီေတာင္ သတိလစ္သြားတာ "
"Mrs.Jennie နဲ႕ တစ္ကုတင္ထဲ ဆိုေတာ့
အဆင့္တန္းခ်င္းမတူမွာဆိုးလို႔ပါ"
"Omm...ဟုတ္တယ္ အဆင့္တန္းေတာ့မတူဘူး... ဒါေပမယ့္ နင္အတြက္အခန္းက ဒီမွာပဲ နင္ညတိုင္းငါနဲ႕တူတူအိပ္ရမွာ"
"ဘာ!!!!..."
"ငါ့ကို မေအာ္မိေစနဲ႕...ပထမ ဆုံးနဲ႕ ေနာက္ဆုံး သတိေပးတာပဲ...ငါ နဲ႕ တူတူ အိပ္ခိုင္းတိုင္း ဟို ကိစၥမပါဘူးေနာ္
Kim jisoo...နင့္ကို ဒီတိုင္းငါနဲ႕ တူတူလာအိပ္ခိုင္းတာ...နင္ dirty mind ေတြ မေတြးနဲ႕ နင္ျဖစ္ခ်င္ရင္ေတာင္...ထပ္မျဖစ္ေတာ့ဘူး သခင္နဲ႕ကြၽန္ေလ"
Jennie jisoo မ်က္ႏွာကိုတည့္တည့္ၾကည့္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္
"ဒါေပမယ့္..."
"ဘာမွ ဒါေပမယ့္လုပ္မေနနဲ႕ ဆန္ျပဳတ္ျပဳတ္ေပးထားတယ္ ေရာ့"
Jennie အိပ္ေနရာက ထလိုက္ကယ
ဆန္ျပဳတ္ပန္းကန္ကိုယူၿပီး jisoo ကိုေပးလိုက္တယ္
Jisoo လဲ လွဲေနရာကေန ထလိုက္ေတာ့
ေခါင္းထိထားတဲ့ အရွိန္ေၾကာင့္
မူးေဝေဝျဖစ္ကာ
"က်စ္..."
"ရရဲ႕လား"
Jennie jisoo ကို ဆြဲၿပီး ကုတင္ကိုမွီ ဖို႔
ကူညီေပးလိုက္တယ္
"ဒီလိုက်ေတာ့...ၾကင္နာတက္သား"
"နင္ဒဏ္ရာရလဲ ဂ႐ုစိုက္မွာ မဟုတ္ဘူး ငါ့ plan အတိုင္းဆက္သြားမွာပဲ...
ဒီေန႕ေတာ့ ပထမဆုံးေန႕မို႔ အနားေပးလိုက္မယ္...ဒါေပမယ့္ေနာက္တစ္ခါဆိုတာ ရွိမွာမဟုတ္ဘူး"
YOU ARE READING
About
Fanfiction"မခ်စ္လို႔ျငင္းခဲ့႐ုံေလးပါ အဲ့ေလာက္ထိ ရက္စက္ဖို႔လိုလို႔လား" "မချစ်လို့ငြင်းခဲ့ရုံလေးပါ အဲ့လောက်ထိ ရက်စက်ဖို့လိုလို့လား"
