Back to December

P . 0

⸙. i thought i was for you

｡ﾟ ✧ ° ｡
#btd┊chapter 0.

. ╱╳╲ .

"Lumayas ka ditong malandi ka!" sabi ni Madam Graciela habang hinihila ang aking buhok palabas nang kanilang mansyon.

At itinapon ako na parang isang basura sa gitna nang ulan.

I was crying so hard and unable to see because tears covered my eyes but I still managed to get on my knees and beg for forgiveness.

"Madam nagkamali po ako! Patawarin niyo po ako, nagmamakaawa po ako sa inyo." lumapit ako sa kanya upang hawakan ang kaniyang paa pero imbis na hayaan akong makalapit at magmakaawa ng buong puso ay sinipa niya ako ng malakas na para bang isang bagay na hindi na niya kakailanganin.

Putik putik na ang aking damit, marumi na rin ang aking paa't kamay. But, I still cried and begged so much but that didn't change anything.

"Pareho kayo ng nanay mo! Malandi at ganid! Gustong gusto ang pera kaya kumakapit sa taong marami noon!" hindi alintana ang ulan at putik, lumapit sa akin si Madam Graciela at hinila ang aking buhok para maiharap ako sa kaniya.

I guess...

He's not for me.

Kahit gaano ko pa gustong ipaliwanag sa lahat na hindi pera niya ang gusto ko. Sa lahat ng tao na nakapaligid sa kaniya,  iyon ang tingin. Na mahal ko siya dahil sa yaman, na mahal ko siya dahil mapera siya.

"I told you to stay from my son, but you never listen. Pinairal mo pa nga lalo ang kalandian mo kaya ang anak ko hulog na hulog sa'yo!" sigaw niya sa mukha ko.

Wala akong maisagot, natatameme pa ako sa lahat ng sinasabi niya. Wala akong maisip na sagot dahil hindi ko naman na maiipaliwanag ang sarili ko dahil hindi niya naman ako papaniwalaan.

Isa lang naman akong katulong na akala niya nilandi ko ang anak niya. Na kinulam ko para mabaliw sa akin ng husto at talikuran lahat.

Binitawan niya ang paghahawak sa buhok ko pero hindi parin kumakalma ang galit niya, pati na rin ang luhang lumalandas sa mata ko.

I am hurt physically and mentally.

Physically dahil sa sampal na natamo ko mula kay Madam, mentally dahil hindi ko matanggap na ganito nalang kami at hindi niya ako ipinaglaban.

Mahal niya naman ako eh, alam ko 'yon. Maybe he's just stuck inside their mansion to prevent him from coming to me.

It's a good thing. He wouldn't get into that much trouble.

Kaya kong saluhin lahat ng galit at pananakit, huwag lang niya maranasan ang sakit na nararanasan ko ngayon sa kamay nang kaniyang ina.

Nakita ko na pinapanood ng ilang kamag anak ni Madam ang ginagawa sa akin. Wala ni isa ang gustong tumulong, sa tingin ko ang tumatakbo sa isipan nila ngayon ay dapat lang sa akin ito dahil malandi daw ako. Na dapat ganito lang para maturuan ako ng leksyon. Na dapat hindi nangangarap ng mataas, dahil ibabagsak lang ako ng sobra sobra.

Tanggap ko naman na walang tutulong. Sarili ko lang ang makakatulong sa akin.

Kahit gaano ko kagustong lumaban, hindi ko magawa. Mataas ang respeto ko kay Madam Graciela, she's the reason why I'm here. Pero siya rin ang dahilan ng pagpapalayas sa akin dito.

"Mukha kang pera." madiin na sabi sa akin. Hindi totoo ang pinaparatang niya pero 'yon ang pinaniniwalaan niya.

Lumuhod muli ako. "Madam I never snaked your son, maniwala po kayo sa akin." pagpapaliwanag ko. She sarcastically laughed.

"Sa tingin mo maniniwala ako sa'yo?" mapanuya niyang sinabi. I blinked twice at hinayaang bumagsak ang luha ko, ayoko na sanang umiyak. Gusto ko sana lakasan ang loob ko pero mukhang hindi ko kakayanin.

"Sa tingin mo maniniwala ako sa'yo?!" ulit niya. "Alam ko Amira! Na pinalaki kang sinungaling ng nanay mo kaya kahit anong gawin mo, hindi ko maniniwala sa kahit anong salitang bibitawan mo!" malakas niyang sigaw.

"You hold onto my son just to buy your whims, you hold onto my son just to have someone to rely on when it comes to money! Ano kulang pa ang pinapasahod ko sa'yo bilang katulong?! Kaya kakapit ka sa anak ko na walang kamuwang muwang sa putanginang pinaggaga gawa mo!" matindi niyang paratang sa akin.

Parang sinaksak lalo ang puso ko sa mga salitang lumalabas sa bibig ni Madam.

Hindi ko alam na para sa kaniya, marumi ang intensyon ko kay Leo.

I want to explain myself but she won't listen. Ang gusto niya lang marinig ay kung ano ang pinaniniwalaan niya. I badly want to defend myself, but Leo's not here. No one will ever believe me.

Matindi pa rin ang iyak ko sa gitna nang ulan at hindi kumakalma ang galit sa akin ni Madam.

Loving someone higher than you is really wrong. Kung nabuhay kang mahirap, mamamatay kang mahirap. Kung sing-hirap ka ng daga, ang dapat na makatuluyan mo. That's how this world thinks of, that's how this society works.

Sinenyasan niya ang kaniyang mga guwaridya at kinaladkad ako palabas ng mansiyon.

Ang sakit. Ang hirap ipaglaban ang sarili mo sa taong sarado ang isip sa'yo.

He was my everything. He showed how kind the world is even though life is hard. People think I'm after his golds, but they're wrong. I may not have gold, silvers or any shiny things that they have. The important thing is...

I have him. Leo's my treasure, and he's enough.

But, I guess.

I will never have him.

Kahit gaano ko pa ka-gusto, hinding hindi.

Everybody will say no and that's where our love ends.

Our love was strong, but the people around us keeps on judging.

It will never work.

Sinarado ng guwardiya ang gate sa harap ko. I stared at their mansion with tired and hurt eyes.

Someday, I will be back here.

Successful. And you all will surely accept me for him.

Wait for me.

. ╱╳╲ .

๑