"ခြမ္း!"
"အဲ့ဒါအဲ့မိန္းမေၾကာင့္ အဲ့ မုသားျဖဴ ဆိုတဲ့ မိန္းမ
ေၾကာင့္ျဖစ္ရတာ သူ႔ေၾကာင့္ သူ ငါနဲ႔ လင္းၾကား
ေရာက္လာကထဲက လင္း ကငါ့အေပၚဆို ေအး
စက္ေနရတာ အဲ့မိန္းမ ေၾကာင့္! "
TV တြင္ေပၚလာေသာမုသားျဖဴ ရဲ႕ ပံုရိပ္ကို ေမစင္ေယာ္ ဖန္ခြက္နဲ႔ လွမ္းေပါက္ရင္း စိတ္ဆိုး မ်က္ရည္က်
စြာေျပာေနသည္။
"အဲ့မိန္းမေၾကာင့္လင္းငါ့ကိုမခ်စ္ႏိုင္တာအဲ့မိန္းမ.."
"ေဒါက္..ေဒါက္.."
ထိုစဥ္တံခါးေခါက္သံၾကားလိုက္ရသည္။သူမအိမ္က
လူထင္၍..
"ဘာလဲထမင္းစားဖို႔လား မစားခ်င္ဘူးလို႔ေျပာလို္က္"
"ငါပါ..လင္းပါ.."
လင္း ဆိုတဲ့အသံၾကားတာနဲ႔သူမတံခါးကိုေျပးဖြင့္လိုက္ေတာ့ သူမႀကိဳက္ေသာမုန္႔မ်ားလက္ထဲတြင္အျပ
ည့္ကိုင္ကာသူမကို မုန္႔အိတ္အားေျမႇာက္ျပေနသည္။
သူမလည္း မုန္႔ထုတ္အားစိတ္မဝင္စားဘဲလင္းအား
ဖက္လိုက္သည္။
ေမစင္ေယာ္က လင္းကို႐ုတ္တရက္ဖက္လိုက္ရင္း
ရင္ခြင္ထဲမွာသူမကိုယ္ေလးတသိမ့္သိမ့္တုန္ေန
ေသာေၾကာင့္သူမငိုေနမွန္းလင္းသေဘာေပါက္
လိုက္ကာ မုန္႔ထုတ္ကိုေဘးခ်၍သူမေက်ာျပင္ကိုပြတ္
သပ္ေပးကာႏွစ္သိမ့္ေပးမိသည္။
"ငါေတာင္းပန္ပါတယ္...စင္ေယာ္..ငါေအာ္မိသြား
ပါတယ္..မငိုေတာ့နဲ႔ေနာ္.."
"ဟင့္..လင္း..နင္..နင္ကလူဆိုးမ..ဟင့္.."
သူမကမငိုနဲ႔ေျပာကာေခ်ာ့မွစင္ေယာ္ကပိုငိုလာ
ေတာ့သည္။လင္းလည္းဘာလုပ္လို႔ဘာကိုင္ရမွန္း
မသိစြာ..
"ငါတကယ္မရည္ရြယ္ပါဘူး..ငါမွားပါတယ္..ေနာ္..
မငိုနဲ႔ေနာ္..."
ဟုဆိုကာသူမရင္ခြင္ထဲမွာငိုေနေသာ စင္ေယာ္ကို
သူမ နဲ႔မ်က္နာခ်င္းဆိုင္ေစကာမ်က္ရည္ေတြကိုသုတ္
ရင္းေခ်ာ့ေျပာလိုက္ေတာ့ စင္ေယာ္က ျပံဳးလာကာ..
"ဒါမွ လင္း..လင္းကငါ့ကိုဂ႐ုစိုက္တယ္.."
"ဟုတ္ပါၿပီ..လာပါ ေအာက္ထပ္မွာ႐ုပ္႐ွင္ၾကည့္ရင္း
မုန္႔စားမယ္..ငါဒီမွာနင္ႀကိဳက္တဲ့မုန္႔ေတြအမ်ားႀကီး
ဝယ္လာရတာ လာ.."
