Euphoria 🔞

chaos

ისევ ერთად ისხდნენ, ოღონდ ამჯერად ვისთან, ალკოჰოლის ბოთლით ხელში და სიგარეტის კვამლით გარემოცულები
-ის ბიჭი ხო გახსოვს მანქანით რომ დავეჯახე და მეორე დილით რო ჩამიტარა? - უცებ წამოჭრა თემა ვიმ და იუნგის ყურადღებაც მიიქცია
-ხო რაღაცეები ხო მომიყევი - უდარდელად აიჩეჩა მხრები
-ახალი ლიტერატურის მასწავლებელი ნახე? წითელთმიანი...
-კი - ჩაფიქრებულმა უპასუხა - კარგ ვიდზე დგას... კარგი ბოთომი იქნება
-ხოდა მეგობარო ეგ ლიტერატურის მასწავლებელი და ის გიჟი ერთი და იგივე პიროვნებები არიან - ხვნეშით თქვა ვიმ და კიდევ ერთი ყლუპი სასმელი დალია
-არც გაატრაკო - პირღია იუნგიმ წარმოთქვა და აზრზე მოსასვლელად თავი გააქნია - ან ძალიან გაგიმართლა ან პირიქით მაგარი უიღბლო ხარ... პოვნა გინდოდა და იპოვე, მაგრამ მასწავლებელია და დარწმუნებული ხარ, რომ დაკერავ?
-როდის იყო სკოლის ეტიკეტი და ზოგადად მორალი მადარდებდა ან უბრალოდ ყლეზე არ მეკიდა?! - ისე ჩაიცინა თითქოს რაღაც აბსურდი თქვა იუნგიმ - ხოლო დაკერვას რაც შეეხება ხო იცი, რომ ვინმე ან რამე თუ მოვინდომე ყველაფერზე ვარ წამსვლელი და ამ შემთხვევაში ის მასწავლებელი მინდა - თვალები დახუჭა და ნეტარებით წარმოიდგინა როგორ ეყოლებოდა თავის კლანჭებში მოქცეული მსხვერპლი
-შენგან რატომღაც არ მიკვირს მაგის მოსმენა - ჩაიცინა იუნგიმ
-კაი ეგ დავიკიდოთ... ჯიმინთან რას შვრები რაღაც ძაან შეხმატკბილებული მეჩვენე
-მეც არ ვიცი - თავი ხვნეშით გადააგდო უკან - თავს კომფორტულად ვგრძნობ მასთან, თან რაღაცნაირია ძალიან უმწეო და დაუცველი მაგრამ შინაგანად საერთოდ სხვაა თითქოს გულის ნაცვლად ცეცხლი აქვს და იმას აფრქვევს...

jimini's POV
თავს უცხოდ ვგრძნობ და ამ გრძნობას სახელს ვერ ვარქმევ, თითქოს კარგად და ცუდად ყოფნას შორის ოქროს შუალედი მაქვს დაჭერილი და არც იქით ვარ არც აქეთ. იუნგიმ მკაცრად გამაფრთხილა საკუთარი თავისთვის აღარ დამეშავებინა,მაგრამ ეს ისეთ მაზოხისტურ სიამოვნებას მანიჭებს საკუთარ თავს ვერ ვერევი, თითქოს ნარკოტიკი იყოს რომელზეც დამოკიდებული ვარ და თუ არ მივიღე ლომკა დამეწყება და კრუნჩხვებში ჩავვარდები. ვიცი სულელი ვარ, აბა რომელი ჭკვიანი ავნებს საკუთარ თავს, მაგრამ სხეულის ტკივილით ვგრძნობ სული როგორ განიცდის აღტკინებას და უფრო მაღლდება.
ისევ ერთი გადასმა, ახლა მეორე, მესამე... და ასე იქამდე სანამ ბოლომდე არ დამიმშვიდდება აცახცახებული ხელები, ორგანიზმი ისევ არ გამოყოფს ენდორფინს და თვალები სიამოვნებისგან არ მიილულება...

-ის დეგენერატი ჩემი მოსწავლეა - ლანძღვით შედის სახლში ჰობი და ჩანთას დივანზე ისვრის
-ვინ დეგენერატი? - ჯუნის კისრიდან თავს ყოფს ჯინი და გაკვირვებული ეკითხება სიბრაზისგან აწითლებულ მეგობარს
-ვინ დეგენერატი და მე მანქანით რო გამიტანა ის
-მერე რა? - უდარდელად ეუბნება ჯუნი
-მერე ის რო დაუკმაყოფილებელი ლაწირაკია რომელსაც დიდი ბიჭები მოწონს და გადაწყვიტა მასწავლებელი დაკეროს
-არ არსებობს - ახარხარდა ჯინი - ეს 19 წლის ბიჭუნა ნახე
-21 წლის ხარ ჯინ... - თვალები აატრიალა ჯუნმა - საიდან მოიტანე რომ შენი დაკერვა უნდა?
-კლასი რო დაცარიალე დეგენერატმა ლამის იქვე მომარჭო - თავადაც გაიცინა ამის გახსენებაზე, ოღონდ ეს უფრო მწარე სიცილი იყო - თან იმხელაა როგორც თავად თქვა მართლა რო მოინდომოს მე ჩემსფეხებს ვუზამ
-ვიღაც მალე ვაჟიშვილობას დაკარგავსო - ჩაიცინა ჯინმა
-მეტის ღირსი ვარ შენგან - ხელში რაც მოხვდა ის გაუქანა ჯინს - მეც ეგრე უნდა დამეცინა შენთვის ჯუნისგამო დორბლებს რო ყრიდი ხოლმე - მიგესლა მეგობარი - წავედი აღარ მაქვს არაფრის ნერვები, რა საშინელი ბავშვები არიან მაგათ ასაკში მე ეგეთი დამპალი არ ვყოფილვარ, მაგრამ არაუშავს მალე გაიგებენ ვინ არის მთავარი - თან ლაპარაკობდა და თან თავისი ოთახისკენ მიიწევდა ზურგს უკან კი მეგობრის კისკისი ესმოდა რაც ნერვებს უფრო უშლიდა.

აი ახალი თავიც😘 იმედია მოგეწონებათ🥰 თუ არ დაგეზარათ საკუთარი აზრი გამოხატეთ... გამიხარდება☺️ kiss you guys ❤️