Torn Between

CHAPTER 2

Chapter 2

"Bakit ka nandito?" Pambungad na tanong ni Jed nang makita akong papasok ng classroom namin.

"What? Can't I be here?" Masungit na tanong ko naman. He looked at me with his forehead creased.

"Sabi mo sa library ka agad kaya nagtataka ako kung bakit ka nandito ngayon." Aniya. I pouted as I stared at him. I'm being too much now. Sa ibang tao ko nabubuhos ang frustrations ko. Gosh. This is my fault for assuming too much.

"Gabbi." Napatingin ako sa aking kaklase na tumawag sa akin.

"Hmm?"

"Kairo's looking for you."

"What?"

"He's in the cafeteria. He asked me to tell you that he's waiting there."

"Okay." Nginitian ko siya bago ko nilingon ulit si Jed. "Punta na ako." Iyon ang sinabi ko at tumayo na mula sa kinakaupuan ko.

"Kakarating mo lang. Aalis ka na naman." Ani Jed kaya naman napahinto ako.

"I need to review, Jed. Anong gusto? Magstay na lang ako dito?"

"What's with you today, Gabbi? Bakit ang sungit mo? Did I do something wrong?" He asked. Ramdam ko ang medyo pagkairita niya sa kaniyang boses.

"No."

I heard him sighed. Hindi na siya ulit nagsalita at tinuon na lang ang pansin sa kaniyang libro.

Mabilis akong naglakad papunta sa cafeteria kung nasaan siya. Madali ko lang siyang nakita dahil konti lang naman ang mga estudyante sa mga oras na 'to, most of the students are in their classrooms now. Ilang minuto na lang at magsisimula na ang klase kaya naroon na silang lahat.

"Bakit hindi ka dumiretso sa library?" He asked.

"I just want to go to the classroom first." Sagot ko. 

"Why?"

"Anong 'why'?" I asked back.

"Nevermind." Aniya at nagsimula nang maglakad palayo, iniwan akong nakatayo roon. Agad naman akong sumunod sa kaniya at hinabol siya. Ang bilis niyang maglakad kaya hirap na hirap akong sabayan siya. He's looking straight and he looked so serious right now.

Nang makarating kami sa library ay agad niyang binuklat ang kaniyang libro at ang folder na naglalaman ng reviewers. He quietly started reading and solving. Meanwhile, I remained standing because I find him weird today. Kahapon, maayos naman siyang makitungo. Ngayon, parang wala lang ako dito.

Wala akong nagawa kundi ang umupo sa tapat niya at nagsimula na ring magbasa. I keep on stealing glances at him, hindi ako maka-focus sa ginagawa ko. I want to talk to him but I don't know how to start a conversation with him. And I don't know what I'll tell him, kaya sa huli, pinili ko na lang na tumahimik at pinilit na mag-focus sa ginagawa ko.

"Kairo." I called.

"What?" He asked without him looking at me. His voice feel so cold also. What the hell? What's with him?

"Nevermind." Sabi ko na lang.

"If you won't say anything, better not to disturb me." Aniya kaya napaawang ang bibig ko.

When it's break time, I got the chance to speak. 

"Kai, let's eat?" I asked. Tinapunan niya lang ako ng saglit na tingin at binalik ang atensyon sa kaniyang ginagawa.

"You can go, I still need to finish this. I'll just stay here." He said without looking at me. 

I sighed. "Okay." I went out of the library to buy some snacks. Maraming tao sa cafeteria ngayon kaya pahirapan ang pagbili. Buti na lang at nakita ko si Jed, agad ko siyang nilapitan.