UMUT

#4

Uzun sürmeyen kahkahalarının ardından Simay "Canım çikolata çekiyor galiba." dedi. Cümlenin sonundaki galiba kelimesine hafifçe gülümsediler. Düşüncelerini yüzündeki hafif tebessümle, dile getirdi Umut. " Başka yerden alınaca Metin amcaya ihanet ediyormuşum gibi geliyor." Kısa bir süre bakıştıktan sonra "Kaybeden ısmarlar." diyip koşmaya başladı. Okulun iki sokak altında olan bakkala yaklaşık beş metre kala Umut bilerek kaybetti. Bakkala girince, simay'ın mızmızlanmasını dinlememek için Metin amcayla konuşmaya başladı. "Simay çikolata alalım dedi, ben de Metin amcamız varken başka yerden almak ayıp olur dedim buraya geldik. Ayaz yok mu? " Simay gözlerini devirirken Metin amca bu didişmelerine karşılık güldü.

"İyi yapmışsınız oğul. Ayaz da bizim berber Murat'a gitmişti. Bak geliyor. " diyip camdan dışarıyı işaret etti. Simay Umut'a omuz atıp, çikolataların dizildiği rafa ilerledi. Bakkaldan çıktıklarında umut kolunu Simay'ın omzuna atıp saçlarının öptü "Ne sert saçların var senin ya." Gülümsedi. "Saçmalama çok yumuşaklar. Hem sen kendi saçına bak bir. Okuduğum mangalardaki, erkek karakterlerin saçları gibi. Her tutamı başka bir yerde. "Bu Umut'u güldürmüştü." Ha bir de, bugün sende kalacağım Umut'um. Annem hastahanede kalacak. Malum ayın üçü geldi." Kafasını kaldırıp Umut'un yanağını öptükten sonra "Abilerin bir tanesi ya." diyerek güldü. "Tamam, yalaka kardeşim benim." diyip boştaki eliyle Simay'ın kahküllerini karıştırdı. Onlar... Her zamanki gibiydiler. O gün okul çabuk bitti. Okul çıkışı önce mezarlığa sonra ise hastahaneye geldiler. Simay tuvalete gidince Umut Sinem Hanım'ın yanındaki koltuğa oturdu. "Doktorlar aradı, ilaçlarınızı kullanmıyormuşsunuz." Simay hariç herkesle konuştuğu gibi Sinem Hanım ile de hep mesafeli konuşurdu. "Simay sana emanet oğlum." dedi kadın. Sonra birden gözleri kapandı. Umut endişeyle ayağı kalkıp kadının nabzını kontrol ettikten sonra koca bir of çekti. Simay'a nasıl söyleyecekti.