Back in the arms of mayor. BOOK 2

Ikasiyam na Kabanata

Alaala ng kahapon

Lumabas na kami at hindi rin inayos ang dalawang kwartong iyon, dahan dahang binuksan ni leo ang pang huling kwarto.

"It's your mom's room." Leo

Pumatak nanaman muli ang aking mga luha nung bumungad ang kulang pink na kwarto.

Pumasok kami at sobrang linis ng kwarto na parang hindi kumupas ang mga bed sheet neto ang unan lahat ay parang hindi nagkupas.

Hinawakan ko ang picture nila ni lolo troy.

"Hindi ka pa din pala nagbabago lolo." Natatawa ako ng makita kong parating nakakunot ang noo ni lolo sa lahat ng pictures niya.

Nakita ko ang pagka graduate ni mommy na nakataas ang medalya niya, mga award niya sa pagdodoctor. Pero may napansin akong isang frame na nakaagaw ng atensyon naming lahat.

"Your daddy t?" Julius

Kahawig ni Daddy ang nasa picture.

My love of my life, Sebatian.

"That's my dad, my real dad." Napatulala silang lahat sa frame na hawak ko.

"Tito T and your Daddy is twins?"

Tumango ako, pero magkaiba sila ng mata ng daddy S at Daddy T ko. Bakas sa mukha ni Daddy at Mommy na masaya sila na may pagmamahal sa picture na ito. Ito yung pangarap ko mom

Kinuha ko yun at tinago sa bag ko.

"It's a letter Trina." Bullet

Napalingon ako sakanya este kami habang may hawak siyang naka tuping papel. Agad ko itong kinuha at binuklat

Dear; My Celestina

I'm so sorry for hurting you this past 3 years, I'm sorry to give you shit of this my love. Are you still crying because of me. Your stil cry because I'm a bastard. Honey...I'm sorry dahil hindi ako nagexplained I'm sorry dahil sa tatlong taong lumipas ako padin pala ang hinahanap hanap mo. I'm sorry kung iniwan kita at pinabayaan but please do me a favor. Tanggapin mo ulit si Tristan sa buhay mo dahil wala siyang kasalanan. I'm sorry my love...see you soon!

Love: Your Sebastian Trevor

Agad ko itong tinupi dahil nararamdaman ko ang sakit sa sulat na ito.

"Tara na." I said

Agad kaming lumabas at bumaba nung nasa sala na kami ay biglang napahinto si Drake

"Trina look at this."

Tumakbo naman ako kung saan naroroon si Drake.

Pinulot ni Drake ang isang singsing.

"It's a ring from your mommy."

Isa itong weeding ring ng mommy ko, ang pagkakaalam ko ay magpapakasal pa sila ng civil weeding sa italy.

"Mukhang mas nauna ang ring na to."

Kinuha ko ang singsing at tiningnan ng mabuti.

"It's a weeding ring nga." I said

Ayokong mag tanong kay Daddy at baka umiyak nanaman yun.

Lumabas na kami ng bahay at nilock ang pinto at gate, kasunod na pinasok namin ay bahay ni Daddy.

Tumambad saamin ang kulang puting loob ng bahay, isang malawak na bahay.

Pero agad akong umalis dahil hindi ko na kaya ang bigat ng dibdib ko, kaya sumakay agad ako ng van at umiyak. Hindi ko din kayang alalahanin lahat ng kwento saakin ng pamilya ko tungkol sa mga magulang ko.

Kung paano sila nagmamahalan at sa huling hininga ng kanilang buhay ay mas pinili nilang magkasama at iniwan ako sa magandang kamay. Sa taong maasahan nilang dalawa. Dahil sa lungkot na natamo at naramdaman ng mommy ko ay yun ang ikinamatay niya at sa sobrang pagmamahal ng daddy ko sa mommy ko ay mas minabuti niyang protektahan ang mommy sa paparating na sasakyan na kinaaksidente nilang dalawa. nakakamatay ang pagmamahalan

Isang alaala na sana ay hindi na nangyare pa, isang pangyayareng akala ko ay gawa gawa lang nila. At akala ko sadyang iniwan lang ni mommy si daddy T kaya ayaw ni Daddy na pagusapan noon si mommy.

Ngunit sa loob ng maraming taon ay hindi nagkulang saakin si Daddy at hindi ako pinabayaan lahat ng gusto ko ay nakukuha ko lahat ng pagmamahal na kailangan ko ay napunan niya kaya hindi ko lubos maisip na ganun kasakit ang alaalang iniwan nila kay Daddy. At sa buong angkan nilang dalawa.

Kung nabubuhay lang sana sila ay siguro ay hindi na magiging malungkot at may sariling pamilya ang Daddy T, pero sa pangako niyang aalagaan ako at ibibigay ang lahat ng pagmamahal na kailangan ko ay nakalimutan na niya ang sarili niya ng dahil saakin. Ng dahil sa pangakong iyon. Dahil sa pangakong hanggang ngayon ay ikinakalungkot ng Daddy ko.