Long Lost

1

:alam mo ineng aabutin tayo nang taon jan sa pag tunganga mo sa ilog!

Muntik na akong mapatalon sa lakas ng sigaw ni Ama.

"Amaaaaa naman!papatayin mo ba ako sa gulat!"

"Ikaw talagang babae ka halika ka nga rito't nang mapalo kita!"

Agaran kung pinagpagan ang aking maong na short at pangingiting lumapit kay Ama.

"Alam mo Ama andami kung nabilang na isda sa ilog kung dikalang dumating sana di ako na gambala sa pag bibilang"

"Aba't ikaw talagang bata ka! Hindi masasagot ng mga isda yang mga katanungan mo pasaway ka"

Tawa lang ang sinagot ko rito

"Anaaaakkk!"

Napabitaw ako kay Ama nang makita kong pakaway kaway si Ina sa kalayuan, agad akung napatakbo.

"INAAAAAAAAA!"

mahigpit ang yakap ko rito dahil halos isang buwan na itong abala sa Maynila duon kasi nag tratrabaho si Inay kaya paminsan lang syang umowi sa amin ni Ama.

"Nakong bata ka mag hinay hinay ka nga baka madapa ka"

Sigaw ni Ama sa kalayuan

"Inayy!namiss kita nabili nyo po ba ang pinabibili ko?"

"Haynako akala kopa naman ako ang pakay mo ang pinabibili mo pala nakakatampo ka naman anak"

Napa nguso ako sa sinabi ni Inay.

"Ina alam mo namang ikaw ang pinaka minamahal kung Inay sa balat ng prutas hahaha pero yung libro po kasi ay makakatulong sa pag aaral ko, ngayong malapit na ako mag college"

"Alam ko nako nako puro ka kalulitan mamaya na sa bahay natin to buksan tung dala ko, Hector! Halika nga rito't kuhain mutung dalako ang bigat bigat ehh!"

"Mahal naman maka sigaw ito napo"

Napangiti nalang ako dahil kahit mahirap ang buhay namin masaya at kontentong-kontento ako sa kanila, Ama't Ina na lubos akung minamahal, wla na ata akung mahihiling kundi ang makasama sila hanggang pag tanda, na ngako ako sa sarili ko na ako naman ang mag tratrabaho para sa kanila.

"Anak? Halika kana"

Napahinto silang dalawa dahil napansin nilang bumagal ang lakad ko.

"Opo nay may na alala lang ako"

"Mahilig ka talaga mag pantasya nang di namin nakikita"

Napakamot ako sa batok nang pag tawanan ako nina Ama

"Ama naman ina away muko"

"Suss maryosep tumigil nga kayong dalawa ang tatanda nyo na"

Napailing nalang si Ina sa kakulitan namin ni Ama.

Nang makarating kami sa bahay ay agad kung tinungo ang aking silid na kahoy ang pag kakagawa.

"Anak"

Napapitlag ako nang marinig ko si Ina na kumakatok.

"Pasok po Ina, bukas ho iyan"

Dumungaw pa ito bago pumasok at pangi ngiting lumapit sa akin habang may tago tago sa likud.

"Alam mo anak,libro ang hiniling mung bilhin ko pero dahil mabait ang amo ko hihihi binigya nyako ng bonos para daw mabilhan kita neto"

Agad na napa awang ang bibig ko nang unti unti nya nang inilabas ang isang mamahaling bag na naka bukas, sapat na para makita ko ang laman neto na halos mamahalin lahat.

"Nagustohan moba anak?"

"N-nayyy"

Agad akung yinakap ni Ina, dahil ang huling nilabas nya sa isang kamay ay isang paperbag na may lamang uniform.

"A-anong?? Inaayyyy!"

Halos malunod na ako sa sarili kung luha dahil sa mga dala ni Inay para sakin.

"Nag sumikap kang maka tapos ng highschool lumaki kang may dangal at respeto samin nang Ama mo, lahat ginawa mo para maabot ang pangarap mo, ngayun anak nais kitang matulungan upang maka apak sa maynila at maka pag aral sa isang pinaka sikat at magandang paaralan na mismo ang may ari ay ang aking amo, anak makatapos kalang ay masaya na kami nang Ama mo. Hihinto na ako sa trabaho dahil binigyan nadin ako ng amo ko nang sapat na sweldo upang mag tayo ng maliit ma tindahan dito sating bayan. Malaki ang pasasalamat ko sa mag asawang iyon kaya nais kung makapag aral ka nang mabuti roon"

Halos manghina ako sa narinig ko napaka saya nang araw ko, napaka raming biyaya.

"M-maram-ming s-alam-at p-po Inayy"

Panay hikbi ako dahil sa saya na aking nadarama

"K-kelan po ako makakapunta roon ina?"

"Bukas na bukas din anak, doon ka titira sa bahay nang aking amo para malapit lng sa paaralan nyo, at mababait ang nga iyon nangako silang aalagaan ka pwde karin namang dumalaw dito sa amin kung may oras kapang matitira"

Unti unti kung hinawi ang luha sa mata ko at tiningnan nang maiigi si ina na lumuluha nadin.

"Pangako nay mag susumikap ako para sa inyo ni ama"

"Salamat anak, mag iingat karoon ha tawagan mo lang kami kung may kaylangan o problema ka"

Nang tumahan na kami ni Inay ay halos sabay namin nilingun si Ama na naka dungaw sa amin.

"Aking Reyna at Anak na chanak halina't kumain na tayo lalamig na ang pag kain"

"AMAAAAAAAA!"

napailing nalang si inay sa kakulitan ni ama

"tara na"

aya sakin ni Ina agad naman akung tumakbo pa puntang kusina

"Ikaww ama namimihasa kana! Gusto mung isumbong kita kay ina!"

"Anak naman wag kang maingay mapapatay ako nang Nanay ko nang wala sa oras"

bulong naman ni ama, napahagikgik ako sa isip bata na si ama.

"Hahaha sige na nga nakaka awa naman yung mga manok nyo jan kung mamatay ka"

Turan kupa na kinalaki nang mata ni Ama.

"Ikawwww talagang bataaa ka!"

Kanchawan lang kami ni ama nang dumating na si mama na bitbit ang isang manok ni Ama.

"Ikaw Hector! Bat nasa gilid to nang kusina??dipa nasa labas ang pahingahan ng mga manok mo! Uulamin ko talga to pag nahuli ko ulit roon!"

"Langyaaa! Mahal wag naman! Mahal payan sa bigas"

"Ano kamo???"

"Biro lang akina ngayan at baka gawin mung ulam sa init ng ulo mo"

Napangiti nanamn ako ulit,diko lubos inakala na itong mag asawang ito ang naka ampon sa kanya. Napaka swerte ko talaga.

10yrs old ako nang amponin nila ako, hindi sila biniyayaan ng anak dahil mahina ang kapit sa matres ni Ina kaya nag ampon nalang sila.. at ako ang nakuha nila....

wla akung maalala sa kabataan ko ang alam ko lang ay nagising ako sa isang hospital
,9yrs old ako nang magising ako sa mundong ito at makalipas ang isang taon sa amponan ay roon ako natagpuan nila ama't Ina.

Ako nga pala si Grace Franchesca Castro, 20 yrs old.