Part 4

46 8 0
                                    

4

Memaki-maki sudah saya dalam hati. Entah siapa punya angkara kasi pancit tayar kereta saya. Kalau 1 saja tidak apa, ada spare tyre. Ini 4 biji tayar saya pancit. Shit!

Saya ambil hp dan call Fabian.

"Hello, princess!" jawab Fabian.
"Abanggggg!"
"What happen?" risau tu nada dia.
"Fetch me, please? Tayar kereta saya pancit," saya mengadu.
"Ish! Ingatkan apalah tadi. Bah, tunggu sana."

End call.

Duduklah saya di tepi-tepi menunggu abang kesayangan saya datang. Sambil-sambil tu sy scroll FB, Insta, Youtube. Siuk-siuk layan tu sedutan Ashes Of Love, saya dengar bunyi hon. Saya angkat kepala.

"Hai, baby!"
"Apa kau buat sini?"
"Abang kesayangan kau suruh datang ambil."
"No! Saya tidak mau sama kau."
"Fabian tidak akan datang. Either kau ikut saya atau kau boleh bermalam di sini."
"Hish! Kau nampakkan saya pakai skirt? Macam mana saya mau naik motor?"
"Bukan masalah saya."
"Haish! Saya request Grab sajalah. Pigilah kau pulang," saya halau Samuel.
"Come on, Samantha! I don't trust Grab driver."
"Kau lagilah saya tidak trust. Tidak tau kau bawa saya pigi mana kalau saya ikut kau."
"Ke syurga, of course."
"Saitanlah!"

Samuel ketawa. Saya jeling dia.

"Cepatlah!"

Saya tidak layan Samuel. Saya terus tekan aplikasi Grab di hp saya.

"Hei!" saya teriak. Samuel rebut hp saya. Entah apa dia buat. Dia pigi cancel barangkali tu request saya.
"Come, Samantha. Sebelum saya bawa kau dari sini secara paksa."
"Kau..."
"Nah! Cover paha kau nanti pakai jaket saya," bilang Samuel sambil hulur saya tu jaket.
"Tidak mau!"
"Atau saya baling telefon kau ni pigi jalan raya."

Shit! Samsung note 10 tu. Bukan kaleng-kaleng. Begitu susah payah saya pujuk Fabian minta beli tu hp. Sampai sanggup saya jadi babu dia 2 bulan.

"Fine!" saya bilang terus tarik kasar tu jaket yang Samuel hulur.

Dengan penuh keterpaksaan, saya jadi pembonceng. Balik-balik saya pukul bahu Samuel sebab balik-balik dengan sengajanya dia kasi brek motor dia.

Saya perasan Samuel ikut laluan lain. Bukan balik pigi rumah saya. Saya tepuk bahu dia tapi dia kasi angin-angin saya saja. Tidak lama tu dia berhenti di sebuah perumahan.

Samuel kasi berhenti motor dia dan bawa saya turun.

"Rumah siapa ni? What are we doing here?" saya tanya.
"Tunggu sini, jangan pigi mana-mana!" tegas tu nada suara Samuel.

Eh dia yang bawa pigi sini, mau marah-marah pula.

"Kenapa saya tidak boleh ikut masuk?"
"Sabar, baby. Tunggu kita kahwin," bilang Samuel.
"Kau ni..."
"Ini rumah sewa kawan saya. Semua lelaki," Samuel cakap.
"Fine! Cepat sikit."

Samuel masuk dalam rumah dan saya menunggu dekat motor. Tidak lama saya berdiri sana, saya kena sapa.

"Hai, beautiful. Tunggu siapa?"

Saya menoleh. Ada dalam 3 orang tu lelaki. Saya diam saja tidak menjawab.

"Sombong gila! Sudahlah datang tempat orang, berlagak cantik." bilang tu lelaki lagi.
"Kenduri malam ni!" kawan dia di belakang cakap."

Berdebar sudah hati saya masa tu. Kalau 1 atau 2 orang ok lagi. Ini 3 orang. Sudah tu saya pakai skirt lagi. Samuel lagi lambat keluar.

"Mau cara lembut atau kasar?" bilang tu lelaki.

Yang 2 orang tu ketawa-ketawa.

"Jangan buat perangai saitanlah!" saya cakap.
"Saitan nda saitan, syurga menanti mu, sayang."

BUK! Saya pigi tumbuk muka dia.

"Shit! But I like," dia bilang.

Dorang 3 orang cuba tangkap saya. Saya cuba melawan tapi pergerakan saya terbatas.

"Sam..." saya teriak tapi cepat-cepat yang saturang pigi tutup mulut saya.

Saya tarik tangan dia dan pulas ke belakang tapi ada saturang pigi peluk pinggang saya dari belakang.

"Hei! Kasi lepas saya!" saya cakap.
"Angkat cepat!" bilang salah satu tu lelaki.

Badan saya kena angkat dan mulut saya kena tutup. Berabis saya meronta. Tidak lama tu saya rasa badan saya kena buang saja pigi lantai.

"Argh! Shit!" punya sakit belakang saya.

Then paha saya kena sentuh. Laju saja saya pigi tendang tu lelaki.

"Saya suka perempuan kasar!" dia bilang terus dia datang dekat balik. Dia naik atas badan saya while tu kawan dia 2 orang pegang kaki sama tangan saya.

Gila! Saya tidak tau Samuel di mana dan saya tidak tau saya ada di mana. Berabis saya meronta tapi makin kuat dorang genggam tangan sama kaki saya. Bagus kalau ringan tu badan. Bau arak lagi. Damn! Berabis sudah saya memaki dalam hati. Padahal saya patut risaukan diri saya masa tu.

"Lepaslah, bodoh!" saya cakap.

Tu lelaki atas badan senyum sinis.

"Don't you dareee!" saya teriak bila tangan dia cuba mau buka butang baju saya. Badan saya bergegar sudah masa ni. Mau menangis pun ada.
"Jangan risau, saya buat slowly juga." bilang tu lelaki.

God! Saya betul-betul takut sebab tidak dapat buat apa-apa.

"Don't! Please...." saya merayu. Suara saya betul-betul yang minta kesian sudah.
"Don't cry, sayang! I promise you, sakit sikit saja."
"No, no, please..." saya meronta bila satu persatu butang baju saya kena buka. Macam mana kuat pun saya meronta, sia-sia.
"Sam, save me!" saya berbisik dalam tangisan.

Masa tu lelaki kasi rapat muka dia di dada saya, tiba-tiba saja badan dia terbuang ke belakang.

"Sial!"

Saya menoleh. Samuel terus meluru pigi depan dan belasah tu tiga lelaki. Saya mengiring dan peluk tubuh sambil menangis. Tidak pernah saya rasa hina macam ni.

"Sam..." Samuel sentuh bahu saya.

Saya hambur tangisan terus.

"I'm sorry! I'm sorry! Saya tidak patut kasi tinggal kau satu orang di luar. I'm sorry," bilang Samuel.

Saya tidak jawab apa-apa. Samuel tarik badan saya dan dia peluk saya erat.

"Sorry. I'm really sorry!" ulang-ulang Samuel cakap sorry.

SAM & SAMDonde viven las historias. Descúbrelo ahora