22

1K 33 4
                                    

Nicole's POV

We are here at Sean's family house to visit her sister Seah. "Seah!" tawag ni Sean sa kapatid malaki ang bahay nila kaya kailangan pang tawagin ng mga kasama nila sa bahay si Seah.

"Sir ayaw po talagang lumabas ni ma'am Seah." kausap sakanya ng isa sa mga kasambahay niya.

"Kanina pa po namin kinakatok sa kwarto pero ayaw parin po lumabas,"

"Tatlong araw na po siyang hindi lumalabas sa kwarto niya at hindi rin po siya kumakain."

"Tinawagan po namin si ma'am Magui pero hindi po namin macontact kaya kayo po ang tinawagan namin." she added. "Ang tito at tita niyo naman po tinawagan namin kagabi pero ang sabi ho hindi makauwi dahil masama ang panahon sa Japan pero susubukan daw po nila."

"I'll take care of her, thank you."-Sean

Naglakad kami paakyat sa second floor nila para puntahan ang kapatid niya.

"Seah, open the door, kuya is here." katok ni Sean sa kwarto ng kapatid.

"Seah, kuya is here, let me in." sinubukan pa ulit katukin ni Sean pero hindi sumasagot si Seah.

"Baby please, Kuya is worried,"

"Sean! you will open this door or I will break it?!" halata sa mukha ni Sean ang galit kaya hinawakan ko ang kamay niya at sinenyasan na ako nalang.

"Seah, ate Nicole is here, do you remember me? We used to shop together before." I said in a soft tone.

"Can you let me in? Ate will try to help you if you have a problem." I looked at Sean na sobrang worried na para sa kapatid niya.

Bumukas ng kaunti ang pinto at nakita naman yun ni Sean, akmang papasok na siya pero pinigilan ko siya.

"Love, let me talk to her."

"But lo--" I cut him off but he just look so worried that made me pity him so bad.

"She would be fine, don't worry." at hinaplos ko ang braso niya. He gave me a soft kiss before stepping back.

"Hi," nakangiti kong bati sakanya nang nakapasok ako at dahan dahang sinarado ang pinto.

She looks so tiny and stress, kalat din ang mga gamit niya sa buong kwarto. Nakaupo siya ngayon sa kama niya.

"How are you?" pauna kong tanong sakanya.

"Do you mind if I will seat beside you?" tanong ko pa sakanya dahan dahan naman siyang tumango ka kaya umupo ako sa tabi niya.

"You okay?" tanong ko sakanya pero nakayuko lang siya at halatang ayaw sagutin ang tanong ko.

"I'll share a secret to you," I said and I also saw how she looked at me obviously being curious about it.

"You can't tell anyone about this, okay?"

"Uh.... okay,"

"When I was in your age, I experienced something that I never expected to happen to me. I was really scared that time, I cried every single day because of it."

"How did you manage to overcome that fear?" she asked with desperate eyes.

"Up until now,... I haven't managed to overcome it, before akala ko okay na'ko at wala na siya para sa'kin but it turned out na hindi ko lang pala napansin nandito pa siya sa loob ko dahil I was just distracting myself by the use of studying."

"Ate," she burst out of tears.

"Shh, ate is here, you will be fine. You can open anything to Ate, I will listen."

I Love You Regardless Of Your Past (Love Series #2)Where stories live. Discover now