°☆My Superman☆

Chapter 25

John's POV

Pagdilat ng mga mata ko ay sobrang labo at tila puro dugo ang nasa paligid ko.

"Klariz,david,khlong!" usal ko ngunit walang sumasagot

hindi ko mailagaw ang mga paa ko at naipit ito sa ilalim...Nakakarinig nako ng mga tunog ng ambulansya sa paligid ko

Pinilit kong makaalis sa kinauupuan ko para tulungan ang mag iina ko......Nakita ko ang mga anak ko na puno ng dugo at si klariz na tila naihampas ang kanyang ulo na puno narin ng dugo.Agad agad akong umalis sa kinauupuan ko,ramdam na ramdam ko ang sakit ngunit dali dali akong lumabas para kunin sila klariz..

Nailabas ko na sila david at khlong...

"nak gising,andito lang si dada" umiiyak kong asik

*SI KLARIZ!!*

Agad agad kong binalikan kung nasan si klariz ngayon.

"Hon,please wake up" habang tinatanggal ko siya sa kinalalagyan niya ngayon

I blinked.........and i blinked again

______________

Asa hospital na kami ngayon at natawagan ko narin sila Almira papunta na sila...

"JOHN!!!" sigaw ni almira at agad akong napalingon

"Anong nangyare?asan si klariz?yung nga bata asan?!" nag aalalang tanong niya

"Di ko alam,bigla nalang may bumunggo samin ewan magulo,asa ICU sila ngayon" i said

__________
ALMIRA'S POV

"Lord,kayo na pong bahala sa kaibigan ko at sa mga bata...Pagalingin niyo ho sila,sobrang aga pa at sobrang bata pa nila para mawala sa mundong to" i said with teary eyes

"John,uuwi muna kami kukuha lang kami ng gamit babalik kami agad. May ibibilin kaba?" tanong ko ngunit hindi ito sumasagot

"sige aalis na kami"

*condo*

Habang nag aayos ng mga gamit ay napatingin ako sa lamesa kung saan andun lahat ng mga litrato namin ni klariz

"I can't imagine life without my bestfriend"

_________________

John's POV

"Weeks passed and they're still unsconcious"

Umalis muna ako saglit at iniwan muna sila almira para bantayan sila klariz,may kailangan lang akong asikasuhin na mga papers sa office.

"Hi sir,kumusta po..long time no see" usal ni jimbo

"Hello" matipid na sagot ko at agad dumeretsyo sa opisina ko

*Someone's knocking at the door*

"sino yan?"

"Chico" at agad ko naman itong pinatuloy

"Di na kita tatanungin kung okay ka,kasi alam kong hindi" saad ni Chico

"Hindi ko kaya brad,hindi ko kaya pag nawala sakin sila klariz" i said with teary eyes and leaned down to the back of my chair

"Magiging maayos din ang lahat,magtiwala ka huwag kang mawalan ng pag asa, andito lang kami,pag kailangan mo ng tulong" he said and smiled

*After a few hours*

pabalik nako ng hospital and suddenly my phone rang

Si almira

"J-john k-kailangan k-ka di-to" she said with a heavy voice