anime | boku no hero academia | bakugou katsuki × uraraka ochako
Oops! Questa immagine non segue le nostre linee guida sui contenuti. Per continuare la pubblicazione, provare a rimuoverlo o caricare un altro.
🌻
"Beş saniye kuralını biliyor musun?"
Bir şeyi yapmak istediğimizde onu beş saniye içerisinde yapmak zorundayız, yoksa zihnimizin fren mekanizması devreye girer ve o fikri öldürürüz.*
Hatırladın mı?
Cevabının "Hayır tabii ki, aptal." olacağından ne kadar emin olsam da hatırladığını biliyorum. Hatırladın çünkü baş başa kaldığımız ilk seferde, lise mezuniyetimizin bittiğini haber eden havai fişeklerin patlamasına dakikalar kala, sana söylediğim şey buydu. Biraz hava almak için dışarı çıktığım zaman spor salonunun kapısının önünde, ellerini cebine koymuş bir şekilde gökyüzüne bakan seni görmüş ve o saate kadar fark edemediğim için üzüldüğüm bir hakikatle karşılaşmıştım.
Gerçekten de sıkılmıştın.
Büyük ihtimalle seni bu partiye sürükleyen kişi Kirishima-kun'du ve o sırada, dışarı çıktığımda, onun nerede olduğunu ben bile bilmiyordum fakat beni asıl şaşırtan bu değildi. O kadar sakin bir yüz ifaden vardı ki, karşımdakinin gerçekten de Bakugou Katsuki olup olmadığını sorgulamam gerekmişti çünkü bilirsin, Katsuki, Deku-kun (belki de Kirishima-kun) hariç kimse seni bu halinle görmemiştir.
Sonra ne düşündüğümü tam hatırlıyor sayılmam. Cesaretimi nasıl topladım, o adımları nasıl attım ve yanında nasıl korkusuzca durabildim; anımsamıyorum. Bildiğim tek şey, bunu haftalar öncesinden planlamış olmamdı -evet, bu bir itiraf; seninle mezuniyet balosunda konuşmayı planlıyordum ama bana sakince cevap vereceğini hiç düşünmemiştim.
"Sıkıldın, değil mi?" diye sorduğumu hatırlıyorum, yüzünden apaçık bir şekilde anlaşıldığı halde ve ardından lanetler yağdırmıştım içimden. İçeride kendinden geçmişçesine eğlenen onca kişiye rağmen buradaysan tabii ki sıkılmış olmalıydın. Aptalın tekiydim işte, söylemen gereken buydu.
Ama yapmadın.
"Alışık değilim."
Söylediğin şey buydu; beni tersleyeceğinden adım kadar emin olduğum halde gözlerimi kısarken tırnaklarımı da avuç içlerime geçirerek, tüm cesaretimle sorduğum soruya verdiğin cevap. Alışık değilim. Samimiyetle gülümserken ne yaparsan yap yanında olacaklarını hissettiren bir grup arkadaşa mı yoksa yalnızca gürültülü ortamlara mı alışık olmadığını o an çözecek halde değildim ama sonrasında düşündüğümde ikisine de alışık olmadığın sonucuna birkaç kez vardığımı hatırlıyorum. Belki de uzatmanın alemi yoktur, senin her zaman söylediğin gibi; sadece alışık değilsin işte, Katsuki, hep olduğu gibi. 17 yıl geçse de 77 yıl geçse de, nedense hiç alışamazsın buralara.
Senden sonra konuşmadım bir süre. Beni çağırmak için gelen biri yoktu, içeride kim kiminle dans ettiğini bile bilmiyordu büyük ihtimalle. Sadece eğleniyorlardı, senin o gün yapman gereken gibi. Haberimiz olmadan patlayacak olan havai fişeklerin gökyüzünde büyük bir gürültü çıkarmasına bir dakika kala ise düşünce denizimden bir soru ağzımdan fırlayıverdi. Sana birçok kez söylediğim gibi, tekrar söylüyorum, bunu yapmak kesinlikle ama kesinlikle planlarım arasında değildi.
"Beş saniye kuralını biliyor musun?"
Sorduktan tam dört saniye sonra seni öpeceğimi kim bilebilirdi ki?
Bu her ne kadar ağzımı açık bırakacak bir gerçek olsa da, asıl şaşırdığım kısım değildi.
Senin de bana karşılık vereceğini, ne kadar düşünürsem düşüneyim aklıma getirmezdim.
Tam beş saniye sonra, Katsuki.
Beş saniye sonra bana karşılık verdin.
Ve böyle öğrendim beş saniye kuralını bildiğini, sen ne kadar inkar etsen de.
🌻
*yine, mel robbins'ten alıntıdır. aslında bu kuralı ilk kez kamishin'de değil de burada kullanmam gerekiyordu lakin 'kurgunun devamını getir' komutlarım beni eyleme geçirmekten ziyade yalnızca strese soktuğu için bu tek-bölüm-olmaması-gereken-ama-olmak-zorunda-kalan bölüm de 2019 yılından kalma bir karalama
