Bakit Ako Ngayon, Iniwan Na

Chapter 39

Mika POV.

Maaga siyang nagising  dahil  dadalawin niya ang kaniyang asawa. Ang  triplets naman ay ibinilin niya sa kaniyang mga yaya.

Maaga siyang gumayak dahil gusto niyang magkasama ito ng matagal at gusto ko na ako ang nagaalala sa kaniya.

Nag commute na siya habang may dala dala siyang pagkain at prutas para sa kaniyang asawa.

Pagkarating niya  ng hospital ay sumakay na siya ng elevator.

Ngumiti na lang siya sa mga nakakasalubong niyang pasyente na akay alay ng mga nurse na nakatuka sa mga ito.

Pagkarating niya sa room ay nagulantang siya ng nasilayan naaayos na nakatupi ang kumot maayos na  ang higaan nito.

Isang nurse na lang ang nadatnan niya kaya agad niya itong nilapitan.

Miss, nasan ang pasyente dito? Nasan ang asawa ko! Nag papanic na ako dahil ilang araw lang akong hindi nakadalaw ay ito ang bubungaran niya na nawawala ang asawa niya?

Ma'am, kahapon pa po na discharge ang pasyente. Magalang na sabi nito.

Nang tapos na itong magayos ay nagtanong ulit ako.

Miss paanong madidischarge asawa ko? E may sakit iyon. Hindi pa magaling ang asawa ko. Malilito na ako at nagagalit dahil wala akong alam sa nangyayari.

Ma'am, sorry po pero family na ng pasyente ang nag decide na ilabas ang asawa niyo.  Magalang na sabi nito at umalis na sa harap ko.

Napaupo na lang ako dahil hindi ko alam na wala na ang asawa ko at bakit niya akong iniwan na nagiisa?

Iniwan niya kaming apat at ang bigat bigat sa dib dib niya dahil wala siyang alam.

Kinontak niya sila daddy ni franco maging ang family ko.

Hindi ko matawagan ang cellphone number ni daddy kaya naibato ko sa pader ito kaya nasira.

Para bang pinagkaisahan siya ng lahat si Jake hindi niya alam kung nasan at ang family niya ay busy sa pagmamanage ng company na unti unti ng lumalago.

Siya wala? Wala na siyang karamay.

Iyak siya ng iyak halos sumabog na ang puso niya sa subrang daming emosyon  na nararamdaman.

Ang sakit.

Umuwi siya na parang wala sa sarili at pinuntahan na niya ang silid ng mga anak para maramdaman man lang na hindi siya nagiisa.

Kailangan niya ang anak niya para lumaban sa buhay at mas kailangan nila ako.

Sila na lang ang meron ako at ayaw ko na kahit sila ay mawala pa sakin.

.............

5 months na  ng iwan siya ni franco. Ngayon ay unti unti na siyang bumangon kasama  ang anak nila na magiisang taon na at ngayon ay naghahanda ang pamilya niya sa pagluluto ng pagkain.

Ang mga katulong naman ay abala sa pagbibihis  sa  triplets.

Nakatingin lang siyang sa bintana  habang masaya ang mga taong dumalo sa mahalagang araw ng mga anak niya.

Pinunasan niya ang luhang pumatak sa kaniyang mga mata ay bumaba na at nakihalubilo sa mga bisita.

Marami siyang tanong pero walang kasagutan, ang importante ay kasama parin niya ang tatlong anak namin ni franco at umaasa siya na one day ay babalik na ito sa piling nila.

The End.

Salamat sa pag babasa ng aking kwento.
Godbless to all of you.💗💗