Nostalgia Series 3; Clymene De Silva[ON HOLD]

Chapter 23

Clymene Pov

Hindi ako baldado Carter, i can handle myself. " saway ko dito ng alalayan ako nitong makaupo.  Hindi gaanong katindi ng tama ko kaya kayang kaya kong gumalaw mag isa.

"It's Nike order, hindi ko pwedeng suwayin yun. " sagot nito sa akin.

Nike! Titirisin talaga kita!

Namangha naman ako ng makita ang pagkaing nasa harapan ko.

Bakit mukhang nasobrahan naman sa effort ang ginawang lunch ni Zen?

Naglagay ako ng kaunting adobo sa pinggan ko,  kakaiba din ang adobong ginawa niya ngayon kumpara dati.

Agad ko naman itong tinikman at napatigil ako ng mapagtanto kong hindi si Zen ang nag luto nito.  I am very sensitive when jt comes to food, maliban sa luto ni Third at Duke ay si Zen din ang isa sa paborito ko pag dating sa pagluluto.

"Zen didn't cooked this, isn't he? " tanong ko kay Carter.  Nakita ko naman ang gulat sa mukha nito at tila hindi inasahan ang sasabihin ko.

"Alam ko ang luto ni Zen kaya madali kong masabi kung siya ang may gawa o hindi. " dagdag ko pa.

"Ah.  Wala kasi si Zen,  nasa business meeting daw at bukas pa ang balik.  I asked his staff kung ano ang gusto mong kainin so i decided to cook for you. " sagot nito at nahihiyang yumuko.

"I'm sorry,  i didn't know na hindi mo siya magugustuhan.  Dapat staff na lang ni Zen ang pinaluto ko.  Pwede akong mag paluto ngayon. " ani nito na tila hindi mapakali.

Wait?

may sinabi ba akong hindi ko nagustuhan ang luto niya?  I'm just saying na alam kong hindi si Zen ang nag luto, wala naman akong sinabi hindi ko gusto ang nakahain sa harapan ko.

"It's delicious. " ani ko at muling ipinagpatuloy ang pagkain.

"It was really different from Zen's adobo. " dagdag ko pa.

" It is a Mexican style of adobo. " sagot naman nito.  iniangat ko ang tingin ko dito at nakita kong nakangiti ito.

What's with him?

"You're a chef? " agad na tanong ko.

"Before. " simpleng sagot nito na ikinatango ko.

No wonder, the foods taste delicious.

" Aren't you going to eat? " tanong ko ng mapagtanto kong nakatingin lang ito sa akin.

"Nah.  I'll eat later after you finish your food. " agad na sagot nito.

" get a plate, sabayan mo ako. At isa pa, ikaw ang nag luto nito. " sabi ko naman.

Ngunit nanatili lang itong nakaupo sa kinauupuan niya at tila walang balak gumalaw.

"Don't let me repeat my words Fierro. " malumanay kong sabi. Muntik na akong matawa ng bigla itong tumayo at agad na kumuha ng plato pagkatapos ay naupo sa harapan ko.

Naalala ko sa kanya ang agent ng Nostalgia noong baguhan palang ang mga ito, kapag alam nila na may ibig sabihin ang tono ng pananalita ko ay agad itong sumusunod sa sinasabi ko.

"Eat up. " ani ko bago ipinagpatuloy ang pagkain.

Ilang minuto pa ay sabay kaming natapos,  agad nitong kinuha ang gamot ko.

Damn.  i hate medicine!

"Iinumin ko siya mamaya. " pigil ko ng ibibigay na nito sa akin ang gamot. I really don't want ro drink it, si Third lang naman ang nakakapag painom ng gamot sa akin.

"No.  Inumin mo na ito ngayon. " sabi nito sa ikinakunot ng noo ko.

"I'll take it later. " ulit ko.

"I know that trick Clymene.  You hate medicine at kapag iniwan kita dito na hindi umiinom ng gamot siguradong hindi mo ito iinumin. " aniya.

Tsk.  How did he know that?

"Here, take it. " ulit nito.  nanatili lang ang tingin ko sa palas nito kung nasana ang gamot at walang balak itonh kunin.

"you'll drink your med or I'll call your brother to--" agad kong inagaw sa kamay nito ang gamot at inilagay sa bibig ko.

Napangiwi ako ng malasahan ang kakaibang lasa ng gamot.

Fuck?!

"Where's the fucking water?!" asar kong tanong.

Agad naman nitong inilapit sa bibig ko ang baso na may tubig.

"Ahhh!  Fucking gross! " reklamo ko.

Sinamaan ko naman ito ng tingin ng makita kong nakangiti ito.

"Kung ayaw mong makatikim ulit ng gamot try to avoid accidents. " sabi nito.

Inuutusan ba ako nito?

Who is he para utusan ako?!

"Hindi ka bulletproof, tatamaan at tatamaan ka ng bala kaya sana next time ay mag-iingat ka.  Your brother and the Nostalgia, they almost lost their minds nang makita nilang nag-aagaw buhay ka. " dagdag pa nito na ikinatahimik ko.

I can't argue anymore.  He's right, masyado akong nagpadalus dalos at hindi iniisip ang mga taong maiiwan ko.

"Whatever." tanging sagot ko na lang at nahiga.

"I'll go ahead. Call me if you need something. " ani nito bago lumabas ng silid dala ang mga pinagkainan namin.

Damn.  Bakit masyado akong tinamaan sa sinabi niya?!