The Little Ballerina

Prolog

~27 Ekim 1995~

Kızıl kadın ormanın ortasında kucağında bir bebek ile etrafına bakıyordu. Birini beklediği çok belliydi. Kucağındaki bebek en fazla bir aylıktı. Daha çok küçüktü. Kadın orada yaklaşık yarım saat daha beklemişti.

En sonunda ağaçların arasından bir adamın silüeti görüldü. Kadın ilk başta sevinmişti. Ta ki adamın beklediği gibi çocuğuyla gelmediğini görünce yüzündeki küçük gülümseme tamamıyla solmuştu. Bir şeylerin yanlış gittiğinin farkındaydı kadın.

Adamın elini silahına götürdüğünü görünce hızla koşmaya başladı. Koşarken bir yandan bebeğinin düşmemesi için sıkı sıkı tutmuştu. Adam arkasından nişan alarak kendi kendine sözler fısıldadı.

"Мне жаль моя дорогая."*

Kadının hareket etmemesini durdurmak için bacağına ateş etti. Kadın yüz üstü düşeceği sırada bebeği edilmesin diye hemen sırtını çevirmişti. Bunun olacağını tahmin etmeliydi. KGB'nin kimseyi sağ bırakmadığını gözleriyle görmüştü. Buna rağmen kaçmayı ümit etmek tamamıyla salaklıktı.

Metal kollu adam büyük adımlarla çok geçmeden kadının yanına gelmişti. Kadın ona yalvarır gözlerle bakıyordu.

"Lütfen! Kendine gel!"

Adam birşey söyleyememişti. Üzgün olduğunu belli eder gözlerle baktı kadına. Sonrasında bebeğini almak için ellerini uzattı. Kadın "Hayır!" diye bağırmaya başlamışken aynı zamanlı olarak bebekte ağlamaya başlamıştı.

"Bunu yapma! JAMES!"

Kadın adamın onu duyduğunu ve anladığını gayet iyi biliyordu. Aksi takdirde soğuk gözler ile çoktan kadını öldürmüş olurdu. Adam bebeği alıp giderken kadın zorlanarak ayağa kalkıp silahını adama doğrultmuştu.

Kadın adamı vuramadan adam onu tekrardan bacağından vurup yerde kalmasını sağladı. Ardından kucağında ağlayan bebeğin kulağına bir şeyler fısıldadı.

"Я отведу тебя к нему. Я обещаю девушку."**

𝙃𝙚𝙡üüüüüü 𝙮𝙞𝙣𝙚 𝙗𝙚𝙣 𝙜𝙚𝙡𝙙𝙞𝙢. 𝘽𝙞𝙡𝙞𝙮𝙤𝙧𝙪𝙢 𝙗𝙪 𝙠𝙞𝙩𝙖𝙗ı 𝙙𝙖𝙝𝙖 ö𝙣𝙘𝙚 𝙮𝙖𝙯𝙢ış𝙩ı𝙢 𝙖𝙢𝙖 𝙞ç𝙞𝙢𝙚 𝙨𝙞𝙣𝙢𝙚𝙮𝙚𝙣 𝙗𝙞𝙧 𝙨ü𝙧ü ş𝙚𝙮 𝙫𝙖𝙧𝙙ı 𝙗𝙪 𝙮ü𝙯𝙙𝙚𝙣 𝙮𝙚𝙣𝙞𝙙𝙚𝙣 𝙮𝙖𝙯ı𝙘𝙖𝙢.

* "Özür dilerim sevgilim."

** "Seni ona götüreceğim. Söz veriyorum kızım."