kuklalar || hyunmin [skz]

b i t i ş

[sabah, saat 5 civarı]

çalan telefonuyla uyandı hyunjin. "minnie arıyor..." telefonu açtı. "efendim bebeğim? iyi misin, bir sorun mu var?" yeni uyandığından sesi pürüzlü çıkıyordu.

sakince cevapladı seungmin, ne de olsa ağlamayacağına dair söz vermişti. "hayır, jinnie. bir şey yok." gülümsedi. "bana verdiğin sweatshirt, sandaleyeme asılı."

"önemi yok demiştim ya minnie. sende kalabilirdi."

"hyunjin," derin nefes "sana anlatmam gereken bir şey daha var."

"dinliyorum ama, nedir bu kadar önemli olan?"

"sen, hastanedeyken... seninle  ilgilenen doktorlar ve hemşireler, sana zarar verdi."

"evet, biliyorum, ama artık önemi yok. bunların hepsi geçmişte kaldı minnie."

"sadece bu değil. onlar sana" sesi çatladı "tecavüz ettiler hyunjin."

şokla kalakalan hyunjin seungmin'i dinlemeye devam etti. "ben, daha fazlasını anlatabileceğimi sanmıyorum. odamda, çekmecemin içindeki kutuda bir günlük var. orada her şey yazıyor." gözünü kapattı. "korkakça davranıp gittiğim için özür dilerim. seni seviyorum, hwang hyunjin. hoşça kal."

"minnie, bekle-" dıt dıt. olanları yeni kavrayan hyunjin koşar adım evden çıktı. hatıralarından kalanlarla seungmin'in evini buldu. kapıyı çalmaya başladı. seungmin'in annesi açtı kapıyı, daha yeni uyandığı belli oluyordu.

"neler oluyor evladım?"

nefes nefese kalan hyunjin "bayan kim, oğlunuz. oğlunuz nerede?"

"odasında, uyuyor. neden?"

saygısızlık olduğunu bilse de bir şey demeden içeri girdi hyunjin. deli gibi odaları aradı. salon, misafir odası, seungmin'in odası. bayan kim de peşinden dolanıp neler olduğunu anlamaya çalışıyordu. hyunjin'se inatla sustu. en son, girmeye korkarak banyonun kapısını açtı hyunjin. iki kolunda kesiklerle, kırmızıya bulanmış küvetin içinde yatan cansız seungmin'in bedeniyle buluştu gözleri.

///

bitti.

baştan sona anlatım eksikliği çeken bir kurgu olduğunu biliyorum ama görmezden gelin lütfen. hâlâ yeniyim.

homofobik değilim ancak 21. yüzyılın homofobik dünyasında homoseksüellerin hayatını realist olarak anlatmaya çalıştım. her şey buradaki kurgularda olduğu gibi toz pembe ilerlemiyor.

şimdi birkaç açıklama yapmam lazım.

hyunjin, hastaneye götürüldüğünde seungmin annesiyle birlikte yaşadıkları mahalleden ayrıldı. sadece, hyunjin'in döndüğü gün şans eseri oradan geçiyordu ve bay hwang ile karşılaştı. ondan sonra okul da değiştirdi ve uzunca bir süre hyunjin'i görmedi.

bu kurgunun başlangıç zamanından birkaç hafta öncesinde seungmin'in gördüğü kabuslar arttı ve seungmin, birkaç kişinin yardımıyla hastane kayıtlarına ulaştı. öğrendikten sonra bunları hyunjin'e anlatıp öyle  gitmek istedi.

hastane demişken, bir tedavi uygulanmadığının siz de farkındasınızdır. sadece öyle gösterildi. ve hafıza kaybı için, insan beyninin kendini yoran ve üzen şeyleri sildiğini okumuştum. tamamen ona dayanarak yazıldı yani.

atladığım şeyler vardır mutlaka, şuraya bir yere soru olarak bırakmaktan çekinmeyin. tek tek cevaplarım hepsini.

bu kurgunun devamı olarak seungmin'in başından geçenleri anlattığım bir hikâye daha yazmayı düşünüyorum. hyunjin'in zorluk yaşaması seungmin'in olduğu yere elleri cebinde geldiği anlamına gelmiyor :)

bundan sonra hyunsung/minsung ve chanlix gelecek, belki bir tane de changlix! beklemede kalın~ o zamana dek görüşürüz!!